ข้ามสีทันดร

นางโชว์คนที่ตามมาทีหลังร้องทักนั่นดวลนี่ยังอยู่อีกหรือ นี่เฮียเคี้ยวจนจืดแล้วก็คายให้น้องๆกินบ้าง เฮียหมูบ่นอุบตั้งแต่ดวลมาอยู่ด้วยยังไม่ได้เคี้ยวสักคำเพราะดันเจ็บแผล นางโชว์คนแรกมองๆแล้วทำท่าสยอง

“ไม่ต้องเคี้ยวแล้วเนี่ย มันดูจะยุ่ยๆแล้วนะ เฮียมันจะตายไหมอ่ะ”

เฮียหมูเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ดวลเล่นยาหนักติดๆกันตลอด นางโชว์อีกคนแนะให้เขารีบกินก่อนดวลจะตาย เฮียหมูเห็นด้วย แต่สภาพอย่างนี้แค่เห็นก็หมดอารมณ์แล้ว...

ในเวลาเดียวกัน ก้านวงศ์ถ่ายแบบครีมกันแดดคู่กับเอน ทั้งคู่ต้องถอดเสื้อโชว์ผิวที่อาบน้ำมันเอาไว้เพื่อให้ดูสวยงาม ไฟที่ใช้ในการถ่ายต้องเป็นไฟที่

แสงจ้าประหนึ่งแสงจากดวงอาทิตย์ แม้จะมีตัวกรองแต่นายแบบต้องทนกับความร้อนและแสงที่จ้าจนแสบตา แม้จะยากแต่ช็อตแรกก็ผ่านไปด้วยดี นภางค์สั่งให้ถ่ายช็อตต่อไปทันที ก้านวงศ์เริ่มบ่นน่าจะบอกกันก่อนว่าถ่ายคู่กับเอน นภางค์รำคาญ

“ไม่อยากทำงานนี้ก็ถอนตัวได้นะ เพิ่งถ่ายไปช็อตเดียวเอง”

ก้านวงศ์จำต้องเก็บความไม่พอใจเอาไว้เพื่อให้งานเดินต่อไปได้ ครั้นมาถึงช็อตที่สอง สไตลิสต์เอาเสื้อแจ็กเกตกับหมวกมาคลุมให้เอน ก้านวงศ์โวยแล้วทำไมของเขาไม่มีอย่างนั้นบ้าง นภางค์ให้เขาเปลือยท่อนบนอย่างเดิมดีแล้ว ก้านวงศ์โวยไม่เลิกหาว่าเธอจงใจแกล้ง แล้วหันหลังให้ดูว่ามันจะไหม้อยู่แล้ว

“ถ้าอย่างนั้นให้พี่ก้านใส่เสื้อกับหมวกแทนผมก็ได้นะครับ”

“เสือก” ก้านวงศ์ด่าลั่น “ไม่ต้องมาทำตอแหลหวังดีเลย”

“ก็แล้วแต่มึง” เอนพูดเสียงเบาได้ยินกันแค่สองคน ก้านวงศ์ฟิวส์ขาดที่เขาปีนเกลียวพุ่งเข้าไปจะชก เอนโยกตัวหลบ แล้วผลักเขาใส่ไฟดวงใหญ่ที่ร้อนจัด ไฟล้มใส่หน้าก้านวงศ์พอดีถึงกับร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด ทีมงานรีบเข้าไปช่วย แต่สายเกินไปหน้าเขาไหม้ไปทั้งแถบ

ooooooo

ที่ห้องทำงานของนภางค์ เอนนั่งกุมหัวด้วยความเครียดกับเรื่องที่เกิดขึ้นโดยมีนภางค์นั่งปลอบอยู่ใกล้ๆ เอนเห็นโอเล่เดินหน้าตึงเข้ามาโอดครวญว่ากลัวมาก โอเล่ไม่พูดพล่ามตบเขาหน้าหัน ด่าซ้ำว่าอีแหล นภางค์ต่อว่าโอเล่ว่าเสียสติไปแล้วหรือ เอนยิ่งเสียขวัญอยู่ด้วย

“มันตอแหลน่ะสิ พี่นภางค์รู้ไม่ทันมัน โดนเด็กมันหลอกยังไม่รู้ตัวอีก...เอน แผนของเธอใช่ไหม”

เอนตีหน้าซื่อจะทำอย่างนั้นไปทำไม นภางค์ยืนยันว่าเป็นอุบัติเหตุ ตนอยู่ในเหตุการณ์ด้วย โอเล่ขอถอนตัวจากการเป็นผู้จัดการของเอน กลัวตายด้วยอุบัติเหตุ นภางค์ขอร้องเขาอย่าเพิ่งใจร้อน เอนไม่ได้ทำอะไรผิดคนผิดคือก้านวงศ์ ใครก็รู้ว่านิสัยมันเป็นอย่างไร โอเล่รู้จักนิสัยก้านวงศ์ดีว่าขี้อิจฉา เกเรและขี้โวย

“แต่มันไม่เจ้าเล่ห์เหมือนอีเด็กนี่ มันแค่อยากได้อยากมี แต่ไม่ได้เลวร้าย”

“แล้วพี่เอาอะไรมาตัดสินว่าผมเลว”

“เธอทำอะไรไว้บ้าง อย่านึกว่าฉันไม่รู้ คอยดูซักวันหางมันโผล่” ว่าแล้วโอเล่ผละจากไป เอนมองตามแอบยิ้มสมใจที่กำจัดเขาไปพ้นทาง...

ที่ด้านหน้าออฟฟิศ เที่ยงวันกับเดือนสิบมาดักรอเอนอยู่ ทันทีที่เขาก้าวออกมาทั้งคู่ปรี่เข้าถามหาดวลอยู่กับเขาหรือเปล่า เขาส่ายหน้า ไม่ได้เจอกันตั้งแต่มีเรื่องคราวก่อนแล้ว

“ดวลมันออกมาแล้วเหรอพี่เดือน”

“ดูดีใจจังเลยนะ ดวลเขาคบกับเธอได้ยังไง”