วิมานมนตรา
ตอนที่ 9
พลอยสังเกตเห็นเงาดำๆเหมือนมีใครบางคนบนเรือนเดือนดาราตั้งแต่เช้า คาใจมากจึงตอบตกลงไปกับพริ้ง
เดือนดารารอคอยอยู่แล้ว หลังลอบกลับมา
กลางดึกของเมื่อวานโดยมีมนตร์ดำของสำลีช่วยอำพราง เมื่อพริ้งพาพลอยมาถึงก็แกล้งเป็นลม
หน้าห้องนอนตัวเอง
พริ้งผละไปเพราะคำสั่งของสำลี พลอยประคองร่างเดือนดารา และถามอย่างห่วงใย
“คุณพี่เป็นลมหรือคะ โธ่...คงเหนื่อยมากสิคะ”
“ไม่เหนื่อยแต่พี่กำลังเสียใจ น้องชายที่พี่ไปเยี่ยมเขาตายไปแล้ว พี่จึงต้องกลับมาเร็วขึ้น”
“โธ่...เสียใจด้วยนะคะ ช่วงนี้มีแต่เรื่องคนตายไม่ค่อยดีเลยนะคะ”
“น้องพลอยอย่าไปคิดกังวลอะไรเลย ดูแลท้องดีๆ คุณพี่จะได้สบายใจ”
“ขอบคุณมากค่ะ”
“พี่มีของมาฝากน้องพลอยหลายอย่าง”
พูดพลางคว้าถุงของมาเปิด เผยให้เห็นสมุนไพรและของบำรุงราคาแพง พลอยยิ้มปลื้ม
“คุณพี่ซื้อมาให้พลอยเยอะแยะมากเกินไปค่ะ”
“ซื้อมาเผื่อคุณพี่ด้วย น้องพลอยเอาไว้กินกับคุณพี่นะ ดูแลกันดีอยู่หรือ”
“ค่ะ วันนี้คุณพี่อยากลางานไปกราบสังขารหลวงปู่แต่งานยุ่ง พลอยจึงไปกับยายเอิบค่ะ”
“คุณพี่คงจะกลับเย็นมากสิ”
“ค่ะ แต่คุณพี่บอกจะรีบกลับมาทานข้าว สั่งให้รอค่ะ”
เดือนดาราพยักหน้ารับรู้ ในใจกระหยิ่มยิ้ม รู้กันกับสำลีว่าแสงคงไม่ได้กลับบ้านง่ายๆ เพราะจะมีเพลิงไหม้แถวที่ทำงานทำให้เขาต้องวุ่นวายช่วยเหลือคนอื่น
ดวงชะตาของพลอยใกล้ถึงเวลามอดดับเต็มที แม้แต่เสริมที่นั่งวาดรูปของเธอด้วยความรักและคิดถึงยังอดกังวลไม่ได้เพราะเห็นภาพวาดของเธอเหมือนไม่มีเงาหัว!
ooooooo
พลอยไม่สำเหนียกถึงอันตราย เดือนดาราชอบใจมาก หลอกล่อให้อีกฝ่ายกินยาบำรุงครรภ์
“นี่ยาบำรุงครรภ์และทำให้ลูกดก พี่เอามาให้น้องพลอย”
“แหม...ก็มีคนหนึ่งแล้วในท้องนะคะ”
“จะได้มีติดต่อกันหรือไม่ก็มีแฝด”
“คุณพี่คิดไปไกลจังค่ะ แล้วเอ้อ...คุณพี่
ไม่ทานด้วยหรือคะ”
“ทานสิ เราจะทานด้วยกัน เผื่อว่าพี่อาจมีลูกได้”
“น้องดีใจจังค่ะ”
เดือนดาราลอบยิ้มร้าย ผสมยาละลายในน้ำสองแก้ว
“พี่จะดื่มก่อนล่ะนะ น้องพลอยดื่มตามพี่สิ”
กลิ่นหอมของยาทำให้พลอยไม่เฉลียวใจ ผีดาวเรืองเสียอีกที่เฝ้ามองตลอดและพยายามขัดขวาง กระนั้นกรรมเก่าของพลอยก็ทำให้เธอดื่มยาของเดือนดาราในที่สุด
แสงมัววุ่นวายกับเหตุเพลิงไหม้จึงกลับบ้านช้า เปิดโอกาสให้แผนของเดือนดาราและสำลีสัมฤทธิผลเร็วขึ้น บ่าวไพร่ในบ้านยกเว้นนางเอิบไม่มีใครเอะใจเลยว่าพลอยหายตัวไปไหนเวลาแบบนี้
เดือนดาราลำพองใจมาก แสร้งตีหน้านิ่ง
พาพลอยที่มีอาการผิดปกติกลับเรือน พลอยพยายามประคองตัวเองแต่ก็ถึงกับทรุดเมื่อเดือนดาราพาขึ้นบันได
“ไม่ไหวแล้ว พลอยปวดท้อง แสบคอหิวน้ำ”
“รีบขึ้นไปบนห้องก่อน”
น้ำเสียงเย็นชาของเดือนดาราทำให้พลอยแปลกใจ แต่ไม่ได้คิดมาก มัวทรมานกับความเจ็บปวดที่แพร่ทั่วร่างอย่างรวดเร็ว พริ้งที่หมดฤทธิ์ยาสั่งตามสาระแนเจ้านายเหมือนเคย และหวิดทำแผนแตกหากสำลีไม่มาเห็น
“มาแอบดูอะไร”
“ใช่คุณผู้หญิงมาแล้วหรือเปล่า นั่นอย่างไร...
ฉันกำลังพยายามจะดู”
พริ้งมองไม่เห็นเดือนดารากับพลอยแต่เห็นเพียงภาพรางๆเพราะถูกมนตร์ของสำลีสะกดไว้ สำลีไม่อยากพลาดเลยร่ายมนตร์สะกดจิตพริ้งอีกรอบ
“นั่นไม่ใช่คุณผู้หญิง จำไว้ว่าคุณผู้หญิงยัง
ไม่กลับมา เอ็งตาฝาด”
สำลีจ้องพริ้งด้วยแววตาดุดัน กระซิบสั่งเสียงห้วน “พูดสิว่าคุณผู้หญิงยังไม่กลับมา”
พริ้งโดนมนตร์สะกด พึมพำพูดตาม “คุณผู้หญิงยังไม่กลับมา”
“ไปให้พ้น ไปให้ไวๆ”
“ยายเอิบเขาให้มาดูคุณพลอย”
“ฝนฟ้าจะตกน่านอนมาก เอ็งจงไปนอนซะ ไปนอน!”
ooooooo
เดือนดาราพาพลอยที่หน้าซีดตัวสั่น ดวงตาพร่าพรายเพราะฤทธิ์ยาพิษเข้าห้องนอน พลอยกรีดร้อง
“คุณพี่...โอ๊ย! มันแสบมันปวดไปหมดแล้ว พลอยเป็นอะไร”
“กำลังจะตายน่ะสิ!”
น้ำเสียงเย็นชาและสีหน้าเลือดเย็นของเดือนดาราทำให้พลอยชะงัก เบิกตาโพลง
“คุณพี่...นี่...นี่”
“หลวงปู่เตือนแล้วไม่ฟัง อย่ามีความสุขบนทุกข์ของผู้อื่น มันบาป ทำไมจึงไม่เชื่อท่าน”
“คะ...คุณพี่ฆ่าพลอย”
“บาปกรรมมันฆ่าแก บาปกรรมมันลงโทษแกไม่ใช่ฉัน!”
“ทำไม...ทำไม อย่าทำพลอย ช่วยพลอยด้วย พลอยเจ็บ พลอยปวด”
“ฉันเจ็บปวดมากกว่าแกมากมายนัก แกแย่งคุณพี่ไปจากฉันทำไม...ทำไม!”
พลอยหน้าเสีย ร่ำไห้ “พลอยขอโทษ”
“ไม่รับ! ฉันจะไม่เจ็บไม่ปวดอีกต่อไปถ้าไม่มีแกมาแย่งคุณพี่”
“คุณพี่เคยบอกว่าไม่โกรธ”
“โดนทำขนาดนี้...โดนแย่งผัวซึ่งหน้ามีหรือใครจะไม่โกรธ แกมันโง่นักที่อยากเชื่อฉัน”
“ใจร้าย คุณพี่ใจร้าย”
“แกใจร้ายกว่า กล้าแย่งทุกอย่างจากฉัน ถ้าลูกแกออกมาฉันก็หมดสิ้น คุณพี่จะทอดทิ้งฉันไปสนใจแกกับลูก”
“คนเลว!”
“ใครที่โดนควักดวงใจไปจากอก ถ้ายังอภัย ยังยิ้มยินดีให้ไอ้อีที่ทำร้ายมันก็โง่สิ้นดี”
เดือนดารากระชากหัวพลอยให้เงยหน้า พลอยกลัวมากแต่ยังโพล่ง “อำมหิต!”
“บังอาจ! จะตายแล้วยังกล้าดีมาด่าคนที่ถูกแกแย่งผัวว่าเลวอำมหิต แกดีกว่าฉันตรงไหน ฉันไม่เคยคิดแย่งผัวใคร แกจงก้มลงกราบตีนขอโทษฉันนังพลอย...กราบตีนฉัน!”
ขาดคำก็กดหัวพลอยไปที่เท้าตัวเองสำเร็จ พลันต้องหน้าเครียดเมื่อได้ยินเสียงนางเอิบตะโกนเรียกพลอยจากหน้าห้อง เดือนดารารีบหาที่ซ่อน และไม่กี่อึดใจต่อมานางเอิบก็เปิดประตูพรวดเข้ามา
พลอยยังพอมีสติหลงเหลือ เมื่อเห็นหน้านางเอิบก็พยายามรวบรวมแรงบอก
