บ่วงรักซาตาน
ตอนที่ 10
สองหนุ่มสาวใช้ช่วงเวลาตามประสาสามีภรรยาโดยพฤตินัยด้วยกันเป็นครั้งแรก เหมราชมีความสุขมากเมื่อรู้ว่าชมพูนิษฐ์มีใจตรงกับเขา ความรักซึ่งทนเก็บมานานในที่สุดก็ได้เบ่งบาน...
เหมราชตื่นก่อนภรรยาหมาดๆแต่ไม่ยอมลุก นอนจ้องหน้าเธอด้วยความรักเต็มหัวใจ
ชมพูนิษฐ์ตื่นมาเห็นหน้าสามีหมาดๆก็เขิน “ตื่นนานแล้วเหรอคะ”
“อืม...ตื่นนานแล้วแต่เหมือนยังอยู่ในฝันเลย”
“ซาตานหมื่นล้านมีมุมเลี่ยนแบบนี้ด้วยเหรอคะ”
“ฉันยังมีอีกหลายมุมที่เธอยังไม่รู้นะ อยากรู้จักฉันมากขึ้นเหมือนเมื่อคืนอีกไหม”
สายตากรุ้มกริ่มของเขาไม่ได้ทำให้ชมพูนิษฐ์กลัวแต่อายจัดต้องกลบเกลื่อนขอตัวไปอาบน้ำแต่ถูกเขาดึงกลับไปเล่นผีผ้าห่มด้วยกันอีกครั้ง...และอีกครั้งจนถึงเช้าของอีกวันต่อมา
มนปริยาโกรธมากที่อุบัติเหตุหลอกๆทำให้เหมราชบาดเจ็บ จักรพยายามแก้ตัวและอธิบายเท่าไหร่เธอก็ไม่ฟังจนเขาทนฟังเสียงรบเร้าไม่ไหวต้องพามาดูภาพบาดตาบาดใจของเหมราชกับชมพูนิษฐ์ด้วยตัวเอง
เหมราชกับชมพูนิษฐ์อยู่ในช่วงหวานชื่นของคู่แต่งงานใหม่ ความสัมพันธ์แนบแน่นทั้งทางนิตินัยและพฤตินัยทำให้สองหนุ่มสาวใกล้ชิดและเปิดใจกันมากขึ้น แต่กระนั้นภาระหน้าที่ก็ทำให้ทั้งสองต้องแยกย้ายในวันต่อมา
ชมพูนิษฐ์ไปทำงานที่สุขสยามตามปกติโดยมีเหมราชวอแวอ้อนจะไม่ให้เธอไปทำงาน แต่กระนั้นเขาก็ต้องปลีกตัวจริงๆเวลาต่อมาเมื่อกวินทร์โทร.บอกว่าพบตัวคนงานผู้ต้องสงสัยแล้ว
ooooooo
โบนิตาอึกอักมากที่กวินทร์ให้ชี้ตัวคนร้ายที่ก่อเรื่องในไซต์ก่อสร้าง เหมราชร้อนใจไปดักจับด้วยตัวเอง จักรแอบตามดูเหตุการณ์ตลอดแต่ไม่ยอมออกหน้าไปช่วยลูกน้อง
เหมราชลงมือเค้นคอพวกคนงานปลอมด้วยตัวเองแล้วต้องผงะเมื่อหนึ่งในนั้นซัดทอดถึงมาลินีว่าเป็นผู้จ้างวาน!
มาลินีร้อนใจอยู่แล้วที่แผนล่มแถมเหมราชลูกชายคนโตต้องเจ็บตัว เมื่อมนปริยามาหาถึงบ้านก็เอาเรื่องทันที
“ฉันบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าอย่าทำร้ายใคร”
“มันเป็นอุบัติเหตุค่ะ มันนี่ไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนี้นะคะคุณแม่”
“ไม่ได้ตั้งใจแล้วชมพูนิษฐ์ไปอยู่ที่นั่นได้ยังไง อย่าคิดว่าฉันรู้ไม่ทันเธอนะ”
มนปริยาเหยียดยิ้มไม่สะทกสะท้าน มาลินีเห็นดังนั้นก็ของขึ้น เจ็บใจตัวเองที่เสียรู้อีกฝ่าย
“เธอกับพ่อของเธอมันโหดเหี้ยมเหมือนกันไม่มีผิด ถ้าคราวนี้เหมเป็นอะไรไป ฉันเอาเรื่องเธอแน่”
“ก็ลองดูสิคะ มันนี่ก็อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าเหมรู้ว่าแม่ของเขาอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ด้วย เหมจะรู้สึกยังไง”
“เธอ...ฉันไม่น่ายุ่งกับงูพิษแบบพวกเธอสองพ่อลูกเลย”
“ค่ะ...มันนี่น่ะงูพิษ แต่อย่าลืมนะคะว่างูพิษตัวนี้มันอุ้มท้องหลานย่าคุณแม่อยู่”
มาลินีชะงักก่อนยิ้มร้าย ตอกไม่ไว้หน้า
“รอให้เหมยอมรับลูกในท้องเธอซะก่อนแล้วค่อยมาพูดแบบนี้กับฉัน...ออกไปได้แล้ว ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธอ”
มนปริยาเต้นผาง ยอมกลับแต่ไม่วายทิ้งท้าย
“คอยดูนะคะ...ถ้าเหมกลับมาเป็นของมันนี่เมื่อไหร่ คุณแม่จะเสียใจที่ทำกับมันนี่แบบนี้!”
