เรื่องที่ 23 ในชวนม่วนชื่น 2 ธรรมะบันเทิงหลายเรื่องเล่า ของพระอาจารย์พรหม สมภารวัดพุทธเมืองเพิร์ธ ออสเตรเลีย...กับดักหนูฆ่าแม่ไก่ พ่อหมู แม่วัว ได้อย่างไร? ผมลอกของท่านมาใช้หลายครั้งวันนี้มีเหตุการณ์บ้านเมืองที่ทำให้ผมอยากเล่าเรื่องนี้อีก...จึงขอกราบ พระอาจารย์ ขอปรับเรื่องเล่าสักเล็กน้อย ด้วยความเคารพครับ แต่ยังขอคงเค้า เรื่องเล่าเดิมไว้...ดังต่อไปนี้ครอบครัวชาวนาในฟาร์มชนบทไกล ชาวนาสองผัวเมีย นอกจากทำนาตามฤดูกาลแล้ว ยังเลี้ยงแม่ไก่ไว้หนึ่งตัว พ่อหมูหนึ่งตัว และแม่วัวอีกหนึ่งตัว อยู่ดีมีสุขด้วยกันไปตามประสาเป็นเวลานานวันหนึ่ง เมียชาวนาซึ่งเป็นคนเกลียดกลัวหนูมากๆ เจอหนูห้าตัวนัวเนียอยู่ใต้ถุนบ้าน ก็รีบชวนผัวให้หาวิธีจัดการ เรื่องก็ง่ายๆ หลังสั่งซื้อไปทางไปรษณีย์สองวัน กับดักหนูก็มาถึงขณะชาวนาเปิดกล่องเอากับดักหนู หนูตัวหนึ่งบังเอิญแอบเห็น มันตกใจสุดขีด มันรีบวิ่งไปบอกเพื่อนอีกสี่ตัว “เราจะทำไงกันดี” หนูตัวหนึ่งหัวไวมันนึกถึงเพื่อนร่วมบ้าน ซึ่งเคยช่วยเหลือเกื้อกูลกันมาเช่น เวลารู้ว่าชาวนาอยากกินไก่ทอด มันก็รีบไปบอกแม่ไก่ ให้แกล้งทำเป็นป่วย ชาวนาอยากกินไส้กรอกหมู หนูก็จะรีบบอกเพื่อนหมูให้รีบหนีไปอยู่ที่ฟาร์มอีกแห่ง ชาวนาอยากกินเนื้อย่าง มันก็จะบอกให้เพื่อนวัวหนีไปอยู่ในที่ไกลจนชาวนาเบื่อจะตามแต่เมื่อเวลาเปลี่ยนไป น้ำใจไมตรีที่หนูทั้งห้าเคยมีให้เพื่อนตัวใหญ่ กลับเปลี่ยนแปลงไปอย่างไม่น่าเชื่อ“กุ๊กๆๆ” แม่ไก่ว่า “ไอ้กับดักหนูอันเล็กๆนั่น จะทำอะไรฉันได้...”“อู๊ดๆๆ...” ท่าทีพ่อหมูก็เหมือนแม่ไก่ “ตอนนี้ ฉันกำลังยุ่งแล้วค่อยๆคุยกันใหม่” พ่อหมูคิดถึงแต่ตัวเองเหมือนแม่ไก่ “กับดักหนูทำอะไรฉันไม่ได้หรอก!”ห้าหนูเหลือความหวังสุดท้ายไว้กับแม่วัว ตอนไปถึงแม่วัวกำลังยุ่งๆอยู่กับการเคี้ยวหญ้า จนเมื่อเห็นอาการตื่นตระหนกของห้าหนู และเสียงรบเร้า มันหยุดเคี้ยวหญ้า “มันไม่ใช่ปัญหาของฉัน แต่ก็ตกลง ฉันจะลองคิดดู”ตกดึกคืนนั้น หนูตัวหนึ่งพลาด...เหยียบกับดัก ขณะค้นหาอาหารว่างมื้อเที่ยงคืน สิ้นเสียง “คลิก...” เจ้าหนูตัวนั้นก็ไปสวรรค์ หนูอีกสี่ตัวได้ยินเสียงกับดักหนู มันก็วิ่งกรูกันเข้าไปช่วยแต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้ ทำได้แค่ร้องไห้ผลัดกันโอบกอดปลอบใจกัน เมียชาวนาหูไวได้ยินเสียงหนูจึงตื่นเดินมาสำรวจ ทันทีที่เธอเห็นหนูตัวหนึ่งตาย อีกสี่ตัวกระโดดไปมา...เมียชาวนา กรี๊ดสุดเสียง แล้วก็เป็นลมล้มโครมรุ่งเช้า เมียชาวนาอาการยังไม่ดีขึ้น ต้องนอนแซ่วบนเตียง ชาวนาคิดทำอาหารให้เมียกิน “ซุปไก่ไง!” คิดแล้วชาวนาผัวก็ไปจับแม่ไก่เชือดคอ ใส่ลงต้มในหม้อแล้วเติมรสชาติ โรยเกลือกระเทียมตอนสายเพื่อนๆเมียชาวนารู้ข่าวก็ชวนกันมาเยี่ยมตามธรรมเนียมชาวนาก็เชือดพ่อหมู ทำสเต๊กหมูเลี้ยงดูแขกเหรื่อ แต่โชคร้าย...ถึงบ่ายเมียชาวนาก็ตาย ในงานศพที่มีคนมาร่วมมากมายชาวนาก็ต้องล้มแม่วัว ทำแซนด์วิชเนื้อเลี้ยงแขกทุกคนพระอาจารย์พรหมจบเรื่องนี้ นี่คือวิธีที่กับดักหนูอันเล็กๆฆ่าแม่ไก่ พ่อหมู และแม่วัวได้ อย่าคิดว่ามันไม่ใช่ปัญหาของฉัน เพราะความจริงปัญหานั้นผูกพันมาถึงทุกคน”เรื่องที่ผมขอเติม ชาวนาผู้ผัวลืมไป กับดักอันเล็กๆนั้นก่อปาฏิหาริย์ ไม่เพียงทำให้หนูตายไปหนึ่งตัว เชื่อมโยงไปฆ่าแม่ไก่พ่อหมู และแม่วัว ยังมีส่วนฆ่าเมียตัวเองตายไปอีกหนึ่งคน ขณะที่หนูอีกสี่ตัวยังเป็นปัญหาในบ้านต่อไปจบเรื่องกับดักหนูของพระอาจารย์พรหม ผมคิดถึง “กับดักหนู” ชายแดนเขมรครับทันทีที่คุณอนุทินเป็นนายกฯ คุณฮุน มาเนต นายกฯเขมรก็ส่งสารมาขอเปิดด่านสมานไมตรี...เคราะห์ดี! นายกฯหนูไม่เผลอติดกับดักเขมร...ให้สัญญาณทหารลุยต่อเฮ้อ!โล่งใจไป ข่าวที่เขาว่ามีสี่นักการเมืองไทยเป็นเจ้าของบ่อนใหญ่เป็นแค่ข่าวลือ.กิเลน ประลองเชิงคลิกอ่านคอลัมน์ “ชักธงรบ” เพิ่มเติม
