บ่วงรักซาตาน
ตอนที่ 10
ชิดชนกเห็นน้องสาวนั่งซึมก็อดถามไถ่ไม่ได้ เมื่อรู้เรื่องก็ตกใจมาก
“นิดแค่อยากเอาคืน อยากให้เหมราชรู้จักคำว่าแพ้บ้าง”
“นิดจะยอมทำผิดเพื่อเอาชนะคนอื่นงั้นเหรอ”
“เขาหลอกนิด เล่นกับความรู้สึกนิดเพื่อเอาชนะ เพื่อทำร้ายครอบครัวเรา นิดเกลียด...นิดอยากให้เขารู้สึกบ้าง”
“แล้วตัวนิดเจ็บไหม...คิดเอาคืน เอาชนะเขา แต่ตัวเองก็เจ็บ สุดท้ายก็แพ้อยู่ดี เพราะงั้นเชื่อหัวใจตัวเองเถอะนิด”
ชมพูนิษฐ์ทรุดตัวกับพื้น ภาพความทรงจำดีๆ
ร่วมกับเหมราชไหลบ่าจนอดน้ำตาซึมไม่ได้
“ความทรงจำของคนเรา...มันเก็บไว้ที่สมองหรือที่หัวใจกันแน่พี่นก ทำไงนิดถึงจะลืมเขาได้ซะที!”
ooooooo
ชมพูนิษฐ์ตัดสินใจโยนเอกสารปลอมทั้งหมดทิ้งขยะ โบนิตาผ่านมาเห็นเลยแอบเก็บไว้และนำไปให้ธามัน ธามันสะเทือนใจมาก ที่สุดท้ายชมพูนิษฐ์
ก็เลือกเหมราชแต่กระนั้นเขาก็ยังไม่คิดไยดีโบนิตา
ไพศาลแอบได้ยินโบนิตาสารภาพรักกับธามัน กัดฟันแน่นด้วยความแค้นใจแต่อดทนรอจนเธอออกจากห้อง
“อดีตเธอจะเป็นยังไงฉันไม่สน แต่ตอนนี้เธอเป็นคนของฉัน อย่าคิดอะไรที่มันเกินตัว ถึงยังไงเจ้าธามมันลูกชายฉัน เธอรู้ใช่ไหมว่าใครมีคุณค่ากับฉันมากกว่ากัน!”
โบนิตากลัวตัวสั่นแต่ไพศาลไม่สนใจไปหาลูกชายที่ยื่นเอกสารปลอมซึ่งมีลายเซ็นของเหมราชให้ดู
“คิดจะเล่นงานไอ้เหมราชงั้นเหรอ”
“คุณก็รู้ว่าเรื่องความซื่อสัตย์สำคัญกับการทำธุรกิจแค่ไหน”
“จริงสิ...ถึงไอ้เหมราชจะรอดคุกได้แต่มันก็เสียชื่ออยู่ดี ฉันภูมิใจในตัวแกนะ...ไอ้ลูกชาย!”
ชมพูนิษฐ์คิดไม่ตกเรื่องเหมราช สุดท้ายเลยตัดสินใจส่งทนายความไปหาเขาเพื่อยื่นข้อเสนอขาย
สุขสยาม ส่วนตัวเองหนีไปพักใจที่ปรายรักรีสอร์ตของอรรณพกับอิงขวัญ กว่าซาตานหนุ่มจะตามเจอก็ต้องใช้เครื่องติดตามช่วย
“เธอเป็นอะไรของเธอ จะขายสุขสยามทำไม เราตกลงกันแล้วไม่ใช่เหรอชมพูนิษฐ์”
“อย่าทำมาเป็นพูดดีเลย ความจริงแล้วพวกคุณต้องการให้เป็นแบบนี้ไม่ใช่เหรอ อยากได้นักก็เอาไป!”
“เธอเป็นบ้าอะไรชมพูนิษฐ์”
“บ้าก็เพราะคุณนั่นแหละ หัวใจฉันมีค่ากับคุณบ้างไหม คุณเห็นฉันเป็นตัวอะไร คุณรู้แต่แรกแล้วว่าฉันจำได้ว่าคุณคือคุณโรบอทใช่ไหม คุณเลยใช้ประโยชน์กับจุดนี้เพราะจะเอาชนะฉัน ดึงฉันไปเป็นหมากในเกมแก้แค้นของแม่คุณ”
เหมราชตะลึงไม่คิดว่าเธอจะรู้ ชมพูนิษฐ์เห็นท่าเขายิ่งของขึ้น
“ถ้ารู้ช้ากว่านี้ฉันคงไม่เหลืออะไรเลย คุณวางแผนจะทำยังไงกับสุขสยามล่ะ”
“ฉันไม่รู้ว่าเธอได้ยินใครพูดอะไรมา แต่ฉันอธิบายได้นะ”
“ฉันไม่อยากรู้...ไม่ว่าแม่คุณจะแค้นอะไรพ่อฉัน ไม่ว่าพวกคุณจะมีเหตุผลดีแค่ไหนถึงต้องทำแบบนี้ แต่ฉันก็ไม่อยากฟัง ที่ฉันต้องทำคือปกป้องครอบครัวฉัน... คุณรู้ไหมผู้หญิงคนนึงต้องมีความรักมากแค่ไหน แล้วต้องใช้ความกล้าเท่าไหร่มันถึงบอกรักกับผู้ชายที่มันรักได้...ตอนนั้นคุณคงหัวเราะเยาะฉันอยู่ในใจสินะ”
ชมพูนิษฐ์แหวลั่นทั้งน้ำตา เหมราชพยายามจะอธิบายแต่ถูกเธอตัดบท
“ฉันแพ้แล้ว พอใจรึยัง คุณเป็นผู้ชนะ เกมจบแล้ว... เราหย่ากันเถอะ”
“ชมพูนิษฐ์...เธอฟังฉันก่อนสิ”
