ชาติ ลำชี

ชาติทำตามความต้องการของโพธิ์แก้วไม่ได้ เขาคุยกับสุริยันตามลำพังอย่างอึดอัดคับแค้น

“ท่านให้ผมไปเสี่ยงตายที่ไหนก็ได้ ผมไม่อิดออดอะไรเลย ชีวิตผมอุทิศเพื่อประเทศชาติ ร่างกายและเลือดเนื้อผมพร้อมถวายแด่องค์พระมหากษัตริย์ ผมทำมาตลอด ไม่เคยลังเล ไม่เคยเห็นแก่ตัวเอง ทุกภารกิจผมสู้ตายสุดตัว แต่นี่หัวใจของผม ยังจะเอาไปอีกหรือ จะไม่ให้ผมเหลืออะไรเลยหรือไง หัวใจของผม ผมขอมอบให้ผู้หญิงที่ผมรักไม่ได้หรือไง ผมต้องทรยศความรักของตัวเองอีกเหรอ ผมต้องเสียสละความรักของผมด้วยเหรอ”

สุริยันพูดไม่ออกเพราะเข้าใจและเห็นใจ...แต่ผ่านไปสักพัก ชาติใช้เวลาอยู่กับตัวเองคิดทบทวนหลายตลบก็ตัดสินใจเสียสละความสุขส่วนตัวเพื่อประโยชน์ส่วนรวม เขากลับมาที่ห้องเดิมพร้อมสุริยันโดยมีโพธิ์แก้วนั่งรออยู่

คำว่า “ตกลง” ของชาติทำให้โพธิ์แก้วตื่นเต้นดีใจแทบร้องไชโย

“จริงนะคะพี่ชาติ”

“ครับ พี่รับปากแก้ว”

“พูดให้ชัดเลยค่ะ รับปากแก้วเรื่องอะไร”

“พี่ขอพูดว่าพี่รักแก้ว...หลังจากเสร็จเรื่องนี้แล้วพี่จะแต่งงานกับแก้ว”

“ดีใจที่สุดเลยค่ะ แก้วก็รักพี่ชาติเหมือนกันค่ะ”

โพธิ์แก้วยิ้มร่ามีความสุข เข้ามากอดซบไหล่ชาติที่ยืนนิ่งเป็นหุ่นไร้ความรู้สึก

หลังจากนั้นทั้งหมดนั่งลง โพธิ์แก้วยังคงกุมมือชาติตลอดเวลาทั้งที่ชายหนุ่มมีสีหน้าอึดอัด แต่ตั้งใจฟังเธอเล่าเบาะแส โดยมีทหารลูกน้องของสุริยันร่วมรับฟังด้วย

“แก้วสังเกตว่าทุกเช้าที่เสือโบกตื่นมาเห็นผ้าสีเขียวมาผูกที่รั้วหน้าบ้าน คืนนั้นเสือโบกจะต้องออกไปสถานที่แห่งหนึ่งเป็นประจำ พอแก้วถามเขาก็โกรธ ตวาดว่าห้ามถาม”

“คุณแก้วรู้ไหมว่าเขาไปไหน”

“ค่ะ มีอยู่ครั้งนึงเขาจับแม่ขังไว้ เขาบอกเฝ้าแม่ให้ดีๆ เขาไปที่โรงสีร้าง เดี๋ยวจะรีบกลับ”

“แล้วคุณแก้วแน่ใจได้ยังไงว่ามันเกี่ยวกับเรื่องระเบิด”

“แก้วเคยได้ยินเขาคุยโทรศัพท์...คนที่เขาไปเจอคือนายใหญ่”

“ขอบคุณมากคุณแก้ว”

“ด้วยความยินดีค่ะ” โพธิ์แก้วยิ้มหน้าบาน กลับห้องพักอย่างมีความสุข นอนฝันหวานว่าในที่สุดตัวเองก็มีคนรักแล้ว...

ooooooo

ภายในห้องประชุม ชาติ สุริยันและลูกน้องยังหารือกันต่อเพื่อวางแผนการทำงานอย่างรอบคอบรัดกุม

“ส่งคนคอยไปที่บ้านเสือโบกเป็นระยะ ดูว่ามีผ้าสีเขียวมั้ย”

“แต่ตอนนี้พวกมันรู้ว่าเสือโบกถูกจับตัวอยู่ ไม่มีเหตุผลอะไรที่มันจะติดต่อเสือโบก นอกเสียจากว่าเสือโบกแหกคุกออกไปได้”

“แต่เสือโบกตายแล้วนะ”

“เรื่องนั้นยังไม่มีใครรู้”