“หงอิ้งหมิง” ขุนนางเก่าเขียนหนังสือเล่มนี้ (สายธารแห่งศรัทธา บุญศักดิ์ แสงระวี แปล สำนักพิมพ์ ก.ไก่ พ.ศ.2533) เอาไว้ตั้งแต่สมัยราชวงศ์หมิง คนรุ่นหลังเพิ่งเจอในหีบหนังสือในวังจิ่งหยวนกง พระราชวังกรุงปักกิ่ง ชาวจีนรุ่นใหม่ได้อ่าน แต่ชาวญี่ปุ่นอ่านกันเป็นหนังสือยอดฮิต...เรียงจากตำราพิชัยสงครามซุนวู สามก๊ก ไซอิ๋ว เป็นลำดับที่สี่ ลองอ่าน...เรื่องรังมดเล็กๆกันดูสักเรื่องจางเอ้อหมา พ่อค้าขายของเบ็ดเตล็ด หาบของใช้จุกจิกร้อยแปด จากหมู่บ้านหนึ่ง ไปขายอีกหมู่บ้านหนึ่ง เป็นประจำทุกวัน วันนั้น เขาออกจากหมู่บ้านหวางเจียซุน คิดจะเร่งไปให้ถึงหมู่บ้านจางเจียชุน ก่อนฟ้ามืดตามแผนเขาจะพักผ่อนและซื้อสินค้าเพิ่มเติมตอนกลางคืน เพื่อนำไปขายหากำไรในเช้าวันรุ่งขึ้นหาบของบนบ่าน้ำหนักไม่มาก เขาเดินไป และเดินไป ฝีเท้าเขาหนักแน่น มั่นคง รวดเร็วเส้นทางสายนี้ จางเอ้อหมา เดินไปมาไม่รู้กี่ร้อยเที่ยวแล้ว เขารู้ดีมาถึงตรงนี้ ข้างหน้าอีกกี่ก้าวจะถึงเนินดิน พ้นเนินดินก็จะเป็นลำธารเล็กๆเดินต่อไป จากลำธารเล็ก ก็จะถึงหมู่บ้านจางเจียชุนจากจุดนั้น จางเอ้อหมายิ้มออกมา เขาชำนาญเสียจนอยากคุยว่า หลับตาเดินไปอีกกี่ก้าว...ก็จะถึงจุดนี้เขาเดินต่อไป ต่อไป เมื่อเท้าก้าวขึ้นไปบนเนินดิน...วันนี้เขารู้สึกครึ้มอกครึ้มใจ จนปากฮัมเพลงออกมา“สาวสวยที่บ้านแซ่หวางคนนั้น หล่อนช่างงามเหมือนดอกไม้จริงๆ ดอกไม้ที่น่าทะนุถนอมเสียนี่กระไร...” นี่คือเนื้อเพลงท่อนที่เขาร้องประจำจางเอ้อหมายังเป็นหนุ่ม ยังไม่ได้แต่งงาน เขามีสิทธิที่จะฝันถึงสาวงาม...สักคนบ้างนี่นา...ในเมื่อเขาเทียบเคียงแล้ว เธอสวยกว่า... สาวงามใดๆในหลายๆหมู่บ้านที่ผ่านมา“โอ๊ย!...” เสียงนี้ ไม่ใช่เสียงเพลง แต่เป็นเสียงร้องของจางเอ้อหมาที่แท้ เขาเพิ่งรู้ตัวว่าล้มโครม...ก้นกระแทกพื้น มือเท้าชี้ฟ้า หาบสินค้ากลิ้งไปไกล...อีกทางหนึ่งชาดทาปาก สินค้ายอดนิยมผู้หญิง น้ำมันใส่ผม สินค้าขายดีผู้ชาย กระเด็นไปทางหนึ่ง ด้าย เข็มกระจายไปอีกทางหนึ่งจางเอ้อหมาตั้งสติได้...เขายันกายขึ้นนั่ง เหลียวมองไปรอบๆตัว เขาอยากรู้เหตุไฉน...เขาจึงหกล้มมีอะไรหนา!ใหญ่โตจนขัดขาเขาหกคะเมนมองอยู่ครู่เดียว...แล้วกัน! มันไม่ใช่อะไรอื่น มันเป็นแค่รังมดเล็กๆ ที่ก่อดินพูนสูงขึ้นมากว่าปกตินิดหน่อยความเล็กน้อยของมัน...ทำเอาจางเอ้อหมาโมโหจนหน้าเขียวแต่เขาก็นึกถึง...คำโบราณ “คนเราคงจะไม่ถูกภูเขาใหญ่ขัดขาให้ล้ม แต่อาจจะสะดุดรังมดเล็กจนล้มได้” เจอเข้ากับตัวเองก็ยิ่งรู้ซึ้งถึงคำโบราณยิ่งขึ้นจบเรื่องเล่าของจางเอ้อหมา ภาษิตรากผัก สรุปเป็นคำสอนว่า เรื่องเล็กๆจะประมาทเลินเล่อไม่ได้เป็นอันขาด จึงจะสามารถหลีกพ้นจากความเสียหายใหญ่หลวงนึกถึงการเมืองนะครับ...พรรครองฟันฝ่าสารพันอุปสรรค...ลงทุน ครั้งนี้ถือว่าหนักหนา กว่าจะปีนขึ้นสู่ชั้นฟ้า...คุมอำนาจได้หากต้องมาล้มครืน...จากการเลือกรัฐมนตรีคนเดียว ประวัติติดคุก โทษฐานถือถุงขนมมีเงินสองล้านไปฝากเจ้าหน้าที่ศาล...ก็น่าเสียดายเอ้า!โล่งใจ เมื่อได้ข่าว ว่าเขาขอถอนตัว...ผมสารภาพไม่รักรัฐบาลชุดไม่มีศีลไม่มีสัตย์ชุดนี้ แต่ขอลุ้น ดูลำหักลำโค่น พอมีเค้าให้ชาวบ้านฝากความหวังได้...ถ้ารัฐบาลรอด ชาวบ้านก็รอด.กิเลน ประลองเชิงคลิกอ่านคอลัมน์ "ชักธงรบ" เพิ่มเติม
