วิมานมนตรา
ตอนที่ 9
สวนดอกไม้เป็นสถานที่ที่พลอยโปรดปราน แสงสะเทือนใจมาก เห็นภาพหลอนเป็นความทรงจำเก่าๆที่เคยมีร่วมกัน เดือนดาราชอกช้ำใจมาก กระนั้นก็พยายามพูดปะเหลาะเอาใจผัว
“น้องให้พวกบ่าวเอาดอกมะลิมาเสียบไว้ให้เธอเช่นนี้ทุกวันค่ะ”
“ขอบใจมากน้องดารา พลอยคนสวยของพี่... ทำไมน้องมีเวลาอยู่กับพี่เพียงน้อยนิด”
“คิดเสียว่าเธอไปสบายแล้วสิคะ”
เดือนดาราพูดปลอบแบบเสียไม่ได้ แสงชะงัก นัยน์ตาลุกโชนด้วยความไม่พอใจ “เหตุใดจึงพูดเช่นนั้น เป็นลมตายกะทันหันปานโดนยาสั่งจะไปสบายได้อย่างไร แถมตอนตายก็ไม่มีใครรู้เห็น จะทนทุกข์ทรมานแค่ไหนก็ไม่รู้”
“คุณพี่พูดอะไรเช่นนั้นคะ หรือระแวงสงสัยใครมาสั่งยาน้องพลอย”
คำตัดพ้อของเมียหลวงทำให้แสงได้สติ พึมพำขอโทษ เดือนดาราฉุนมาก บงการให้กลับเรือนแต่แสงไม่ยอม ประกาศกร้าวจะนอนเฝ้าหลุมศพพลอยถึงเช้า
แสงหมกมุ่นกับการตายของพลอยจนเดือนดาราใกล้หมดความอดทน อยากขโมยผ้าคลุมไหล่ของพลอยศัตรูหัวใจคนสำคัญที่แสงกอดติดตัวเสมอไปเผาแต่ยังไม่มีโอกาส เลยพาลไปลงกับวิญญาณของพลอยในหม้อแทน
วิญญาณของพลอยทุกข์ทรมานมาก ร่ำร้องขอให้ปล่อยเป็นอิสระ
“คุณพี่ขา อย่ากักขังพลอย ปล่อยพลอย ปล่อยนะเจ้าคะ”
เดือนดาราส่ายหน้า แหวลั่น “เลวมาก! ยังมีหน้ามาร้องขอความปรานี ฉันเกลียดแก แกทำร้ายจิตใจฉันสุดแสนสาหัส แกทำจนคุณพี่รักแกมากกว่าฉัน ห่วงหาแกที่ตายไปมากกว่าฉันที่ยังมีชีวิต แกเป็นมารชีวิตฉัน แกจองเวรจองกรรมฉันตั้งแต่เล็กจนโต จำได้ไหมที่เวทีประกวด แกทำตัวเป็นคู่แข่งฉันมาตลอด”
“พลอยขอโทษค่ะ พลอยไม่เคยคิดแข่งค่ะ ปล่อยพลอยนะคะ”
“ไม่เด็ดขาด ยิ่งเป็นเช่นนี้ฉันจะยิ่งกักขังแก แกไม่มีวันได้พบคุณพี่อีก ฉันจะทรมานวิญญาณของแก”
วิญญาณของพลอยไม่มีทางเลือกต้องอธิษฐานจิตขอความช่วยเหลือจากหลวงปู่มั่น วิญญาณของหลวงปู่ มองดูด้วยความเวทนาก่อนส่งแมวไปที่ห้องของเดือนดารา
“โยมพลอย...อาตมาคงช่วยได้เพียงเล็กน้อยเท่าที่จะทำได้ อีกไม่นานอาตมาต้องไปจากที่นี่แล้ว”
ooooooo
