เด็ดปีกนางฟ้า
ตอนที่ 1
“ก็ดีนะลูก...แต่แม่มีอีกวิธีหนึ่งที่ง่ายกว่านะ แล้วนางจะสามารถช่วยเหลือคนทั้งบ้านได้ด้วย” พลางหยิบนิตยสารไฮโซเปิดหน้าที่คั่นไว้ให้ดู เป็นหน้าสกู๊ปรูปและบทสัมภาษณ์ ‘พิมาน’ นางก้มอ่าน
“เปิดบ้านทายาทมหาเศรษฐี พิมาน อัคราช ...โอ๊ย...หน้าตาไม่สเปกนางเลยนะแม่”
“แต่เขารวยมาก นั่นคือประเด็น และนี่คืออนาคตสามีของคะนึงนาง” รัศมีพูดจริงจัง นางตกใจมองหน้าแม่ถามว่าอะไรนะ รัศมีพยักหน้าพูดอย่างมั่นใจว่า
“ถ้าลูกอยากช่วยให้ทุกคนในบ้านรอดตาย ‘พิมาน อัคราช’ คือทางออกของเรา”
ooooooo
พิมาน...หนุ่มวัย 26 ปี หล่อบาดใจสาว ทำงานเก่ง เนี้ยบแต่หัวจดเท้า แต่เมื่ออยู่ในบ้านกลับเป็น
ลูกแหง่ของแม่ วันนี้เขาจิบชามาดเท่ถามแม่ด้วยน้ำเสียงปกติว่า
“ดูตัวอีกแล้วเหรอครับคุณแม่ ใครอีกล่ะครับคราวนี้”
“เขาเป็นลูกของคุณนายรัศมีกับคุณไพรัช นักธุรกิจจิวเวลรี่อิมพอร์ตเอกซ์พอร์ต ฐานะดีมั่นคง”
“พวกคุณหนูอีกแล้วสินะ ผู้หญิงพวกนี้ไม่เห็นจะทำอะไรเป็นเลยนอกจากทำตัวเป็นตุ๊กตาสาวหัวกลวงไปวันๆ”
สร้อยศรีย้อนถามว่าแล้วผู้หญิงแต่ละคนที่เขาควงโฉบไปโฉบมารายวันน่ะมันใช้ได้ตรงไหน เมื่อไหร่จะเอาจริงเอาจังซะที พิมานบอกแม่ว่าดูก็ดู นัดมาเลย
สร้อยศรีนัดคะนึงนางมาที่ห้องอาหารของพิมาน เธอนั่งคอยอยู่ในห้องวีไอพีนานจนบ่น
“ทำไมไม่มาเสียที ผู้ชายอะไรให้ผู้หญิงมานั่งรอ ทุเรศที่สุด”
ที่แท้พิมานแฝงตัวจิบไวน์ซุ่มสังเกตนางอยู่อย่างอารมณ์ดี พอดูนาฬิกาก็พึมพำ
“โอเค...ให้รอพอแล้ว” พลางลุกเดินออกไปอย่างหล่อเท่ พอดีนางหมดความอดทนด่า “คนไม่มีมารยาท” แล้วจะลุกไป
“สวัสดีครับนาง” เสียงหล่อสะท้านใจทักมา
นางตกใจรีบปรับสีหน้าสวย ยิ้มแย้มยกมือไหว้ “ขอโทษด้วยนะครับที่ให้รอ”
“ไม่เป็นไรค่ะพี่พิมาน นางก็เพิ่งมาถึงไม่นานนี่เองค่ะ พี่พิมานตัวจริงดูดีจังเลยนะคะ ในหนังสือว่าหล่อแล้ว ยังสู้ตัวจริงไม่ได้เลย” พิมานหวานตอบว่า
น้องนางก็สวยมากเลย หนุ่มสาวต่างหยอดคำหวานให้กัน ที่แท้มันคือหน้ากาก เพราะในใจคิดต่าง หลังจากยกยอกันบรรยากาศหอมหวานแล้ว พิมานถามว่า “เออ...น้องนางชอบอาหารฟิวชั่นไหมครับ”
“ชอบค่ะ” นางตอบทันที “นางชอบลองอาหารใหม่ๆ ยิ่งเป็นอาหารสองสัญชาติ แต่งจานสวย รสชาติดีๆ นางชอบทำอาหารด้วยค่ะ”
นางพูดตื่นเต้น ทั้งที่ทำอะไรไม่เป็นเลย นาง
ยกแก้วน้ำส้มขึ้นจิบ พิมานมองอย่างจับผิด เห็นเพนต์เล็บมือมาสวยเว่อร์ก็นึกในใจว่า เล็บเว่อร์ขนาดน้ีจะ
เข้าครัวเป็นจริงเหรอ นึกแล้วรู้สึกตัวรีบหวานต่อ...
“อ้อ...น้องนางชอบทำอาหารด้วย ดีจังเลย งั้นเอาไว้วันหลังเรานัดลองทำสูตรอาหารใหม่ๆกันนะครับ” พอดีพนักงานเข้ามาเสิร์ฟไวน์ “น้องนางจะรับไวน์ไหมครับ”
“นางไม่ค่อยชอบดื่มค่ะ พรุ่งนี้มีคลาสโยคะแต่เช้าด้วยค่ะ พี่พิมานก็ชอบออกกำลังกายใช่ไหมคะ”
“ครับ...งั้นเราสั่งอาหารกันเลยนะครับ” พิมานเริ่มรู้สึกเบื่อๆ ไม่ประทับใจ เมื่อจับได้ว่านางเป็นประเภทโลกสวยเกินจริง ไม่ตื่นเต้นเร้าใจเอาเสียเลย
เมื่อเดินออกมาที่จอดรถหน้าร้าน นางถามเดี๋ยวเราไปต่อกันไหม พิมานบอกว่าเดี๋ยวเราไปนั่งเล่นกันที่โรงแรม พอได้ยินคำว่าโรงแรมนางก็สะดุด
“พี่มีคูปองส่วนลดเพนต์เฮาส์สวีตที่โรงแรม
เพื่อนพี่” นางถามว่าไปทำไม “ก็...ไปปาร์ตี้กันไงคะ” ตอบทำหน้ามีเลศนัย นางทวนว่าปาร์ตี้? ถามว่าเขาเห็นตนเป็นผู้หญิงแบบไหน “คือพี่เป็นคนตรงไปตรงมา
นะคะ แล้วชีวิตคนเรามันก็สั้น ถ้าอยากได้อะไรก็ไม่ต้องอ้อมไปอ้อมมา”
นางบอกว่าเดี๋ยวตนกลับเองก็ได้ พิมานรีบขอโทษบอกว่าตนก็แค่อยากลองดูว่าน้องนางเป็นผู้หญิงแบบไหน พลางยื่นนิ้วก้อยไปง้อ
พิมานขับรถไปส่งนางที่หน้าบ้านแล้วยื่นนิ้วก้อยไปขอโทษอีกครั้ง นางใจอ่อนยื่นนิ้วก้อยไปเกี่ยว ถามว่าแล้วถ้านางตอบไปโรงแรมกับพี่ล่ะ
“ไปไหมล่ะ ยังทันอยู่นะ” พิมานน้ำเสียงลิงโลด “คูปองมันหมดอายุหลังเที่ยงคืน นี่เพิ่งจะสี่ทุ่มเอง” นางผลุนผลันเปิดประตูรถลงไปเลย “อ้าว...น้องนาง...นางงงง...” พิมานเหวอ
“ไอ้หื่นเอ๊ย” นางด่าพลางจ้ำเข้าบ้านอย่างอารมณ์เสีย
ooooooo
