ข้ามสีทันดร

“แต่นี่คือความสุขของเดือนจริงๆค่ะ เดือนจะมีความสุขก็ต่อเมื่อทุกคนมีความสุข ถ้าดวลหายดี แม่ก็มีความสุข ใช่ไหมคะแม่ ให้มันเป็นไปแบบนี้แหละดีแล้ว เดือนตัดสินใจแล้วค่ะแม่”

สกาวดึงเดือนสิบมากอด รู้ดีว่าลูกต้องฝืนใจมากแค่ไหนแต่ไม่รู้จะช่วยได้อย่างไร...

ทางด้านกิ่งคำใช้เงินที่มีอยู่ไปกับการเสพยาจนหมด ไม่มีเงินเป็นค่ายาให้เอน จึงอ้อนวอนเขาให้ยาเธอก่อนได้ไหมตอนนี้อยากยามาก แล้วจะไปหาเงินมาใช้ให้...

วันนี้คุณแพรพยาบาลพิเศษที่ดูแลรื่นเริงหยุดงาน ส่วนชีวาตม์มีทริปเดินทางไปต่างประเทศ ยุพราจึงอาสามาดูแลรื่นเริงแทน ทีแรกรื่นเริงไม่ไว้ใจเกร็งไปหมดเพราะเคยก่อคดีกับยุพราไว้เยอะกลัวถูกเอาคืน แต่พอได้เห็นความจริงใจที่เธอมีให้ ทำให้รื่นเริงคลายความกังวล...

เที่ยงวันรำคาญที่แม่พยายามยัดเยียดฟานให้ทั้งที่รู้ว่าเขามีเดือนสิบ เล่นงานแม่ไม่ได้เขาจึงเล่นงานฟานแทน เธอน้อยใจหันหลังกลับ เขารู้ว่าทำตัวไม่ดีรีบตามจนทันกันที่สนามหญ้าหน้าบ้าน ขอโทษที่พูดจา

ไม่ดี เธอร้องไห้โฮ เขาต้องดึงเธอมากอดปลอบใจ โดยไม่ทันเห็นเดือนสิบที่ตั้งใจมาปรึกษากับเที่ยงวันและส่งข่าวเรื่องที่ต้องแต่งงานกับลำธารให้เขารู้ แต่เมื่อเห็นภาพนี้แล้วเธอคิดว่าคงไม่จำเป็นต้องคุยอะไรกับเขา...

กิ่งคำแอบย่องเข้าบ้านรื้อค้นทรัพย์มีค่าของชีวาตม์หวังจะเอาไปขายมาซื้อยา แต่ไม่ได้อะไรมากนักเพราะเธอขนไปหมดตั้งแต่ครั้งที่แล้ว ขนเสร็จเดินผ่านห้องรื่นเริง กิ่งคำหยุดมองแม่ที่นอนป่วยผ่านช่องประตูที่แง้มไว้ ยุพรามาเจอกิ่งคำก็ดีใจมาก อีกฝ่ายกลับตกใจ “แกเข้ามาทำอะไรที่นี่ อย่าบอกนะว่าวาตม์กับแก”

“อย่ามัวแต่คิดอกุศลเลยค่ะ คุณวาตม์วานฉันมาดูแลคุณแม่คุณ เข้าไปหาท่านสิคะ ท่านรอคุณทุกวัน”

รื่นเริงได้ยินเสียงคนคุยกันก็ลืมตามองเห็นลูกมาดีใจมากพยายามส่งเสียงเรียกแต่มันแทบฟังไม่ได้ศัพท์ กิ่งคำได้แต่ยืนนิ่งไม่ยอมเข้าไป ชีวาตม์กลับมาเอาพาสปอร์ตที่ลืมไว้เจอกิ่งคำยืนอยู่ดีใจสุดๆโผเข้าไปกอด ขอร้องเธออย่าไปไหนอีก แล้วจูงมือเธอเข้าไปหาแม่

กิ่งคำละอายใจทนอยู่ต่อไปไม่ไหววิ่งหนี รื่นเริงเสียใจที่ลูกไม่เหลียวแลชักตาตั้ง ชีวาตม์จะวิ่งตามกิ่งคำก็เลยเปลี่ยนใจอยู่ช่วยรื่นเริงแทน...

ลำธารพาเดือนสิบไปกราบแม่กับป้าที่บ้าน นอกจากจะไม่ต้อนรับขับสู้เธอแล้ว ยังสั่งให้เธอนั่งกับพื้นเป็นการแบ่งชนชั้นอย่างชัดเจน แถมพูดจาดูถูกต่างๆนานา แทนที่ลำธารจะปกป้องกลับวางเฉย ถ้าเป็นเมื่อก่อนเดือนสิบคงจะน้อยใจแต่ตอนนี้เธอไม่เหลือความรู้สึกใดๆ เงินยวงได้แต่มองเธอด้วยความสงสาร...

ฝ่ายเที่ยงวันโทร.ติดต่อเดือนสิบไม่ได้จึงแวะมาหาที่บ้าน ดำเกิงต้องการแกล้งเขาจึงบอกว่าเดือนสิบไปบ้านลำธารเพื่อคุยเรื่องแต่งงานกัน เขายังไม่ปักใจเชื่อคำพูดของดำเกิงจึงหันไปถามสกาวว่าจริงหรือ เธอพยักหน้ายอมรับ เที่ยงวันตกใจแทบสิ้นสติ

ooooooo

ขาไปลำธารมารับถึงบ้าน แต่ขากลับเขาไม่ยอมมาส่งอ้างแม่กับป้าจะใช้รถ เดือนสิบจึงต้องนั่งแท็กซี่กลับเอง เมื่อมาถึงบ้านตัวเอง เที่ยงวันที่นั่งรออยู่หน้าประตูรั้ว ลุกพรวดขึ้นด้วยความดีใจ

“ทำไมไม่รับสายผมเลยล่ะครับคุณเดือน คุณอาบอกว่าคุณเดือนจะ...แต่งงาน” เที่ยงวันกลั้นใจพูด