โรบอทยอดรัก

ถึงแม้จะโกรธที่ โดนปรางว่าขี้ขลาด แต่แล้วภูชิตก็ต้องใจอ่อนเมื่อเห็นความเป็นห่วงของเอกที่เอาอาหารมาให้เขา เพราะกลัวเขาอดแล้วไม่มีแรงไปสู้กับพวกที่ยึดโรงเรียนไป เขาละอายใจกลับมาง้อปรางและขอโทษนิจชิตา ทุกคนพร้อมที่จะต่อสู้เรียก ร้องความยุติธรรม นิจชิตากับพวกและชาว บ้านเดินขบวนมาหน้าโรงเรียนร้องตะโกนขับ...

พอนิจชิตารู้ว่าคิมมินโฮอยู่ที่ไหนก็รีบตามมา ชุมพลพาคิมมินโฮมาหาหลวงพ่อที่วัดหวังให้ช่วยระลึกความหลัง หลวงพ่อให้แง่คิด "เรื่องนั้นอาตมาตอบไม่ได้   แต่อาตมาตอบได้ว่าการตั้งใจอุทิศตนเข้ามาอยู่ในร่มกาสาวพัสตร์ถือเป็นกุศล ใหญ่...ไม่เปลี่ยนใจนะโยม" สายตาคิมมินโฮมุ่งมั่น...นิจชิตาบึ่งมอเตอร์ไซค์มาถึงวัด รี...

กลางดึก คิมมินโฮนอนหลับอยู่ที่โซฟา ซึงมีเดินมามองเขาอย่างยิ้มเยาะ แววตาชิงชัง "แค่นี้ยังไม่พอสำหรับแกทั้งสองคน คนอย่างซึงมี ถ้าคิดจะเหยียบใคร มันต้องเหยียบให้จม" วันรุ่งขึ้น คิมมินโฮตื่นขึ้นมาเห็นเตียงซึงมีว่างเปล่าก็ตกใจ มองไปมีโน้ตติดอยู่ที่หน้าประตู ข้อความว่า "พ่อซึงมีเคยบอกไว้ว่า  ถ้าเรากลัวสิ่...

เมื่อกลับมาถึงเกาหลี คิมมินโฮก็พบว่าคิมยองมิน นอนใส่เฝือกที่คอและขา โดยบอกว่าซุ่มซ่ามตกบันไดเพราะคิดอะไรเพลินไปหน่อย คิมมินโฮรู้สึกผิดจึงขอโทษ คิมยองมินน้ำตารื้น "ไม่เป็นไร...ไม่เป็นไร พ่อก็ต้องขอโทษแกเหมือนกัน ฉันรู้ว่าแกไม่ใช่เครื่องจักร ไม่ใช่หุ่นยนต์ที่ต้องทำตามฉัน... มินโฮ พ่อตัดสินใจแล้วว่าพ่อ...

ขณะที่ลุงปุ่นกำลังสอนหนังสือเด็กนักเรียน คิมยองมินมาตะโกนผ่านโทรโข่งเรียกครูหน้ายับให้ ออกมา  ลุงปุ่นรู้สึกว่าเสียงคุ้นๆจึงออกมาดูเห็นยุนอาพยายามห้ามคิมยองมิน ชุมพลวิ่งกระหืดกระหอบตาม ออกมาพอได้ยินคำปรักปรำของคิมยองมินว่านิจชิตาพาลูกชายเขาหนีไปกรุงเทพฯก็ หัวเราะออกมา ทุกคน หันมาถามว่าขำอะไร "คือ...ม...