วิมานมนตรา
ตอนที่ 4
พลอยหน้าชา ก้มหน้าก้มตาถือจานขนมออกไป เดือนดาราโมโหมากแต่ต้องข่มใจหยิบขนมบนโต๊ะมาจัดสำรับถวายพระแทน แสงอึกๆอักๆ สุดท้ายก็โพล่งถาม
“น้องดาราจะทำอะไร”
“จะเอาขนมเปียกปูนที่คุณพี่ชอบใส่จานค่ะ หรือตอนนี้เปลี่ยนใจไปชอบขนมต้ม เห็นทำท่า
อยากกินอยู่ไม่น้อย”
“พี่ก็แค่อยากทดลองกิน”
“ถ้าทดลองกินแล้วไม่อร่อยเล่าคะ”
“ก็ทิ้งไปสิน้อง”
เดือนดาราโต้เสียงสั่นเครือ “แต่ถ้ากินแล้วอร่อย...จะกินต่อจนลืมจนเลิกกินขนมเปียกปูนหรือไม่ หากว่าขนมเปียกปูนมันมีหัวใจ มันคงใจสลายนะคะคุณพี่”
“น้องดารา...ทำไม...มันก็แค่ขนม อย่าเอามาเปรียบเปรยให้เป็นเรื่องสิ”
“ค่ะ น้องมีเรื่องจะถามคุณพี่ นังพริ้งมันเล่าว่ายายเอิบคุยโขมงในครัวว่าคุณพี่รับนัง...”
แสงรู้ทันว่าเมียรักจะถามเรื่องพลอยรีบเสเปลี่ยนเรื่องชวนเธอไปถวายขนมพระ เดือนดาราได้แต่ลอบถอนใจ และหัวใจแทบสลายเมื่อเห็นสายตาผัวมองตามพลอยไม่วางตา นางเอิบปลื้มใจมากที่แผนสำเร็จ ผิวเสียอีกกลุ้มใจมากเพราะเห็นสายตาเคียดแค้นของเดือนดารา
“จะกลัวไปทำไม ที่นี่ไม่มีใครใหญ่ไปกว่าคุณท่าน”
“ฝากแกดูแลนังพลอยมันให้ดีด้วย”
“หลานแกก็เหมือนหลานฉัน ฉันจะดูแลให้ดีที่สุด”
“ขอบใจ ฉันก็จะได้เบาใจ”
ooooooo
หลวงปู่มั่นเฝ้ามองเหตุการณ์ระหว่างเดือนดารา แสงและพลอยด้วยท่าทีนิ่งสงบ นึกปลงเสียแล้วที่คู่เวรคู่กรรมต้องตามมาชดใช้กรรมกันอีกในชาตินี้
เดือนดาราร้อนรุ่มใจมากเมื่อเห็นอาการผัว กระทั่งหลวงปู่มั่นมาพรมน้ำมนต์ให้ถึงเรือน พลันก็เกิดลมพัดแรงทำให้โถน้ำมนต์ของหลวงปู่หล่นจากมือแสง!
หลวงปู่มั่นรู้ดีว่าลมพัดแรงมาจากไหนแต่
ไม่แสดงอาการอะไร นอกจากสัญญาจะมาพรมน้ำมนต์ให้ใหม่วันหลัง และเตือนสติเดือนดาราทิ้งท้าย
“บุญพาวาสนาส่งให้รุ่งเรืองถึงเพียงนี้ ลดละเลิกโลภ โกรธ หลง อภัย เมตตา แม้จะยากเย็นแต่เพื่อรักษา ประคับประคองบุญวาสนาของโยมให้ตลอดรอดฝั่ง จงทำเถิดนะ”
เดือนดารานิ่งคิดตาม ไม่ได้เชื่อคำสอนของหลวงปู่เหมือนเคยแต่คิดถึงคำพูดสำลีที่บอกว่าดวงของเธอแรงเหนืออำนาจพระ กระนั้นก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง ยังไม่อยากคิดมากเพราะมีเรื่องพลอยต้องกลุ้มมากกว่า
แสงอยากได้พลอยเป็นเมียมาก เรียกนางเอิบมาสั่งให้ไปรับตัวพลอยโดยเร็วที่สุด ส่วนเรื่อง
เดือนดาราคงต้องปล่อยให้เธอทำใจยอมรับเรื่องเขาจะมีเมียสองคนให้ได้เอง
พลอยอดสะท้านไม่ได้เมื่อคิดถึงแววตาร้อนรุ่มของแสง ผิวรู้ใจหลานสาวดีและยินดีมากที่อีกฝ่ายจะไปเป็นเมียอีกคนของแสง กระนั้นก็เตือนให้เจียมตัวเพราะเกรงสายตาของเดือนดาราไม่หาย
“เอ็งมาทีหลัง สงบปากสงบคำเข้าไว้ คนเก่าเขาจะได้เมตตา”
“แต่หลวงปู่ท่านย้ำเตือนว่าอย่าไปสร้างสุขบนทุกข์ของคนอื่น”
ผิวส่ายหน้าไม่เห็นเป็นเรื่องใหญ่ “พวกคนใหญ่คนโต พวกขุนนางมีเมียกันเยอะแยะทั้งนั้น มันเป็นปกติธรรมดา บางทีคนเป็นเมียน้อยได้รับความรักมากกว่าเมียหลวงถมไป”
“แหม...ยาย...ยังไม่ทันจะอะไร ยายก็ใช้คำพูดซะฟังแล้วอายเลย”
“สมัยยายได้ตาเอ็งมาเป็นผัวตั้งแต่สิบหก นี่เอ็งจะยี่สิบแล้ว สมัยยายมีลูกไปแล้วสิบคน อะไรมันจะเป็นก็ให้มันเป็นไปเถิด ยายจะตายวันใดก็ไม่รู้ เอ็งได้ไปอยู่ในที่ที่ดีกว่า ปลอดภัยสบายกว่าก็จงไปเถิด”
พลอยคิดหนักก่อนโพล่งถาม “ยายจ๋า...ถ้าหนูไปเป็นบ่าวเฉยๆได้ไหมจ๊ะ”
“มันขึ้นอยู่กับเอ็ง ถ้าไม่ยอมซะอย่างใครเขาจะมาขืนใจ นอกซะจากว่าเอ็งมีใจซะเอง”
ผิวตอกหลานสาวอย่างรู้ทัน พลอยหน้าแดงด้วยความอายเพราะตนก็มีใจให้แสงไม่น้อย...หลวงปู่มั่นรับรู้ทุกอย่างด้วยญาณพิเศษ พึมพำอย่างปลดปลง
“มันเป็นเวรเป็นกรรมที่จำต้องเป็นไป ไม่อาจหลีกเลี่ยงและสุดแก้ไข”
ooooooo
แสงคิดปลอบใจเมียรักอย่างเดือนดาราด้วยการให้พริ้งนำน้ำหอมฝรั่งไปให้ เดือนดาราไม่หลงปลื้มกับการเอาอกเอาใจของผัว ใจร้อนรุ่มด้วยความอยากรู้เรื่องพลอย
“ป้าเอิบแกโพนทะนาให้ขรม พวกบ่าวๆเอามาซุบซิบกันสนุกสนาน เราสองคนเลยกลายเป็นขี้ปากของพวกมัน”
“น้องเลยเกรงว่าพี่จะเอาพลอยมาเป็นเมียอีกคน แล้วพี่จะไม่รักน้องเหมือนเดิม”
เดือนดาราหน้าตึง แสงถอนใจยาวโอบกอดเมียรัก พร่ำบอกเสียงหวาน
“อย่างไรน้องต้องเป็นที่หนึ่งเสมอ เชื่อพี่...พี่ไม่เคยโกหก”
“พูดแบบนี้แปลว่าคุณพี่ต้องการพลอยเป็นเมีย ในที่สุดคุณพี่ก็ไม่รักษาสัญญาว่าจะมีน้องเพียงคนเดียว”
แสงไม่ปฏิเสธแต่เอ่ยปลอบเหมือนเป็นนัย
ให้เมียรักทำใจเรื่องพลอย
“อย่าไปยึดมั่นอื่นใด ยึดมั่นและมั่นใจในความรักที่พี่มีให้คือรักมากที่สุดกว่าผู้ใดก็พอแล้ว”
สถานการณ์ระหว่างแสงกับเดือนดารา
ไม่หวานฉ่ำเหมือนเคย นางเอิบชอบใจมากรีบแจ้นไปรายงานคุณหญิงตรึงตรา เสริมตะลึงมาก หัวใจแทบสลายเมื่อนางเอิบบอกว่าว่าที่เมียใหม่ของแสงคือพลอย
เสริมยืนมองภาพวาดพลอยที่ตนวาดทั่วห้องทำงาน รำพึงรำพันเสียงอ่อย
“เพราะมีพี่แสงแล้วนี่เองเธอถึงได้ไม่สนใจไยดีคุณเสริม...ไม่แม้แต่จะพูดจาดีๆด้วย”
นางพร้อมตามมาปลอบ สงสารและเห็นใจเจ้านายหนุ่มมาก
“อย่าเสียใจไปเลยค่ะ คิดเสียว่าเธอไม่ใช่เนื้อคู่ของคุณเสริม”
“แต่เป็นเนื้อคู่ของพี่แสงน่ะรึ...ทั้งๆที่พี่แสงมีภรรยาอยู่แล้ว”
เสริมยิ้มเยาะให้ชะตากรรมความรักตัวเอง อดไม่ได้จะย้อนถามนางพร้อมเสียงหยัน
