ตอนที่ 1
ที่ร้านหนังสือใกล้บริเวณจุดรับผู้โดยสารขาเข้าในสนามบิน มีนิตยสารผู้หญิงขึ้นปกเป็นรูป “ปฐพี” ในชุดนักบินหล่อมาก มีมือขาวเรียวงามเอื้อมมาหยิบพลางกระซิบบอกเพื่อนที่มาด้วยอีกสองคนว่า
“นี่ไงๆ เล่มนี้ไง”
“ไหนๆ...อ๊ายยยยย...หล่ออ่ะ” คนหนึ่งยื่นหน้าเข้ามาดู อีกคนบอกให้เปิดดูข้างในสิ
พอเปิดดูหน้าใน เป็นภาพปฐพีในชุดแฟชั่นลำลอง เสื้อยืดยีนส์เพลนๆ แต่ดูเท่มาก สามสาวกรี๊ดเบาๆอย่างระวังตัวเพราะอยู่ในเครื่องแบบและผู้คนพลุกพล่านชมความหล่อความฮอตกันแล้วก็อดบอกกันไม่ได้ว่า
“เห็นเขาบอกว่าที่บ้านรวยมากด้วย” อีกคนครางเสียงหวิวว่าอยากได้อ่ะ “อยากได้ก็สอยสิ แต่มีคนบอกว่าฮีเล่นตัวมาก” อีกคนกระซิบถามว่า ว่าแต่เขาเป็น...หรือเปล่า เพื่อนคอนเฟิร์มว่าไม่
ขณะสามแอร์สาวกำลังคุยกันอย่างถูกใจได้อารมณ์นั้น คนขายถามว่าจะรับหนังสือเลยไหม พอเพื่อนคนแรกบอกว่ารับเล่มนี้เลย พูดกันท่าเพื่อนอีกสองคนว่าไม่มีแบ่งยืมนะ จะเอาไปนอนข้างเตียงด้วย อีกสองคนก็พูดพร้อมกันว่า ฉันเอาด้วย แล้วซื้อนิตยสารเดินกอดไปคนละเล่ม
นางได้ยินสามแอร์สาวคุยกันก็อยากรู้ว่านายแบบจะหล่อแค่ไหนเชียว เดินเข้าไปที่ชั้นหนังสือ แต่ไม่ทันดูหนังสือโทรศัพท์ก็มีสายเข้า เป็นสายจากแม่บอกว่าอำนวยไปรับพ่อที่บริษัทให้นางกลับเอง
นางโวยว่าจะให้ตนกลับแท็กซี่หรือ! ตัดบท
อย่างขัดใจว่าเดี๋ยวนางกลับเองก็ได้ แล้วนางก็กลับด้วยรถลีมูซีนหรูพร้อมของช็อปเพียบ พอป้าชุนที่เลี้ยงนางมาสิบกว่าปีเห็นก็เปรยว่าซื้อของมาเยอะขนาดนี้เดี๋ยวก็โดนคุณนายเทศน์อีกหรอก นางบอกว่าฟังจนชินแล้วถือว่าฟังเพลินๆ พอดีรัศมีแม่ของนางเข้ามา ป้าชุนรีบหลบไป
พอรัศมีเห็นของกองพะเนินที่นางซื้อมาก็โวยทันที ถามว่าจะเอาไปขายหรือ ของในห้องก็กองเต็มไปหมด ใช้ครั้งสองครั้ง พอรุ่นใหม่ออกก็ซื้ออีก นางทำเสียงอ้อนว่าก็เขาเซลนี่คะ แล้วเลี่ยงขึ้นบันไดไปห้อง รัศมีเดินบ่นตามหลังว่า มันจะเซลยังไงเราก็ต้องรู้จักยับยั้งชั่งใจ บ่นไม่หยุดว่าตอนแม่อายุเท่านางนะ แม่มีเสื้อผ้าแค่ไม่กี่ตัวก็ยังดูสวยได้ ส้นสูงก็ไม่มีจะใส่ คีบแตะทำงานงกๆทั้งวัน
นางทำเสียงอุบอิบว่าแม่จะพูดถึงตอนจนไปทำไม ตอนนี้เรามีอยู่มีกินแล้วจะประหยัดไปทำไม มีใช้ก็ใช้ไป ทีคุณแม่ไปงานกุศลบริจาคเงินเป็นแสน ตนไม่เห็นเคยว่าอะไรแม่เลย บอกแม่ว่าเรื่องบางเรื่องแกล้งลืมมันบ้างก็ได้
พอเข้าห้องนอน นางตกใจและโมโหเมื่อเห็นได๋น้องสาวต่างพ่อวัย 12 ขวบเอาเสื้อผ้าของนางใส่และเอาลิปสติกมาหัดแต่งหน้า ขอบตามีอายแชโดว์เลอะๆข้างๆ ได๋มีตุ๊กตากระต่ายที่ได๋เรียกมันว่าคุณวรวี และได๋มักอุ้มติดตัวไปไหนมาไหนด้วยเสมอ
นางพุ่งเข้าจะแย่งลิปสติกราคาแพงของตนจากได๋ ถูกได๋แกล้งยั่ววิ่งหลบไปหลบมาซ้ำยังจะเอาลิปสติกทาให้คุณวรวีด้วย เล่นเอานางโมโหสุดขีดเสียงดังใส่จนรัศมีเข้ามาสั่งให้หยุดเดี๋ยวนี้ไม่งั้นแม่จะตัดเงินเดือน เป็นคำขู่ที่ศักดิ์สิทธิ์มาก ทั้งสองหยุดทันที รัศมีสั่งอย่าทำให้แม่เครียดเพราะคืนนี้แม่จะไปงานกุศล สั่งให้ทุกคนหลับตาหายใจเข้าลึกๆ แล้วเริ่มนับหนึ่งในใจ...
นางกับได๋เงียบแต่แอบจิกตาใส่กัน ทำเหมือนลิงหลอกเจ้า จนรัศมีจับได้โมโหเดินออกไป นางกับได๋ก็ลุกขึ้นมาทะเลาะกันต่อ
ooooooo










