วิมานมนตรา
ตอนที่ 9
เสริมตะลึงมาก กวาดตามองรอบตัวก็เห็นว่าตนอยู่ในห้องนอน “นี่เราฝันไป...ฝันถึงคุณพลอย ช่างเป็นฝันที่น่ากลัวมาก หรือคงเป็นเพราะหลวงปู่ไม่ต้องการให้เราแม้แต่คิดถึงคุณพลอยเพื่อความสงบของครอบครัวพี่แสง”
ooooooo
หมอมาตรวจอาการของพลอยแล้วสรุปว่าเธอตายเพราะหัวใจวายกะทันหัน นางเอิบไม่เชื่อคิดว่าเป็นการวางยาพิษมากกว่า แสงสะเทือนใจหนักกอดรัดเมียน้อยสุดที่รักด้วยความอาลัยสุดหัวใจ
“รอพี่นะสุดที่รัก สุดดวงใจ พี่จะตามไปหาพลอยให้เร็วที่สุด”
เดือนดาราได้เห็นและได้ยินทุกอย่าง น้ำตาไหลด้วยความคับแค้นใจ
“เสียใจร้องไห้ให้หนำใจแล้วพอกันที ต่อไปคุณพี่จะมีแต่น้องเพียงคนเดียวทุกชาติภพ!”
แสงนำร่างไร้ลมหายใจของพลอยไปฝังท่ามกลางสวนดอกไม้ที่อีกฝ่ายชื่นชอบนักหนาตอนมีชีวิต หลังจากนั้นก็เดินคอตกกลับเรือนพลอย นางเอิบเดินตามไปซักถามด้วยความสงสัย
“คุณท่านจะขึ้นไปทำอะไรเรือนคุณพลอยหรือเจ้าคะ”
“ฉันจะย้ายมาอยู่เรือนนี้ อย่าเคลื่อนย้ายของใดๆ จากที่เดิมเด็ดขาด เป็นอย่างไรให้เป็นเช่นนี้ต่อไป”
นางเอิบพยักหน้ารับรู้แล้วถือโอกาสขออนุญาต “คุณท่านเจ้าคะ...ตอนนี้พวกบ่าวในเรือนครัวไม่พอรับใช้ ป้าจะขอให้นังทิพย์มันมาช่วยในครัวนะเจ้าคะ ป้ารู้จักมันตั้งแต่มันยังเด็กๆเจ้าค่ะ”
“แล้วแต่ป้าเอิบเห็นสมควรเถิด”
ท่าทีของแสงทำให้เดือนดาราแทบคลั่ง พริ้งตามสาระแนทุกเรื่องเหมือนเคยและอดไม่ได้จะตามไปดักรอสำลีเมื่ออีกฝ่ายกลับมาถึงเรือนพัก
“ลุงสำลี...หนีไปที่ไหนมารึ”
“นางพริ้ง! เอ็งมาแอบดูข้ารึ”
“ก็คุณท่านให้ตามไปช่วยรักษาให้คุณพลอยฟื้น แล้วลุงก็หายไปไหนไม่รู้ ที่แท้มาแอบดูพวกคุณท่านที่นี่เอง”
“เอ็งนี่เรื่องมากขึ้นทุกทีแล้วนังพริ้ง ข้าเพิ่งกลับมา เห็นว่าที่นี่มีแต่คนร้องไห้จึงมาดู”
“คุณพลอยน่ะสิ...จู่ๆก็ตาย”
“ถึงคราวจะตายน่ะสิ”
พริ้งไม่ได้เอะใจคำพูดของสำลี โพล่งถามเรื่องคาใจมากกว่า
“เออลุง...ที่เรือนคุณผู้หญิงก็ดูแปลกๆ คล้ายมีคนอยู่แต่กลับไม่มี เมื่อวานก่อนตายน่ะคุณพลอยไปที่นั่น มีเสียงในห้องคุณผู้หญิง คุณพลอยเข้าไปดูนะแล้วมาเจออีกทีตายไปง่ายๆในห้องตัวเอง”
“เอ็งเลอะเทอะใหญ่แล้วนางพริ้ง ขืนเพ้อเจ้อเรื่องนี้คุณผู้หญิงเล่นงานเอ็งตายแน่ ถ้าท่านกลับมาแล้วเกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ท่านต้องออกจากห้องมาดูแล้ว”
“จริงของลุง ฉันมาคิดดูนะ น่าจะมีผีไปสิงเรือนคุณผู้หญิง หรือนางผีต้นไม้มันไปแอบสำรวจเรือนท่าน”
“เอ็งอยากโดนผีสิงไหมนังพริ้ง...ข้าจะช่วย”
ความสาระแนของพริ้งทำให้สำลีตัดสินใจไปบอกเดือนดาราที่เรือนเวลาต่อมา
“คุณผู้หญิงขอรับ กลับจากไปเยี่ยมน้องชาย ได้แล้วขอรับ”
“อย่างนั้นหรือ”
“ขอรับ ตอนนี้นังพริ้งมันกำลังสอดรู้อย่างหนักจนกระผมจะเอามันไม่อยู่แล้ว เกรงว่ามันจะปากมากจริงๆขอรับ ยังไงก็สำทับมันด้วยเรื่องคุณพลอยไปเรือนคุณผู้หญิงก่อนไปตายที่ห้องตัวเอง”
“ขอบใจลุงมาก หวังว่าคุณพี่คงไม่ทุกข์โศกนานมากเกินไปนะลุง”
“น่าห่วงนะขอรับ ท่านหัวใจสลาย อาการยากจะกลับมาเหมือนเดิม”
“แปลว่าคุณพี่ไม่เหลือฉันในหัวใจแล้วรึ”
ooooooo
อาการตรอมใจของแสงทำให้เดือนดาราปวดใจมาก กระนั้นก็พยายามเก็บอาการ แสร้งทำเหมือนว่าเพิ่งกลับจากเยี่ยมน้องชายและเพิ่งรู้ข่าวเรื่องพลอย
“คุณพี่ขา น้องเสียใจ น้องตกใจมาก ทำไม... ทำไมจึงเกิดเรื่องเช่นนี้ มันช่างกะทันหันมาก”
แสงเห็นเมียหลวงสุดที่รักก็โผกอด ร้องไห้โฮเหมือนเด็กๆ
“มันกะทันหันมากจนพี่ตั้งตัวไม่ทัน พี่ทำใจไม่ได้ พี่อยากตายตามน้องพลอยไปเหลือเกิน”
เดือนดาราสะอึก แววตาแข็งกร้าวแต่ยังฝืนปลอบใจผัว
“น้องมาแล้ว คุณพี่ทำใจดีๆนะคะ”
“ใจพี่ไม่มีวันดีได้อีก ใจพี่หลุดลอยออกจากอกพี่อยากไปอยู่กับพลอย”
“น้องพลอยจากไปแล้วแต่น้องยังอยู่ คุณพี่จะทิ้งน้องไปได้ลงคอหรือคะ”
คำพูดของเดือนดาราทำให้แสงได้สติ แก้ตัวแกนๆ
“พี่ขอโทษ พี่เสียใจตกใจมากไม่หาย อย่าถือสาพี่นะ”
“ค่ะ น้องไม่มีวันถือสาคุณพี่ น้องขอเพียงคุณพี่มีน้องอยู่ในหัวใจบ้างสักนิด น้องก็เพียงพอแล้วค่ะ”
“พี่มีน้องดาราเสมอ แต่ตอนนี้พี่ทำใจไม่ได้ พี่ไม่รู้จะอยู่ต่อไปได้อย่างไรถ้าไม่มีพลอยอยู่กับพี่”
ถ้อยคำรำพันของผัวทำให้เดือนดาราช้ำแทบกระอัก แต่ต้องแกล้งทำเหมือนไม่เป็นไร
“ไม่เป็นไร คนดีของน้อง ไม่เป็นไรนะคะ”
แสงปาดน้ำตา พยายามทำเข้มแข็งแต่ก็ยังทำใจเรื่องพลอยตายไม่ได้
“กลับไปเถิด พี่ขออยู่กับพลอยตามลำพัง”
“ไล่น้องหรือคะ น้องแค่จะขออยู่เป็นกำลังใจให้คุณพี่ ปลอบโยนให้คุณพี่หายทุกข์ใจบ้าง”
“พี่ไม่มีวันหายหรอก...ไปเถิด”
เดือนดาราต้องหอบหัวใจช้ำๆกลับเรือน ปล่อยแสงไว้กับความเศร้าโศกที่สูญเสียพลอยเมียน้อย
สุดที่รัก ท่าทางอาลัยอาวรณ์ราวจะขาดใจตายตามของเขาทำให้เดือนดารายิ่งแค้นพลอย
วิญญาณของพลอยร่ำไห้ในหม้อกักวิญญาณ ร่ำร้องขอให้ปล่อยตัว
“ปล่อยพลอย ปล่อยพลอยนะคุณพี่”
เดือนดารากำลังของขึ้น แหวลั่น “นังโง่!
หยุดพูด ฉันเกลียดแก เกลียดแกที่สุด แกตายไปแล้วแกยังแย่งคุณพี่ไปจากฉันอีก แกมันเลว แม้ว่าจะตายไปแล้วก็ยังทำร้ายทำลายชีวิตฉันให้เจ็บช้ำเพราะแกไม่สิ้นสุด”
ooooooo
แสงตรอมใจเพราะพลอยตาย ไม่ยอมกินยอมนอนจนทุกคนเป็นห่วง เดือนดาราแค้นใจมากที่เขาทำท่าเหมือนหัวใจสลาย ไม่สนหรือไม่ยี่หระความห่วงใยคนเป็นอย่างเธอเลย
