วิมานมนตรา
ตอนที่ 5
“เรื่องของพลอยพี่บอกน้องไปทั้งคืนแล้ว”
เดือนดาราช้ำสุดจะทน โถมตัวทุบตีผัว “น้องไม่ยอม!”
“เพียงน้องอยู่ในที่ของน้องทุกอย่างก็ไม่มีปัญหา พวกเราก็อยู่ด้วยกันอย่างสงบสุข”
“จะสงบสุขได้อย่างไรในเมื่อใจมันไม่สงบ
ใจมันขาดวิ่นไม่เหลือชิ้นดี คุณพี่ปลื้มนางพลอย
จนโงหัวไม่ขึ้น”
“แล้วจะให้พี่ทำอย่างไร มิสร้างเรือนใหม่
แต่ให้เขามาอยู่เรือนพี่หรือ”
“คุณพี่กำลังทิ่มแทงหัวใจน้อง!”
แสงยกมือปัดป้องแต่ไม่ตอบโต้เมียรัก ก่อนแกล้งทำโกรธและขอตัวไปบ้านคุณบพิตรผู้เป็นสหายดื้อๆ ทิ้งเดือนดาราให้มองตามผัวด้วยความคับแค้นใจ...
ในที่สุดก็ไม่มีใครรักเธอจริงๆ
ooooooo
แสงไม่คิดเปลี่ยนใจเรื่องพลอย จงใจลวงเดือนดาราว่าจะไม่อยู่บ้าน แต่ที่จริงแอบวางแผนกับนางเอิบจะเข้าหอกับพลอยในคืนเดียวกันนี้
พลอยยังไม่รู้ตัวแต่รู้สึกผิดไม่หายที่ทุกคนรวมทั้งตนฉีกหน้าเดือนดาราเมื่อเช้า จนต้องไปสารภาพบาปกับผิวผู้เป็นยายแท้ๆ ผิวมองหลานสาวอย่างเห็นใจแต่ก็รู้ใจอีกฝ่ายดีด้วยเช่นกัน
“พลอยต้องอดทน”
“พลอยไม่อยากได้ชื่อว่า...”
“พลอยรักคุณท่านไหม”
คำถามของยายทำให้พลอยหน้าแดงก่ำ ผิวลูบหัวหลานสาวเบาๆ
“ในเมื่อรักท่านพลอยก็ต้องอดทนเพื่อท่าน”
“แต่มีหลายคนต้องเดือดร้อนเพราะเรื่องนี้โดยเฉพาะภรรยาของท่าน พลอยไม่อยากสร้างบาปสร้างกรรม”
“พลอยเอ๊ย...ทุกสิ่งทุกอย่างถูกกำหนดไว้แล้วให้เป็นเช่นนี้ ยายเองก็ใช่จะอยากขับไล่ไสส่งเอ็งดอก แต่เมื่อเอ็งตกลงใจไปแล้วแม่เอิบคงไม่ยอมให้เอ็งเปลี่ยนใจแน่ ถึงคุณท่านก็เหมือนกัน”
พลอยสับสนมาก สู้กับใจตัวเองอย่างหนักด้วยในใจยังมีสำนึกผิดชอบชั่วดี เสริมก็ภาวนาให้เป็นอย่างนั้น ถ้อยคำเหยียดหยามของแม่ที่พูดถึงพลอยทำให้เขาทนไม่ไหวต้องมาดักเจอเธออีกครั้ง
เสริมไม่ทำตัวลับๆล่อๆเหมือนเคยแต่แนะนำตัวเองให้พลอยรู้จักอย่างเป็นทางการว่าเป็นน้องชายคนเดียวของแสง พลอยผงะรีบโพล่งสถานะของตัวเอง
“ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับคุณแสง”
“แต่ก็ต้องเป็นในไม่ช้า”
“อย่ามายุ่งกับฉัน!”
“คุณต้องไปกับผมถ้าที่คุณพูดเป็นความจริง”
พลอยยอมตามไปคุยกับเสริมแบบเสียไม่ได้ เสริมไม่รอช้าถามเธอเสียงเย็น
“คุณรู้จักบาปบุญคุณโทษไหม”
คำถามของเขาทำให้พลอยหน้าชา เสริมเห็นดังนั้นก็แกล้งเหน็บอย่างอดไม่ได้
“ผมว่ารู้จัก คนเคยไปวัดทุกคนรู้จักบาปบุญ
คุณโทษทั้งนั้น นอกเสียจากว่าฟังพระเทศน์เข้าหูซ้ายทะลุหูขวา”
“ฉันจะเป็นอย่างไรมันก็เรื่องของฉัน”
“แต่ผมเป็นห่วงว่าคุณจะต้องปีนต้นงิ้ว”
“ฉันอาจจะอยากปีนก็ได้ คิดดูสิว่าจะมีสักกี่คนที่ได้เป็น...”
เสริมไม่รอฟังจนจบคว้าไหล่เธอแล้วบีบแน่น พึมพำเสียงเครียด
“เสียดาย เสียดายเหลือเกินที่ผมมองคุณผิดไป”
“ทำไมจะต้องเสียดาย ในเมื่อเราไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกัน”
พลอยประกาศกร้าว ก่อนตัดสินใจขู่
“ปล่อย! อย่าลืมว่าฉันกำลังจะเป็นพี่สะใภ้คุณ”
ขาดคำเสริมก็ปล่อยแขนอย่างหมดแรง ผิดหวังและเสียใจรุนแรงมากแต่ต้องกล้ำกลืนความพ่ายแพ้ไว้ พลอยรู้สึกผิดไม่น้อยที่ปฏิเสธความปรารถนาดีของเขาแต่เธอก็ฝืนใจตัวเองไม่รักแสงไม่ได้เช่นกัน
ooooooo
เสริมอาสาไปส่งพลอยที่บ้านแสงแต่เธอปฏิเสธ พลันสองหนุ่มสาวก็ต้องโถมตัวกอดกันแทบไม่ทันเมื่อจู่ๆบรรยากาศรอบตัวก็เปลี่ยนไป คล้ายมีปีศาจสีดำปรากฏตัวจะมาทำร้ายพลอย!
โชคดีอำนาจพระพุทธคุณจากพระหน้ารถเสริมช่วยคุ้มครองไว้ พลอยเลยรอดตัวมาได้ กระนั้นเสริมก็ยังไม่สบายใจ หลังส่งพลอยแถวหน้าบ้านแสงก็ตีรถกลับไปหาพี่ชายถึงที่ทำงาน
“ผมอยากให้พี่แสงดูแลพลอยให้ดีๆ”
“การดูแลพลอยเป็นหน้าที่ของฉันอยู่แล้ว”
“ผมสังหรณ์ใจบางอย่าง”
“สังหรณ์เรื่องเดือนดาราจะทะเลาะกับพลอยน่ะหรือ ข้อนั้นนายไม่ต้องเป็นห่วง เพราะพี่พูดกับเดือนดาราจนเข้าใจแล้ว ส่วนพลอยก็เป็นคนหัวอ่อน พี่เชื่อว่าทั้งสองคนสามารถปรองดองกันได้”
“ถ้าเป็นเช่นนั้นก็ดีครับ”
แสงมองน้องชายคนเดียวด้วยความเสียใจ
ปนรู้สึกผิด โดยเฉพาะเรื่องกานดาวดี
“พี่ก็มีเรื่องที่ต้องขอโทษและขอบใจนายพร้อมๆกัน เรื่องน้องกานดาวดีที่นายต้องรับเป็นคู่หมั้นแทนพี่”
เสริมยืนนิ่ง สีหน้าไม่ยินดียินร้ายจนแสงอด
ใจเสียไม่ได้ที่ตนเห็นแก่ตัวกับน้องชายขนาดนี้
“ความจริงน้องกานดาวดีก็มีรูปร่างหน้าตาสวยงาม มีชาติตระกูลสูงส่ง ถ้าได้แต่งงานกับนายก็เหมาะสมคู่ควรกัน เธออาจจะเป็นรักแท้ของนายก็ได้ ถึงอย่างไรพี่ก็อยากให้นายมีความสุขและสมหวัง”
น้ำเสียงและสีหน้าจริงใจของพี่ชายทำให้เสริมใจอ่อนยอมอภัยและรับปากเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิม แสงโล่งใจและสบายใจขึ้นมาก...อย่างน้อยๆ
ความสัมพันธ์ฉันพี่น้องก็ยังตัดกันไม่ขาด
ooooooo
พลอยคิดหนักเพราะคำพูดเตือนสติของเสริม อยากขอไปตั้งหลักที่บ้านแต่นางเอิบปฏิเสธเสียงแข็ง
“หลีกเลี่ยงไม่ได้ ถึงยังไงพลอยก็ต้องเป็น
เมียคุณท่านใช่ไหมยาย”
“ก็คุณท่านโปรดปรานพลอยเสียเพียงนี้แล้ว”
“ถ้าท่านยังไม่ออกเรือนพลอยไม่เกี่ยงเลยนะจ๊ะ นี่เท่ากับพลอยกับคุณผู้หญิงต้องเป็นศัตรูกันโดยไม่อาจเลี่ยง”
“เป็นก็ต้องเป็นไปเถิด ยายรู้...พลอยน่ะไม่ต้องการเป็นศัตรูกับใคร แต่เขาต่างหากที่ถือว่าพลอยเป็นศัตรู”
นางเอิบกล่อมให้พลอยทำใจให้สบาย ก่อนจะปลีกตัวออกจากบ้านเพื่อเปิดโอกาสให้แสงที่รอจังหวะอยู่แล้วมาเข้าหอกับพลอย
เรือนร่างบอบบางแต่อ้อนแอ้นของพลอยทำให้แสงแทบอดทนรอไม่ไหว เข้าประชิดและโอบกอดจากด้านหลัง
พลอยสะดุ้ง ตัวสั่นจนเขาต้องปลอบ “ตกใจมากหรือคนสวย”
