คมแฝก
ตอนที่ 7
กัลป์ถูกปล่อยตัวไปเอาคมแฝกประจำตัว เช่นเดียวกับแสนที่กำคมแฝกของตนแน่น ทั้งคู่ปะทะฝีมือกันอย่างดุเดือด แสนเตรียมปล่อยท่านาคาพ่นไฟไม้ตายของเขา กัลป์สีหน้าเป็นกังวล การสู้กันครั้งก่อนๆเขาแพ้มาโดยตลอด พลันคำพูดในอดีตของอัคนีก็ลอยเข้ามาในหัวเขา
“ฝีมือของแสนรุดหน้าไปเร็วมาก กระบวนท่านาคาพ่นไฟของมันตอนนี้มาถึงขั้นสุดยอดแล้ว”
“นาคาพ่นไฟคือไม้ตายที่ร้ายกาจที่สุดของวิชาคมแฝกเหรอครับอาจารย์”
“เปล่า...อัคคีสาดแสงต่างหากที่เป็นหนึ่งสำหรับวิชาคมแฝก”
“ผมเคยทดสอบกระบวนท่านี้กับแสนมาก่อน แต่ว่า...”
“เอ็งแพ้...แต่เชื่อเถอะ...เอ็งไม่ได้แพ้เพราะกระบวนท่า จิตเอ็งต่างหากที่แพ้ จิตของเอ็งยังอ่อนไหวและผูกพันอยู่ด้วยความรู้สึกมากมาย อัคคีจึงไม่อาจสาดแสงอย่างเต็มที่”
กัลป์ดึงตัวเองจากอดีต ตั้งท่าจดคมแฝกเตรียมทำท่าไม้ตายอัคคีสาดแสง แสนเห็นแล้วหัวเราะหยัน
“นี่มึงจะดวลท่าไม้ตายกับกูเหรอวะไอ้กัลป์”
“ไม่มึงก็กูไอ้แสน ไม่มึงก็กูจะต้องมีคนนึงที่ตายด้วยคมแฝกตามคำทำนายของอาจารย์อัคนี”
“กูไม่เชื่อ...เพราะไอ้คนทำนายก็ถูกกูกำจัดไปแล้ว!”
แสนสารภาพหมดเปลือกว่าเป็นคนฆ่าอัคนี กัลป์เลือดขึ้นหน้ากระโจนตัวหาด้วยท่วงท่าดุดันกว่าเคย ตะโพนที่เคยเห็นกัลป์ซ้อมคมแฝกมาตั้งแต่เริ่มฝึกอดผิดสังเกตไม่ได้
“ทำไมกระบวนท่าตีคมแฝกของกัลป์ จากพลิ้วไหวเป็นแข็งกร้าวดุดันอย่างนี้วะ”
“ก็ลุงลองให้แม่ลุงโดนจับกดน้ำเกือบตายแบบนี้...จะโมโหไหม”
องอาจตอบด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ก่อนตกตะลึงตาค้างเมื่อเห็นกัลป์กับแสนปะทะกันจนคมแฝกหัก เซ่งรอโอกาสอยู่แล้วคว้าก้อนหินทุ่มใส่ศีรษะกัลป์เลือดอาบ กัลป์ทรุดตัวกับพื้นสติดับวูบ!
