วิมานมนตรา
ตอนที่ 5
กานดาวดีทนฟังต่อไม่ไหวร้องไห้โฮจนสองแม่ลูกสะดุ้ง เสริมรู้สึกผิดมากที่ทำให้คู่หมั้นสาวเสียความรู้สึก รีบตามไปขอโทษและปลอบให้คลายความเสียใจ
“พี่ผิดเอง...ผิดมากมาย และน้องไม่จำเป็นต้องยกโทษหรือให้อภัยพี่ แต่ขอให้รับรู้ว่าพี่ปรารถนาดีกับน้องเสมอ”
“ไม่จริงหรอกค่ะ น้องก็แค่ผู้หญิงโง่ๆที่ไม่มีราคาเทียบเท่าสาวท้องทุ่งในความฝันของคุณพี่เสริม น้องขออวยพรให้คุณพี่ได้พบเธอคนนั้นในเร็ววันและสมหวังที่รอคอย”
“ขอบคุณที่อวยพรพี่ ถึงอย่างไรพี่กับน้องกานดาคงไม่สามารถเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นได้ ลืมที่ได้ยินเสียเถิด”
“คุณพี่ยังคิดว่าเราเป็นคู่หมั้นกันอยู่อีกหรือคะ”
เสริมยอมรับแบบเสียไม่ได้ แม้จะยังปักใจ
รักพลอยแต่ไม่อาจทำร้ายความรู้สึกกานดาวดี
ไปมากกว่านี้ คุณหญิงตรึงตราที่ตามมาดูเหตุการณ์พอใจมาก เจ้ากี้เจ้าการให้ลูกชายคนเล็กพาคู่หมั้นสาวไปเลี้ยงข้าวปลอบใจ...
เดือนดาราพยายามข่มใจไม่ให้โกรธผัวแต่ยังทำใจไม่ได้ สำลีผ่านมาเห็นเจ้านายสาวทุกข์ใจก็ปลอบให้คลายกังวลเพราะศัตรูหัวใจอย่างพลอยคงอยู่ไม่นาน เดือนดาราหงุดหงิดมาก ถอนใจหนักหน่วง
“ฉันก็อยากจะเชื่อลุง อ้อ...เรื่องน้ำมนต์ เรือนฉันไม่ได้พรมน้ำมนต์อยู่หลังเดียว น้ำมนต์หกก่อน”
“เพราะดวงคุณผู้หญิงแข็งกว่ามงคลใดๆ
จึงไม่จำเป็นต้องพึ่งพาสิ่งอื่นมาปกป้องขอรับ”
“ลุงสำลีรู้ดีจริงๆ ฉันเริ่มจะเชื่อลุงมากขึ้นแล้ว แต่เรื่องศัตรูจะพ่ายแพ้ฉันยังมองไม่เห็น”
“ถึงเวลาก็คลี่คลายเองขอรับ”
คำปลอบใจของสำลีทำให้เดือนดาราสบายใจไม่นานก็ต้องเดือดดาลใหม่เมื่อนางเอิบพาพลอยมาถึงเรือนใหญ่พร้อมถาดข้าวแช่ที่แสงบอกว่าเป็น
ของโปรดและอยากกินนักหนา
เดือนดาราโมโหจนระงับอารมณ์ไม่อยู่เหมือนเคย แกล้งปัดมือทำให้ข้าวแช่เทกระจาด นางเอิบอยากเอาเรื่องเต็มแก่แต่แสงก็ช่วยไกล่เกลี่ยและขอให้พลอยยกมาใหม่
แสงรู้ดีว่าทำให้เดือนดาราไม่พอใจ ตามไปหวังจะปลอบและง้องอนแต่เมียรักสะบัดตัวออก “คุณพี่ทำกิริยาออกนอกหน้าต่อหน้านางพลอยและป้าเอิบ ไม่มีใครไว้หน้าน้องสักคน สองคนนั่นโทษว่าน้องแกล้งปัดถาดข้าวแช่”
“แล้วมันจริงไหมน้อง”
“จริง แต่น้องไม่ได้ตั้งใจค่ะ”
“เพราะน้องหงุดหงิดจนปัดถาดตก เป็นนายคน น้องต้องใจเย็น”
“เย็นให้ผัวชื่นชมหญิงอื่นต่อหน้าต่อตาทั้งวาจาและท่าทางหรือคะ”
“น้องวางตัวดีมาตลอด อย่ามาเสียเอาตอนนี้เพราะเรื่องเล็กๆน้อยๆเลย”
“นี่คือเรื่องเล็กน้อยที่กำลังก่อตัวเป็นเรื่องใหญ่ค่ะ นางพลอยคนนั้นไม่เกรงใจน้อง”
“เขาเพิ่งมาใหม่ ยังไม่รู้อะไรๆในเรือนเราดีพอ เราเป็นนายควรขอโทษบ่าวได้ถ้าเรากระทำไม่ถูกต้องต่อเขา”
“คุณพี่ว่าน้องผิด จะให้น้องไปขอโทษนางพลอยกับป้าเอิบหรือคะ”
“ไม่ใช่ พี่แค่บอกกล่าวเอาไว้”
เดือนดาราไม่หายเคืองแต่แสงก็หน่ายเกินกว่าจะง้อต่อ เสชวนเธอไปกินข้าวแช่ เดือนดาราต้องข่มใจอย่างมากไม่ให้อาละวาดเพราะความหึงหวงแต่สุดท้ายก็ทนไม่ไหวเมื่อเห็นสายตาผัวที่มองพลอยอย่างหยาดเยิ้ม
“น้องเกลียดข้าวแช่ แต่ถ้าทราบว่าตอนนี้คุณพี่ชอบมากน้องจะไปหัดทำค่ะ”
“ดีจัง พี่จะได้ลองข้าวแช่ของน้องกับพลอย เอามาเปรียบเทียบดูว่าของใครอร่อยกว่ากัน”
ooooooo
ท่าทีของแสงชัดเจนว่าอยากได้พลอยเป็นเมียอีกคนจนตัวสั่นทำให้เดือนดาราทนนั่งร่วมโต๊ะกินข้าวแช่ต่อไม่ไหว ผลุนผลันกลับเรือนตัวเองทันที
แสงได้แต่มองตามอย่างอ่อนใจ กระนั้นก็ไม่ล้มเลิกความคิดจะเอาพลอยเป็นเมีย ถือขวดน้ำหอมฝรั่งอีกขวดตามไปให้พลอยถึงเรือนเก่าของนายอ่ำ
“ฉันให้พลอย...คืนนี้ใส่เลยนะ”
พูดพลางกุมมือบาง ส่งสายตาหวานจนพลอยสะท้าน ปฏิเสธไม่ออก
“ของหอมๆมันเหมาะกับคนสวยๆอย่างพลอยรู้ไหม”
“เอ่อ...คุณแสง...ปะ...ปล่อยมืออิฉันเถิดเจ้าค่ะ”
“กลัวคนมาเห็นหรือ...ใครจะกล้ามาว่าฉัน...ไม่มีหรอก”
พลอยพูดไม่ออก ได้แต่ปล่อยให้แสงกุมมือไว้เพราะใจก็โอนเอียงไปทางเขาแล้ว แสงชอบใจมาก รีบไปกระซิบบอกนางเอิบให้เตรียมของใส่บาตรพร้อมพลอยในเช้าวันรุ่งขึ้น
พริ้งเห็นแสงเดินหายเข้าไปในเรือนเก่าของนายอ่ำครู่ใหญ่พร้อมขวดน้ำหอมฝรั่งก็รีบแจ้นไปฟ้องเจ้านายสาว เดือนดาราแค้นใจมากอาละวาดจิกทึ้งที่นอนจนขาดกระจุยไม่มีชิ้นดี
แสงยิ้มหน้าระรื่นเพราะจะได้พลอยเป็นเมีย พลันต้องหุบยิ้มฉับเมื่อเห็นสภาพห้องของเดือนดารา
“น้องดารา...ทำไมที่นอนเป็นอย่างนี้”
“คืนนี้คุณพี่มาช้า เหมือนเต็มใจมาช้า”
“แต่ก่อนพี่มาช้าน้องไม่เคยซักถาม”
“เพราะตอนนี้กับแต่ก่อนมันต่างกันค่ะ”
“น้องหาเรื่องพี่อยู่นะ”
“ใช่สิคะ...น้องขอพูดตรงไปตรงมากับคุณพี่นะคะ คุณพี่เอาน้ำหอมแบบเดียวกับที่ให้น้องไปให้นางพลอย”
คำพูดรู้ทันของเมียรักทำให้แสงชะงัก ก่อนตัดสินใจพูดตรงๆ
“พี่ขอพูดตรงไปตรงมาบ้าง...พี่จะขอพลอยมาเป็นเมียพี่อีกคน”
เดือนดาราตะลึงมากกับคำขอของผัว สั่นสะท้าน ทั้งตัวด้วยความโกรธก่อนแหวกลับ
“คุณพี่หมดรักน้อง”
“บอกแล้วอย่างไรว่าพี่มิได้รักใครมากกว่าน้อง”
