ตอนที่ 16
อรรถดิบเถื่อนสุดขีด ตบหน้าพิมพ์สายคืนอย่างแรง
“เลวเหรอ เออ ไอ้เลวคนนี้จะเป็นผัวคุณให้ดู เป็นคนดีให้แล้วคุณไม่เคยเห็นค่าของมัน ก็เป็นคนเลวไปเลย ต่อไปคุณต้องไปอยู่กับไอ้เลวคนนี้ตลอดชีวิต รู้ไว้ซะ”
อรรถประกาศเสียงกร้าวแล้วเดินไปค้นหนังเสือจากตัวคล้อยมาเก็บไว้ หัวเราะร่าอย่างสมใจกับสิ่งที่ได้มา
“ฮ่าๆๆ ในที่สุดฉันก็คือผู้ชนะ”
ooooooo
ตะวันควบม้าเข้ามาหาพิมพ์สาย อรรถหันขวับเล็งปืนไปทันที
“รนหาที่ตายจนได้นะมึง”
ตะวันไม่สนใจคำขู่ของอรรถ ลงจากหลังม้าวิ่งไปหาพิมพ์สาย อรรถถือปืนของยองตะมุเล็งตาม พิมพ์สายเห็นดังนั้นผวาไปปัดปืนทำให้กระสุนพลาดเป้า แต่อรรถก็ตั้งหลักใหม่จะเอาชีวิตตะวันให้ได้
“อย่าอรรถ...อย่า” พิมพ์สายตะโกนพร้อมพุ่งไปขวางตะวันไว้
“หลบไป ผมจะฆ่ามัน” อรรถตวาด
“อย่านะอรรถ ฉันขอร้อง”
“รักมันมากใช่มั้ย อย่าคิดนะว่าผมไม่กล้า...ถ้ารักกันมากนักก็ตายไปด้วยกันซะเลย”
อรรถยิงแน่ ตะวันรีบพลิกตัวดึงพิมพ์สายมากอดไว้ ...เสียงปืนดังเปรี้ยง! พิมพ์สายตกใจคิดว่าตะวันโดนยิง แต่กลายเป็นอรรถที่โดนยิงอกเลือดทะลัก!
มือปืนที่ยิงอรรถคือหญิงนิรนามบนหลังม้า เมื่อเผยโฉมหน้าเธอคือเจนจิตนั่นเอง!
เจนจิตยิงซ้ำอีกนัดจนอรรถหงายหลัง หนังเสือหล่นไปข้างแคล้วที่นั่งหายใจรวยริน เจนจิตลงจากหลังม้าก้าวย่างเข้ามายืนจังก้าจ้องอรรถที่กระอักเลือดแดงฉาน
“ไอ้สารเลว มึงทำลายชีวิตกู หลอกลวงกูทุกอย่าง กูให้มึงหมดทั้งตัวและหัวใจ แต่สิ่งที่มึงทำกับกูคืออะไร มึงให้ไอ้สัตว์นรกนั่นย่ำยีกู มึงตายซะเถอะ”
เจนจิตลั่นไกเปรี้ยง พร้อมๆกับอรรถคว้าปืนที่พื้นยิงสวน กระสุนเจาะเข้ากลางอกทั้งสองคน ตะวันกับพิมพ์สายตกใจ พวกสวัสดิ์กับตำรวจโผล่มาพอดี
อรรถสิ้นใจแต่เจนจิตยังมีสติ กล่าวขอโทษพิมพ์สายที่เข้ามาประคอง
“คุณพิมพ์...เจนขอโทษ เจนทำผิดต่อคุณหลายเรื่อง”
“ไม่เป็นไรนะเจน ไม่เป็นไร”
“ขอโทษทุกคนจริงๆ ฝากบอกแม่ด้วยว่าเจนขอโทษ ขอโทษที่เป็นลูกไม่รักดี คุณหนูบอกแม่ด้วยว่าเจนรักแม่”
เจนจิตหมดลมหายใจไปแล้ว สวัสดิ์สะเทือนใจแทบกลั้นน้ำตาไม่อยู่...ส่วนแคล้วเห็นเป็นโอกาสคว้าหนังเสือที่หล่นอยู่ใกล้ตัวมาผูกกับขานกเหยี่ยวแล้วสะบัดไล่มันบินไปพร้อมประกาศว่าจะไม่มีใครได้มันไปทั้งนั้น
ทุกคนมองหนังเสือที่หลุดลอยลับไปด้วยความเสียดาย โดยเฉพาะตะวันที่หมดหวังจะเอาหนังเสือกลับมา รักษาชีวิตอูซานที่กำลังรอคอยอยู่
ooooooo
ตะวันควบม้ากลับมาที่ศาลหม่องโปตูโดยมีพิมพ์สายนั่งมาด้วย ซาเงดีใจร้องบอกทุกคนว่าตะวันมาแล้ว










