วิมานมนตรา
ตอนที่ 9
“บอกคุณพี่...พลอยลาแล้ว”
สำลีสวดบริกรรมให้วิญญาณของพลอย
ออกจากร่างจะได้ดูดลงหม้อกักวิญญาณ ผีดาวเรืองพยายามขัดขวางแต่ก็โดนมนตร์ดำของสำลีเล่นงานแทบกระอัก
วิญญาณของพลอยดิ้นรนจนเฮือกสุดท้าย ภาพความทรงจำมากมายหลั่งไหลผ่านหัว โดยเฉพาะภาพเธอกับแสงได้รักและอยู่ด้วยกัน แสงที่กำลังวุ่นกับเหตุเพลิงไหม้ได้ยินเสียงพลอยแว่วๆก็ใจไม่ดี รีบผลุนผลันกลับเรือน!
ooooooo
นางเอิบสติแตกวิ่งไปตามบ่าวไพร่คนอื่น เดือนดาราออกจากที่ซ่อน ยิ้มสะใจเมื่อเห็นร่างไร้ลมหายใจของพลอย
“สมน้ำหน้า บาปกรรมตามทัน เวรกรรมตามทันแกแล้ว”
วิญญาณของพลอยลอยออกจากร่าง น้ำตาไหลด้วยความคับแค้นใจ พูดสาปแช่งเดือนดารา
“คนใจร้ายใจทมิฬต้องไม่ตายดี จำไว้คุณพี่ดารา!”
เดือนดาราได้ยินเสียงแว่วๆก็นิ่วหน้า “เสียงใครมาสาปแช่งเรา หรือว่า...”
พูดไม่ทันจบคำเดือนดาราก็กระชากตัวพลอยมาเขย่าจนหัวสั่นหัวคลอน
“แกด่าฉัน! ตายแล้วยังกล้าด่าฉัน สาปแช่งฉัน”
จังหวะเดียวกันนั้น สำลีก็เดินเข้ามาในห้องพร้อมหม้อกักวิญญาณ
“มานี่ มาอยู่ที่นี่คุณพลอยคนสวย”
วิญญาณของพลอยไม่อาจต้านทานมนตร์ดำถูกดูดเข้าหม้อในที่สุด กระนั้นเดือนดาราก็ยังไม่หยุดทำร้ายร่างไร้ลมหายใจของพลอย สำลีอ่อนใจมากต้องโพล่งห้ามและเตือนสติ
“พอแล้วขอรับคุณผู้หญิง เรากักขังมันได้แล้ว รีบไปก่อนที่พวกผู้คนจะมาเห็นว่าคุณผู้หญิงกลับมาแล้ว”
เดือนดาราแค้นจัดจนไม่ฟังใคร สำลีต้องใช้มนตร์สะกดและยื่นหม้อให้
“วิญญาณมันเป็นของคุณผู้หญิง เอามันไปเก็บให้ดีขอรับ...รีบไปขอรับ”
การตายกะทันหันของพลอยทำให้ทุกคน
ในเรือนแสงแตกตื่น เสริมยังไม่รู้เรื่อง มัวรำพึงรำพันด้วยความเสียใจที่ทำพู่กันหลุดมือและทำให้ขาตั้งรูปวาดของพลอยล้ม
“คุณพลอยที่รัก ผมขอโทษ ผมทำภาพคุณพังอีกแล้ว”
ภาพวาดของพลอยกระเด็นไปไกล แถมเลอะสีแต่เสริมไม่นึกรังเกียจ ลูบไล้ภาพนั้นด้วยความรักและคิดถึง
“ผมรักคุณ แม้ยังไม่เจอกันอีกแต่นั่นไม่ได้แปลว่าผมจะลืม...จะเลิกคิดถึงคุณ ผมจะรอคุณไปพบกันชาติหน้า”
คำอธิษฐานของเขาก่อให้เกิดลมพัด พลันดวงตาของพลอยในภาพวาดก็มีน้ำตาไหล เสริมถึงกับคราง
“คุณพลอยร้องไห้”
เสริมสังหรณ์ใจรุนแรงว่าจะเกิดเรื่องไม่ดี
คาดไม่ถึงจริงๆว่าพลอยจะตายไปแล้วด้วยน้ำมือ
เดือนดารา เดือนดาราสาแก่ใจมาก นั่งมองหม้อกักวิญญาณของพลอยในห้องตัวเอง พึมพำเสียงเหี้ยม
“ชีวิตของแกดับสิ้น แม้วิญญาณของแกก็ไม่มีวันได้ไปผุดไปเกิดอีกต่อไป!”
ooooooo
เดือนดาราเก็บตัวในห้องเพราะยังไม่ถึง
เวลาปรากฏตัว ได้ยินเสียงแสงร้องเรียกนางเอิบเมื่อเห็นบ่าวไพร่มุงหน้าเรือนของพลอย
“พลอย ป้าเอิบ ป้าเอิบเกิดอะไรขึ้น”
“คุณพลอย...คุณพลอยตายแล้วเจ้าค่ะ”
“พลอย...ไม่นะพลอย พลอยพี่มาแล้ว นายเมฆไปรับหมอโอสถมาเดี๋ยวนี้!”
แสงกระวนกระวายใจมาก บ่าวไพร่วิ่งกันให้วุ่น พริ้งตื่นจากมนตร์สะกดแล้วรีบไปตามสำลีมาช่วยพลอย แต่สำลีเตรียมการไว้แล้วแกล้งหายตัวจากเรือนพัก
เดือนดาราเฝ้ามองเหตุการณ์จากเรือนตัวเอง เห็นสีหน้าผัวจะเป็นจะตายก็สะเทือนใจมาก การตายของพลอยทำให้แสงเต้นผางราวกับคนบ้า สร้างความร้าวรานใจให้แก่เดือนดารายิ่งนัก
วิญญาณหลวงปู่มั่นรับรู้ทุกอย่างด้วยญาณพิเศษ พึมพำเสียงเศร้า
“เวรกรรมแต่ปางก่อน อาตมาไม่อาจทัดทานเวรกรรมได้ กรรมใดโยมก่อโยมจักต้องได้รับผลของกรรมนั้น”
แต่ถึงจะรู้ว่าทุกอย่างเป็นเพราะกรรมเก่า
แต่วิญญาณหลวงปู่มั่นก็อดไปเตือนสติเดือนดาราอีกครั้งไม่ได้
“หยุดจองเวรเถิดโยม เวรที่ก่อมันจะย้อน
มาหาตัวโยม รุนแรงกว่าที่โยมโดนกระทำ”
“หลวงปู่ลำเอียง คุณพี่ลำเอียง บ่าวที่นี่ลำเอียง ทุกคนลำเอียง!”
เดือนดาราตอกเสียงกร้าว วิญญาณหลวงปู่มั่นได้แต่ถอนใจปลงๆ
“ปล่อยวิญญาณโยมพลอยเสียเถิด”
“ไม่! มันทำร้ายอิฉันก่อน”
“ถูกต้อง แต่มิใช่หน้าที่ของโยมไปจัดการทำร้ายตอบเขา กรรมที่เขาก่อจะทำร้ายเขาเอง”
“ตาต่อตา ฟันต่อฟันเจ้าค่ะหลวงปู่”
เป็นตายร้ายดีเดือนดาราก็จะจองเวรพลอยไม่ให้ไปผุดไปเกิด วิญญาณของพลอยโดนกักในหม้อกักวิญญาณของสำลี และทำได้แค่ปรากฏตัวในฝันของใครต่อใคร...รวมทั้งเสริม
เสริมดีใจที่ฝันเห็นพลอย...นางในฝันตลอดกาลของเขา
“คุณพลอย...ผมดีใจที่ได้พบคุณ”
พลอยไม่ได้พูดอะไรแต่ร้องไห้สะอึกสะอื้น เสริมเป็นเดือดเป็นร้อน
“คุณพลอยร้องไห้ คุณพลอยดูมีความสุขกับพี่แสงมากมาย เหตุใดจึงร้องไห้”
ไม่มีคำตอบจากพลอยนอกจากเสียงร้องไห้ที่ดังขึ้น เสริมยิ่งร้อนรน
“บอกผมสิครับว่าผู้ใดบังอาจทำให้คุณพลอยร้องไห้ ผมจะไปจัดการให้ แม้คนผู้นั้นคือพี่แสงก็ตามเถิด”
เสริมเอ่ยเสียงเศร้า กระนั้นพลอยก็ไม่หยุดร้องไห้จนเขาตัดสินใจสารภาพความในใจ
“ได้พบเจอคุณพลอยตามลำพังเช่นนี้ ผมจึงถือโอกาสนี้สารภาพกับคุณพลอย ต่อหน้าท้องทุ่งแห่งนี้ให้เป็นพยานรักของผมว่าผมรักคุณพลอย
แม้ชาตินี้รักกันไม่ได้ แต่ผมจะรอไปชาติหน้าและขอสัญญาว่าจะไม่ทำให้คุณพลอยเสียน้ำตาแม้เพียงหยดเดียว คนดี...คนสวยของผม ขอให้ผมได้เช็ดน้ำตาให้คุณพลอยนะครับ”
พูดพลางขยับตัวไปเช็ดน้ำตา แต่จู่ๆร่างบอบบาง ของพลอยก็วับหายในพริบตา!
