มาตุภูมิแห่งหัวใจ

พวกชูป้ายประท้วงถูกบอดี้การ์ดและตำรวจรวบตัวไปทั้งหมด นายพลทุนอูไม่ตื่นตกใจอะไรกับเหตุการณ์นี้ บอกแขกในงานว่า

“ไม่มีอะไรแล้วครับ เรื่องปกติของระบอบประชาธิปไตย ผมยินดีรับฟังทุกเสียงของประชาชน...เชิญนั่งครับ”

แขกในงานทยอยกันนั่ง อวัศยาเห็นหญิงสาวสวยที่ยืนอยู่ข้างๆไม่ยอมนั่งแต่กลับเอามือล้วงในกระเป๋าถือ หยิบปืนพกไซส์เล็กออกมา อวัศยาตกใจตะโกน

 “ปืน!! คนนี้มีปืนค่ะ!!”

 คนร้ายหญิงหันปืนยิงนายพลทุนอูทันที อวัศยาพุ่งเข้าใส่ทำให้กระสุนพลาดเป้ายิงขึ้นฟ้า คนร้ายหญิงหันปืนใส่อวัศยา เตชัสกับอติศักดิ์ตะโกน “ระวัง!!”

เตชัสกับอติศักดิ์พุ่งเข้าไปพร้อมกัน เตชัสดึงอวัศยาเข้าไปกอดไว้ อติศักดิ์พุ่งเข้าชาร์จปลดปืนได้จับคนร้ายหญิงกดไว้ บอดี้การ์ดกรูกันมาจับตัวคนร้ายทันที อวัศยายืนมองเหตุการณ์ตื่นๆจนลืมไปว่าตัวเองเอาหน้าแนบกับหน้าอกของเตชัสอยู่

เตชัสปล่อยให้อวัศยาซบอยู่อย่างนั้น แกล้งถามว่า “ไหนว่าผมสกปรกไง ซบไม่เลิกเลยนะ กลิ่นตัวผมหอมไหม” อวัศยารู้สึกตัวผละออกมา โกรธมากทำหน้าไม่ถูก แต่เตชัสกลับยิ้มขำๆ

เวลาเดียวกันในป่าลึกมีชายฉกรรจ์ 5 คน กำลังเร่งฝีเท้าขนยาเสพติดกันอย่างเร่งรีบ พลันก็มีเสียงปืนดังขึ้น พวกขนยาควักปืนออกยิงสู้ทั้งที่ไม่เป็น คนซุ่มพลางวิ่งหาที่หลบกัน

ในงานที่โรงแรม พลโทอิสริยะแสดงความเสียใจกับนายพลทุนอูที่เกิดเหตุการณ์ไม่สงบขึ้น นายพลทุนอูบอกว่าไม่ต้องซีเรียส หนักกว่านี้ตนก็เจอมาแล้ว ให้ห่วงงาน ดีกว่าตนไม่อยากเป็นคนทำให้อุตสาหกรรมอัญมณีภูมิภาคเรามีปัญหา

มาดามเมย์ทูเอถามว่าปล่อยให้คนมีอาวุธเข้ามาในงานได้ยังไง พลโทอิสริยะบอกว่านั่นเป็นเรื่องที่ทางตนต้องหาคำตอบมาให้ได้

เมธัสเข้ารายงานกับพลโทอิสริยะว่าตนตรวจสอบกล้องวงจรปิดของงานแล้ว หญิงคนนั้นเดินผ่านเครื่องสแกนมาตามปกติ เป็นไปไม่ได้ที่จะมีอาวุธติดกับตัว มงคลถามว่าถ้าอย่างนั้นอาวุธมาจากไหน

“ก็อาจจะมาจากในงานก็ได้”

“ท่านสงสัยว่าจะมีคนของเราให้การสนับสนุนกลุ่มต่อต้านนายพลทุนอูงั้นหรือครับ” มงคลถาม

อิสริยะเครียดเพราะเป็นสิ่งที่เขาคิดอยู่ในใจแล้วจู่ๆก็มีทหารอีกคนเข้ามาอย่างเร่งรีบกระซิบบางอย่างกับอิสริยะ เขาฟังแล้วเครียดทันที

เมื่อไปในป่าถึงจุดหนึ่งเห็นทหารล้อมศพของพวกขนยาทั้ง 5 ศพที่วางเรียงกันอยู่ ทหารรายงานว่า

“คนรัฐแสนปุระครับผม ชนกลุ่มน้อยที่ชายแดนติดกับเรา”

“พวกเดียวกับที่ก่อความวุ่นวายวันนี้ สร้างสถานการณ์เพื่อดึงความสนใจของเจ้าหน้าที่ จะได้ขนยาเสพติดกันได้ง่าย” อิสริยะฟันธง ทหารรายงานว่ามีคนของเราคนนึงด้วย “คนไทย?” อิสริยะถาม ยิ่งสงสัยมาก

ทหารเข้าไปนั่งยองข้างศพหนึ่ง บอกว่าศพนี้มีบัตรประจำตัวข้าราชการและนี่คืออาวุธที่อยู่ในมือมัน ทหารส่งถุงใส่หลักฐานให้ดู

“บัตรประจำตัว...นี่มัน” อิสริยะพลิกหมุนดูชัดๆ แล้วถึงกับหน้าซีด

ooooooo