คมแฝก
ตอนที่ 7
“พวกมันดูเราอยู่ เธอต้องทำตามที่ฉันสั่ง เราต้องเล่นละคร...”
เพลิงพูดไม่ทันจบตะเภาซึ่งโกรธจนหูอื้อตบเขาจนหน้าหัน เพลิงโมโหกระชากตัวมาเหวี่ยงไปบนเตียง
“จะเล่นตัวไปถึงไหนวะ ไม่ยอมเป็นของฉัน...เธออยากโดนไอ้พวกข้างนอกมันรุมโทรมหรือไง”
“ฉันไม่ยอมเป็นของใครทั้งนั้น ถึงตายก็ไม่ยอม”
“เอาสิวะ...เก่งนักก็ให้มันรู้ไป”
ตะเภาดิ้นรนขัดขืน เพลิงโถมตัวหาและฉวยจังหวะนี้เหวี่ยงเสื้อแจ็กเกตของตนไปปิดรูถ้ำมองไว้ เหล่าสมุนเอกของแสนขัดใจมากเสาะหารูใหม่ตามประสาพวกหื่น
เพลิงพยายามจะบอกให้ร่วมมือกันตบตาพวกแสนแต่ตะเภาไม่ยอมและตัดสินใจควักยาสลบขององอาจ
ที่ยังเหลือติดตัวฉีดใส่เขาเพื่อป้องกันตัว แต่เพลิงตาไวจับหมุนให้เธอฉีดเข้าตัวเองแทน ก่อนจะได้เบิกตาโพลงด้วยความตกใจสุดขีดเมื่อได้กลิ่นและรู้ว่าสิ่งนั้นคือยาสลบชนิดร้ายแรง!
ooooooo
กัลป์เก็บคำพูดของรองเพชรไปใคร่ครวญอย่างหนัก จนแล้วจนรอดเขาก็ทำใจยอมรับความจริงไม่ได้ ในฐานะอดีตตำรวจที่เคยเชื่อมั่นในกฎหมายและกระบวนการยุติธรรมทำให้เขาต้องตัดสินใจทำอะไรบางอย่าง...
อำนาจและอิทธิพลของแสนอดีตเพื่อนรักทำให้กัลป์ไม่อาจนิ่งเฉย ยอมทิ้งคมแฝกไว้ที่บ้านตะโพนและคว้ามีดด้ามยาวบุกเดี่ยวไปโรงแรมแสงทองหวังปลิดชีพเจมส์และปิดทางทำมาหากินของแสน
โชคดีที่องอาจรู้สึกตัวตื่นและซิ่งรถไปช่วย
ออกมาทันเวลา มิฉะนั้น...กัลป์คงต้องตายอย่างสูญเปล่าเพราะเจมส์กับชาญคนสนิทคงไม่อยู่เฉยให้ฆ่า
องอาจพากัลป์กลับถึงบ้านตะโพนอย่างปลอดภัย โกรธมากจนอยากต่อยให้หายหงุดหงิด
“นายทำบ้าอะไรของนายวะ แบบนี้ไม่ใช่อย่างที่เราต้องการนะ เราต้องการโค่นอิทธิพลเถื่อนไม่ใช่เป็นฆาตกร”
“ฉันไม่สน...ตราบใดที่ยังโค่นไอ้ฝรั่งนั่นไม่ได้ ไอ้แสนก็ยังมีคนสนับสนุนให้มันทำชั่วต่อไปได้อีก”
“นายคิดว่าฆ่าไอ้ผู้การเจมส์แล้วทุกอย่างจะจบงั้นเหรอ...เปล่าเลย กองทัพฝรั่งจะส่งคนใหม่มาเป็นตัวแทนมันอีก หรือว่านายจะฆ่ามันทั้งกองทัพ”
คำพูดเดือดดาลขององอาจทำให้กัลป์ชะงักไปอึดใจ หน้าเสียจนองอาจต้องเตือนสติเสียงอ่อน
“กัลป์...ฉันรู้ว่านายรู้สึกยังไง ไม่ต้องห่วง เราต้องล้างบางพวกมันแน่ เราต้องทำลายทั้งขบวนการไม่ใช่ไล่ฆ่าเรียงตัวแบบนี้ ที่ผ่านมาฉันนับถือนายนะกัลป์ นายคือนักสู้แห่งเมืองพล เป็นเพื่อนของฉัน เชื่อฉันเถอะ...อย่าทำแบบนี้เลย”
พันเอกเจมส์ คาร์เตอร์ แค้นใจมากที่ถูกใครไม่รู้ลูบคมถึงโรงแรมที่พักต้องแล่นไปฟ้องแสนถึงไร่ราชสีห์ แสนไม่มีสีหน้าแปลกใจหรือหนักใจเพราะคิดว่าผู้ร้ายน่าจะเป็นแค่โจรกระจอก
ชาญคนสนิทของเจมส์แย้งว่าน่าจะเป็นพวกเดียวกับโจรปล้นกระเป๋าเมื่อคราวก่อน แสนนิ่วหน้าก่อนจะหัวเราะส่ายหน้าเพราะไม่เห็นเป็นเรื่องใหญ่
“มันเคยปล้นคุณได้ก็เลยย่ามใจมาปล้นอีกครั้ง สำหรับฝรั่งอย่างคุณ ผมไม่เห็นแปลกตรงไหน”
“แต่ผมกลัวว่ามันจะไม่ใช่โจรธรรมดาๆอย่างที่พวกคุณคิด เพราะฉะนั้นการรับของของเราต้องรอบคอบกว่าเดิม”
“ผมเห็นด้วย ว่ามาเลยผู้การ”
“ข้อแรก...วันรับของ...ผมอยากให้ชาญไปกับคนของคุณเพื่อเสริมกำลัง ข้อสอง...คนส่งของต้นทางไม่เคยเห็นหน้าคนของคุณมาก่อน แต่ผมแจ้งเขาแล้วว่าพวกคุณใช้รถทะเบียนอะไรรับของ...ดังนั้นห้ามเปลี่ยนรถเด็ดขาด!”
