ข้ามสีทันดร
ตอนที่ 13
“โธ่ พวกพี่ก็ไปเชื่อพี่ก้านได้ ผมไม่มีทางทำแบบนั้นอยู่แล้ว” เอนนึกแค้นใจก้านวงศ์ คิดหาทางเอาคืน...
หลังได้เช็คจากพ่อ เที่ยงวันนัดเดือนสิบออกมาหาแล้วมอบเช็คฉบับนั้นให้ ทีแรกเธอไม่ยอมรับความช่วยเหลือ เขาต้องคะยั้นคะยอเธอถึงรับเช็คไว้
“ถ้าพ่อยอมให้พาดวลกลับบ้าน มันคงจะง่ายกว่านี้ หรือเพียงแต่พ่อยอมขายบ้าน...”
“ท่านก็มีเหตุผลของท่าน เอาเป็นว่าเราแก้ปัญหาไปทีละเปลาะเถอะนะครับ”...
ขณะดำเกิงกำลังขยำใบ notice ที่ปิดไว้หน้าประตูรั้วทิ้ง ลำธารเข้ามาขอคุยธุระด้วย ธุระที่ว่าก็คือเขาจะขออนุญาตดำเกิงแต่งงานกับเดือนสิบ ดำเกิงตอบตกลงตั้งแต่เขายังพูดไม่ทันจบประโยค แต่สกาว
ทำอย่างนั้นไม่ได้ ขอให้เขาถามความสมัครใจจากเดือนสิบก่อน ถ้าลูกว่าไม่ก็แปลว่าไม่ ดำเกิงตวาดแว้ด
“ทำไมลูกจะต้องปฏิเสธ เขารักกันมาหลายปี นี่ก็ถึงเวลาแล้วที่จะต้องแต่งงาน”
สกาวอยากรู้แล้วทางบ้านลำธารว่าอย่างไร เขาเล่าว่าแม่และครอบครัวยินดีต้อนรับเดือนสิบเข้ามาเป็นสมาชิกใหม่ เธอมองเขาสีหน้าหนักใจเพราะรู้ว่าลูกหมดรักเขาไปนานแล้ว...
แผลจากถูกไฟสปอตไลต์ล้มใส่ทำให้ใบหน้าของก้านวงศ์เสียโฉม นั่นเท่ากับอนาคตการเป็นนายแบบดับวูบไปด้วย ก้านวงศ์ทนไม่ได้ที่จะอยู่แบบนี้ คว้าปืนขึ้นมายิงตัวตาย...
วันนี้เงินยวงกับคณะแพทย์อาสามารักษาคนในชนบทห่างไกล หนึ่งในแพทย์ที่มากับคณะก็คือหมอตาม เธอยืนดูเขาตรวจรักษาคนไข้ด้วยสีหน้ายิ้มแย้มอารมณ์ดี พลอยทำให้คนไข้ยิ้มไปกับเขาด้วย เธอประทับใจในตัวเขาโดยไม่รู้ตัว หลังเขาตรวจคนไข้คนสุดท้ายเสร็จ เงินยวงเข้ามาคุยด้วย ทำให้ได้รู้ว่าสิ้นเดือนหน้าเขาไม่มาทำงานที่โรงพยาบาลอีกแล้ว เนื่องจากสมัครไปเป็นแพทย์อาสาช่วยผู้ป่วยโรคเอดส์ที่ประเทศคองโก
เงินยวงไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันทำไมถึงรู้สึกใจหล่นวูบเมื่อทราบข่าวนี้...
เสร็จจากดูแลดวลที่โรงพยาบาล เที่ยงวันขับรถมาส่งเดือนสิบที่บ้าน เธอชวนเขาเข้าไปกินข้าวในบ้านตอบแทนที่อยู่เป็นเพื่อนเธอทั้งวัน เที่ยงวันยังไม่ทันจะว่าอะไร สวาทวิมลโทร.มาตามเสียก่อน เขาอิดออดไม่อยากไป อยากอยู่กับเดือนสิบให้นานที่สุด แต่ไม่สามารถขัดใจแม่ได้
เดือนสิบเข้ามาในบ้านต้องแปลกใจเมื่อพบว่าลำธารกำลังนั่งกินข้าวร่วมโต๊ะกับพ่อและแม่ของเธอ ร้องทักว่ามาทำไม เขามาคุยกับดำเกิงเรื่องการแต่งงานของเรา เดือนสิบคุมอารมณ์ไม่อยู่ ขึ้นเสียงใส่จะบ้าไปแล้วหรือ เราจบกันแล้วและเขากำลังจะแต่งงานกับมิถุนาไม่ใช่หรือ เขาไม่แต่งกับผู้หญิงคนนั้นแล้ว
“เลยกลับมาหาเดือน ธารรู้อะไรไหม ธารเลวที่สุด เดือนไม่เคยนึกเลยว่าธารจะเลวได้ขนาดนี้” ด่าเสร็จเดือนสิบเดินหนีขึ้นบ้านไม่สนใจเสียงเรียกให้มาคุยกันก่อนของพ่อ...
ระหว่างดำเกิงเดินมาส่งที่รถ ลำธารแอบทำข้อตกลง หากดำเกิงทำให้เดือนสิบแต่งงานกับตนได้ ตนยินดีช่วยเหลือเรื่องการเงินของเขาและเราอาจทำกิจการบางอย่างร่วมกัน นั่นทำให้ดำเกิงทุ่มสุดตัวเพื่อทำให้เดือนสิบเปลี่ยนใจ ถึงขนาดขู่จะยิงตัวตายถ้าลูกไม่ตกลงแต่งงานกับลำธาร เธอไม่มีทางเลือกจำใจรับปาก แต่มีข้อแม้ พ่อต้องให้ดวลกลับมารักษาตัวที่บ้าน
ooooooo
เมื่อได้ไฟเขียวจากดำเกิง เดือนสิบจัดการเอาดวลออกจากโรงพยาบาลกลับมาอยู่บ้าน สกาวเป็นห่วงลูกสาวมากแอบถามว่าตัดสินใจดีแล้วหรือที่จะแต่งงานกับลำธาร เธอไม่มีทางเลือกถ้าไม่ทำอย่างนั้นทุกคนก็จะไม่มีความสุข สกาวขอร้องให้เธอคิดถึงความสุขของตัวเองบ้าง
