ข้ามสีทันดร

“ใครจะไปรู้ เห็นมันยืนแก้ผ้าอยู่อย่างนั้น”

“ดวลไม่ได้แก้ผ้า ดวลเพิ่งออกจากห้องน้ำค่ะ ทุกอย่างมันเป็นความผิดของหนูเองหนูไม่น่าขึ้นไปหาดวลเลย หนูผิดเอง” นาราคร่ำครวญทั้งน้ำตา ดำเกิงกลับซ้ำเติมรู้ว่าตัวเองผิดก็ดีแล้ว เธอถึงกับปล่อยโฮ พ่อของนารารับปากจะไม่ให้ลูกมารบกวนคนบ้านนี้อีก

“แต่ผมอยากให้คุณดำเกิงฟังลูกบ้าง เหตุการณ์วันนี้ถ้าคุณใจเย็นแล้วสอบถามลูกก่อนไม่ว่าผลจะเป็นยังไง อย่างน้อยเราก็ได้รู้ความจริงไม่ใช่มานั่งเดาแล้วก็เสียใจภายหลัง” คำพูดของพ่อนาราไม่ได้ทำให้ดำเกิงรู้สึกผิดต่อการกระทำของตัวเองแม้แต่น้อย...

เย็นนี้สวาทวิมลชวนฟานมากินข้าวด้วย เพราะหวังจะใช้เธอเป็นเครื่องมือกำจัดเดือนสิบไปให้พ้นจากเที่ยงวัน ขณะกำลังกินข้าวกันอยู่เดือนสิบโทร.มาขอให้เที่ยงวันช่วยเธอด้วยดวลหนีไปแล้ว เขาวางสายจากเธอจัดแจงจะลุกจากโต๊ะอาหาร สวาทวิมลไม่ให้ไปอ้างมีแขกอยู่

“รักษามารยาทหน่อยเที่ยง หนูฟานอุตส่าห์มากินข้าวด้วย”

“แต่เดือนกำลังเดือดร้อน ผมต้องไป”

สวาทวิมลยื้อลูกไว้สุดฤทธิ์ บอกให้ปล่อยเดือนสิบแก้ปัญหาเองสักเรื่องไม่ได้หรือ ทูลรู้ใจลูกบอกให้รีบไป เดี๋ยวเดือนสิบจะรอนาน เขาขอบคุณพ่อมาก เผ่นแนบทันที สวาทวิมลมองสามีอย่างเคืองจัด

ooooooo

ลำธารงัดไม้เด็ดออกมาใช้ เอาเอกสารบริษัทในนิวยอร์กที่ตอบรับเขาเข้าทำงานให้แม่ดู บอกว่าจะลาออกจากกระทรวงย้ายไปอยู่อเมริกา ยี่สุ่นไม่ยอมให้ไป

“แล้วคุณแม่จะให้ผมอยู่ที่นี่เพื่ออะไรในเมื่อผมไม่มีความสุขเลย ผมตัดสินใจแล้วครับผมจะเดินทาง

สิ้นเดือนนี้” ลำธารยืนยันหนักแน่น ยี่สุ่นรู้แก่ใจดีที่เขาทำแบบนี้เพราะตนไม่ให้กลับไปคบหากับเดือนสิบ จึงยื่นข้อต่อรอง ถ้าเขายอมอยู่เมืองไทยต่อไปท่านจะอนุญาตให้เขาแต่งงานกับเธอ ลำธารยิ้มรับข้อเสนอทันที...

สกาวเหลืออดกับดำเกิงที่นอกจากจะไม่ยอมรับว่าตัวเองผิดที่ไม่ฟังความจริงจากลูกให้รู้เรื่องก่อนก็เล่นงานลูกจนหนีเตลิด ยังพาลหาเรื่องด่าว่าเที่ยงวันที่อุตส่าห์มาช่วยตามหาดวล จึงกร้าวใส่ถ้าเป็นแบบนี้เธอไม่ขออยู่ที่นี่อีกต่อไปแล้วลุกออกจากบ้าน เที่ยงวันกับเดือนสิบต้องช่วยกันห้าม ดำเกิงถึงกับอึ้งคาดไม่ถึงว่าสกาวที่เคยกลัวหงอมาตลอดจะกล้าลุกขึ้นมาปฏิวัติเขา...

ดวลหนีออกจากบ้านครั้งนี้เคว้งคว้างมากไม่รู้จะหันไปหาใคร เอนที่เคยเป็นที่พึ่งสุดท้ายก็กลายเป็นเพื่อนซี้ซั้วหนีเอาตัวรอดทิ้งให้เขาเผชิญปัญหาตามลำพัง ในเมื่อไม่มีทางไปดวลตัดสินใจจะจบปัญหาทั้งหมด ปีนขึ้นไปบนราวกั้นสะพานจะโดดน้ำฆ่าตัวตาย ป้าคนเก็บขยะเห็นพอดีมาห้ามเอาไว้

“หนูจะคิดสั้นไปทำไม ทำลายชีวิตตัวเองเพื่ออะไร พ่อแม่อุตส่าห์เลี้ยงมากว่าจะโต ทำอะไรคิดถึงพ่อแม่ก่อนสิลูก” คำว่าพ่อ ทำให้ดวลเจ็บปวดใจทุกครั้ง พลันภาพในอดีตผุดขึ้นมาในความคิดคำนึงของเขา ตอนนั้นเขาคัดตัวนักกีฬาของโรงเรียนไม่ผ่าน ทำให้พ่อไม่พอใจมากเพราะนั่นจะทำให้เขาไม่ได้เป็นนักกีฬาทุนเรียนฟรี

“นี่พ่อเครียดเรื่องเงินแล้วมาลงกับดวลใช่ไหม”