มาตุภูมิแห่งหัวใจ

ที่ศูนย์ประชุมจังหวัดเชียงใหม่อันเป็นสถานที่จัดงานแสดงสินค้า อวัศยามาถึงงานเดินเอามือข้างซ้ายล้วงกระเป๋ากางเกงเพราะไม่อยากให้ใครเห็นแหวนเพชรที่นิ้วนางซ้ายแล้วจะซักถามกันเอิกเกริก

อันดามันหรือซีพี่สาวของอวัศยา เห็นน้องสาวเดินมาก็เข้าไปถามว่าจะดิสเพลย์เครื่องประดับยังไงจัดการเลย เธอบอกว่าพี่ซีทำเลยตนต้องไปเตรียมตัวต้อนรับแขกของสมาคม บอกให้จัดวางเหมือนเดิมนั่นแหละ

“จะวางเหมือนทุกทีได้ยังไง” พีรพลสามีของอันดามันเข้ามายื่นอีกกล่องให้ “นี่ น้องหมอกมีคอลเลกชันใหม่ที่จะเปิดตัวด้วยไม่ใช่เหรอ จะวางยังไง ตรงไหน แสงแค่ไหนถึงจะสวย ต้องดีไซเนอร์เท่านั้นที่จะรู้ น้องหมอกเคยพูดไว้ยังงี้นี่”

พีรพลพูดดักจนอวัศยาเลี่ยงไม่ได้ เอามือข้างขวาข้างเดียวมารับกล่องจากพีรพล

“แหวนสวยขนาดนั้นเอาออกมาโชว์ดีกว่า” อันดามันแซว หมอกถามว่าพี่ซีรู้เรื่องนี้ด้วยเหรอ ซีบอกว่าแม่ปรึกษาพี่ตลอดแหละ พีรพลรีบออกตัวว่าแต่ไม่ได้ปรึกษาลูกเขยนะ ลูกเขยรู้จากภรรยาอีกที

“พวกพี่ก็รู้เห็นเป็นใจกับแม่เหรอคะ นี่มันยุคไหนแล้ว ทำไมยังจะสนับสนุนธรรมเนียมโบราณเต่าล้านปีอยู่อีก” อวัศยาโวย พอดีเมธัสมาได้ยินถามแทรกขึ้นว่าใครเป็นเต่าล้านปีหรือ

อวัศยาหันมอง เห็นเมธัสในชุดร้อยตำรวจเอกเต็มยศมายืนอยู่หน้าบูธยิ้มดีใจที่ได้เจออวัศยา เธอรีบเก็บมือซ้ายซ่อนไว้ด้านหลัง ถามเมธัสว่ามาได้ไง เขาบอกว่าที่นี่เป็นพื้นที่ของพ่อ พ่อเลยให้ตนมาช่วยดูแลงานนี้ด้วย ถูกพีรพลแซวว่าไม่ใช่รู้ว่าหมอกมาออกบูธเลยขอพ่อตามมาเหรอ

เมธัสพึมพำเขินว่าพี่รู้ทันตลอดเลย อันดามันหัวเราะหึๆที่เมธัสตามจีบอวัศยาไม่เลิก เมธัสถามว่าเมื่อกี้คุยเรื่องอะไรโบราณๆเหรอ อวัศยาเลยเอามือซ้ายออกมาโชว์แหวนเสียเลย

เมื่อมาคุยกันที่อีกมุมหนึ่งของงาน เมธัสคร่ำครวญว่าตนไม่ได้ให้แหวนหมอกแล้วมันมาอยู่ที่นิ้วนางซ้ายของหมอกได้อย่างไร ของใคร ที่ตรงนี้เป็นของตนตนจองแล้ว

“ธัส...รอบเดียวนะ แม่เราไปแอบหมั้นเราไว้กับลูกชายเพื่อน แต่เราไม่โอเค แล้วแหวนนี้พอสวมแล้วมันก็ดึงไม่ออก เราก็ไม่รู้จะทำไง...โอเค้?” อวัศยาชี้แจงอย่างรำคาญเต็มที

“น้าอณิมาทำอย่างนี้ได้ยังไง คลุมถุงชนเหรอ ความคิดเชยระเบิด”

“เธอว่าใครเมธัส” เสียงอณิมาถามจากข้างหลัง เมธัสบอกว่าก็ว่าน้าอณิมานั่นแหละ พอหันมาเห็นอณิมาจ้องอยู่ก็จ๋อยรีบยกมือไหว้ “ถึงฉันไม่ทำอย่างนี้ก็อย่าหวังว่าจะเปิดทางให้เธอ ฉันกับพ่อเธอเคารพนับถือกันเหมือนพี่น้อง เธอกับยัยหมอกก็เป็นเหมือนญาติกัน อย่ามาทำผิดศีลธรรม” ปรามเมธัสแล้วหันไปบอกอวัศยาเสียงหวาน “หมอก ไปกับแม่”