คนเหนือฅน
ตอนที่ 12
พวกมูซอกำลังหาทางกลับหมู่บ้าน แต่ดันมาเจอกลุ่มทหารรับจ้างจึงปะทะกันอีกยกก่อนที่พวกมูซอจะเพลี่ยงพล้ำลูกน้องสองคนโดนยิงตาย
มูซอกับจอบิเข้าตาจนจำต้องยกมือยอมแพ้ โดยไม่รู้ว่าคมแอบจับตามองอยู่มุมหนึ่งเพื่อหาทางช่วยเหลือ แต่ไม่ทันที่คมจะลงมือก็มีกระสุนพุ่งเข้าใส่พวกทหารรับจ้างตายเรียบ
เมฆานั่นเอง เขาปรากฏตัวแล้วเดินทางไปกับมูซอและจอบิ ส่วนคมซุ่มเงียบรอจนกระทั่งปลอดคนก็ไปต่อเพื่อจะกลับไปหาพราวฟ้า
ขณะนั้นพราวฟ้ากับเพื่อนอยู่ที่อุทยานอนุรักษ์ป่า กำลังรอคอยคมด้วยความเป็นห่วง ระหว่างนี้มีเจ้าหน้าที่อุทยานมาแจ้งหัวหน้าว่ามีการต่อสู้ที่บริเวณชายแดนในฝั่งเรา พราวฟ้าได้ยินยิ่งเป็นห่วงคม
“คนของฉันอยู่แถวนั้นค่ะ ยังไม่กลับมาเลย ไม่รู้จะมีอันตรายหรือเปล่า หัวหน้าช่วยออกไปตามได้ไหมคะ”
“ได้ครับ ผมจะแจ้งตำรวจ ตชด.เพื่อขอกำลังเสริมมาอีกแรง”
หัวหน้าอุทยานกำลังจะออกไป ก็พอดีจำปูนพยุงเนตรดาวเข้ามาขอความช่วยเหลือ
“ช่วยด้วยค่ะ มีคนบาดเจ็บ”
หัวหน้าและเจ้าหน้าที่ต่างกระวีกระวาดรับตัวคนบาดเจ็บ พราวฟ้าอุทานอย่างจำได้
“หมวดเนตรดาว...เลือดเต็มเลย”
เนตรดาวอาการแย่กำลังจะหมดสติ จำปูนเร่งเร้าอย่างร้อนใจ
“เราต้องการหมอหรือรถยนต์ไปหาหมอ พอจะมีไหมจ๊ะ”
“หมอไม่มีหรอก รถยนต์น่ะมี แต่กว่าจะขับไปถึงอนามัยที่ใกล้ที่สุดก็เป็นชั่วโมง ถนนหนทางก็ไม่ดีด้วย”
พราวฟ้าเรียกริสาเข้ามา ริสาดูอาการผู้บาดเจ็บแล้วถามว่า
“พอจะมีเครื่องมือปฐมพยาบาลหรือเครื่องมือแพทย์บ้างไหมคะ”
“มีครับ มีเยอะเลย แต่คุณจะเอาไปทำไมในเมื่อเราไม่มีหมอ”
“ริสาเขาจบพยาบาลมาค่ะ”
คำตอบของพราวฟ้าทำให้ทุกคนใจชื้น หลังจากนั้นริสาก็เตรียมผ่าตัดให้เนตรดาวภายในห้องพยาบาลของอุทยานนั่นเอง
“กระสุนฝังใน แต่ไม่น่ายาก”
ริสาห้ามเลือดด้วยความชำนาญ หยิบจับเครื่องมือคล่องแคล่วจนพราวฟ้าอดถามไม่ได้ว่า
“ท่าทางเธอคงจะเคยผ่าตัดมาหลายเคสสินะ”
“เปล่า นี่เคสแรก”
พราวฟ้าหน้าเจื่อน เนตรดาวยังมีสติแต่พูดเสียงอ่อยแทบหมดแรง
“จะทำอะไรก็ทำ ฉันจะตายอยู่แล้ว”
ริสาลงมือผ่าตัด เนตรดาวเจ็บปวดร้องออกมาเป็นระยะ คนที่อยู่นอกห้องต่างลุ้นระทึกโดยเฉพาะจำปูน ทันใดนั้นด้านนอก แสงฉายวิ่งหน้าตาตื่น เข้ามาพร้อมตะโกนขอความช่วยเหลือ จำปูนกับเจ้าหน้าที่ตกใจรีบออกมาถามว่ามีอะไร
“พวกนั้นจับคิมหันต์ไป”
“จะทำยังไงดีล่ะครู”
“ผมจะเอาคนไปช่วย”
จากนั้นหัวหน้าอุทยานก็รวบรวมเจ้าหน้าที่เพื่อนำกำลังไปช่วยคิมหันต์โดยมีแสงฉายกับจำปูนตามไปด้วย
เวลานั้นคิมหันต์โดนมัดโยงกับขื่อภายในบ้านหลังหนึ่ง สิงขร แคทเธอลีน สารวัตรเพทาย และเชนอยู่กันพร้อมหน้า
“แสดงว่าพวกแกทุกคนรวมหัวกันมานานแล้วสิ”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับแกด้วยไอ้นักข่าว”
“เกี่ยวสิ นี่แหละข่าวใหม่ที่ยังไม่มีใครรู้ พวกแกหักหลังเจ้านายแกทุกคน ถ้าจะให้ฉันเดา พวกแกคงกำลังจะล้มไมเคิล กำนันสิงห์ และนายเรืองเดช เพื่อเป็นคลื่นลูกใหม่ที่จะค้ายาเสพติด”
“สมกับเป็นนักข่าวมืออาชีพจริงๆ”
เชนเข้ามากระชากผมคิมหันต์ “แต่เสียดายที่แกอาจไม่ได้ทำข่าวนี้ ถ้าแกไม่บอกว่าข้อมูลที่แกได้ไปจากจอมศึกคืออะไร”
“ฉันก็ให้ไปแล้วไง”
“ฉันเชื่อว่าแกให้ไม่หมด”
“แต่อีกไม่กี่อึดใจแกอาจจะคายมันออกมาจนหมดพุง”
พูดขาดคำ แคทเธอลีนซ้อมคิมหันต์ไปสองสามหมัด สิงขรมองอย่างพอใจแล้วสั่ง
“ฉันจะไปก่อน ดูแลทางนี้ด้วยนะเชน”
เชนรับคำ ส่วนสารวัตรเพทายก็ชวนแคทเธอลีน ออกไปจากที่นี่เหมือนกัน
ooooooo
