ถึงแม้จะโกรธที่ โดนปรางว่าขี้ขลาด แต่แล้วภูชิตก็ต้องใจอ่อนเมื่อเห็นความเป็นห่วงของเอกที่เอาอาหารมาให้เขา เพราะกลัวเขาอดแล้วไม่มีแรงไปสู้กับพวกที่ยึดโรงเรียนไป เขาละอายใจกลับมาง้อปรางและขอโทษนิจชิตา ทุกคนพร้อมที่จะต่อสู้เรียก ร้องความยุติธรรม นิจชิตากับพวกและชาว บ้านเดินขบวนมาหน้าโรงเรียนร้องตะโกนขับ...