คนเหนือฅน
ตอนที่ 12
“เราสู้ไม่ไหวหรอก แยกกันไปเถอะ”
ooooooo
เวลาเดียวกันนั้น คิมหันต์ แสงฉาย และจำปูนเคลื่อนตัวมาเห็นเหตุการณ์สารวัตรเพทายกำลังยิงสู้กับกลุ่มของกำนันสิงห์...สามคนซุ่มมองด้วยความสะใจ
“กำนันสิงห์...คราวนี้ดิ้นไม่หลุดแน่”
“งานนี้เสร็จสารวัตรเพทายแน่ ดูท่าทางตั้งใจวิสามัญทุกคนเลย...หมวดเนตรดาวก็อยู่นั่นด้วย”
“เขาคงไม่ยิงหมวดเนตรดาวหรอก”
สิ้นคำของคิมหันต์ กระสุนพุ่งเฉียวไปทางเนตรดาว แสงฉายตกใจพูดพรวด
“นั่นไง ไม่ยิง...เฉี่ยวไปนิดเดียวเอง”
“เฉยไม่ได้แล้ว...ตามมา” คิมหันต์ตัดสินใจนำแสงฉายกับจำปูนเคลื่อนที่ไป
กลุ่มของกำนันสิงห์ถูกรุกหนัก เนตรดาวเตือนอีกครั้งให้ถอยก่อน และต้องแยกกันไป
“ได้ แล้วกลับไปเจอกันที่บ้าน ไปภูผา”
“ผมจะไปกับหมวดนะพ่อ”
เนตรดาวมีแผนบางอย่างรีบบอก “ต่างคนต่างไปจะคล่องตัวกว่า”
“จริง รีบไปเถอะ” เล่าปาเห็นด้วย...แล้วทั้งหมดก็แยกย้ายกันเอาตัวรอด
สารวัตรเพทายเห็นกลุ่มกำนันสิงห์กระจายตัวก็รีบสั่งจ่าแห้วให้ไปเอาเงิน เขาจะจัดการหมวดเนตรดาวเอง พวกคิมหันต์เห็นดังนั้นก็ตั้งใจจะตามไปช่วยเนตรดาว
ด้านมูซอกับจอบิและลูกน้องอีกสองคนก็ยังหนีการไล่ล่าของกลุ่มทหารรับจ้างวนเวียนอยู่ในป่า
“จะหนีไปทางไหนหัวหน้า จะออกไปชายแดนก็ไม่ได้”
“เข้าไปในเขตไทยก่อน”
มูซอตัดสินใจนำลูกน้องเคลื่อนตัวไป จนกระทั่งถึงลำธารก็หยุดพัก แต่จอบิที่คอยระวังหลังยังมาไม่ถึง
“เราพักดื่มน้ำกันก่อน แล้วนี่จอบิล่ะ ยังไม่มาอีกหรือ”
“ท่านจอบิไล่กลบรอยตามหลังมา”
“ดี จะได้ไม่มีใครแกะรอยตามมาได้”
ขณะที่มูซอกับลูกน้องพักดื่มน้ำ อีกด้านของลำธารเล่าปาเดินโซซัดโซเซมากินน้ำในลำธารเช่นกัน เมื่อมันเหลือบเห็นพวกมูซอก็ค่อยๆอ้อมมาพร้อมปืนในมือ แล้วมาโผล่ข้างหลังมูซอ
“สวัสดีมูซอเพื่อนเก่า”
มูซอกับลูกน้องหันขวับพร้อมกระชับอาวุธในมือ
“เล่าปา...”
“วางอาวุธลงก่อนดีไหม ฉันว่าฉันไวกว่านะ คุกเข่าลงด้วย”
มูซอกับลูกน้องทำตามพร้อมท้าทายเล่าปาว่า อยากทำอะไรก็เชิญ
“ฉันทำแน่ แกมันทำฉันแสบไว้เยอะ ฉันอนุญาตให้แกหลับตาได้”
“ไม่ล่ะ ฉันอยากเห็นเหตุการณ์และเก็บไว้ในความทรงจำ”
มูซอพูดเหมือนรู้อะไรบางอย่าง ฉับพลันมีลูกศรจากหน้าไม้เสียบทะลุเข้าหัวใจเล่าปาอย่างเร็ว แววตาของเล่าปาเหลือกโพลง ร่างสะดุ้งนิดหน่อยแล้วล้มคว่ำหน้าลงขาดใจตายทันที
จอบินั่นเองที่สังหารเล่าปา เขาถือหน้าไม้เดินออกมาแล้วบอกทุกคนให้เดินทางต่อ
ooooooo
เนตรดาวหลบหลีกแยกจากกลุ่มกำนันสิงห์มาตัวคนเดียว สารวัตรเพทายไล่กวดไม่ลดละ จนกระทั่งสบโอกาสประชิดตัวเธอแล้วเอาปืนจ่อ
