ใต้ปีกปักษา

“อีโสเภณี กูเสียจนหมดตัวแล้ว มึงยังคิดจะล้วงกระเป๋ากูอีกเหรอ อีตัวดี ความจงรักภักดีของมึงหายไปไหน ใครที่ไถ่ตัวมึงให้พ้นจากซ่องชายแดนหา! นังงูเห่า!!”

ศรุตกระชากหญิงสาวมาบีบคอจนตาย เขาตกใจสุดขีดวิ่งกระเซอะกระเซิงกลับไปเก็บเสื้อผ้าในโรงแรมเตรียมหนี ถูกฟ็อกซ์ตามไปเคาะประตู ศรุตแง้มประตูดู ฟ็อกซ์ยื่นโทรศัพท์มือถือเข้ามาเปิดคลิปที่เขาบีบคอหญิงสาวจนตายให้ดู พูดเลือดเย็นว่า ให้เปิดประตูคุยกันหน่อยอยู่ตรงนี้เดี๋ยวมีคนมาเห็นคลิปนี้พอดี

“คุณเป็นใคร” ศรุตถามเสียงตระหนก

“เป็นคนเดียวที่ช่วยคุณได้ตอนนี้ อ้อ...ไม่ต้องถามถึงศพนะ ผมจัดการให้เรียบร้อยแล้ว” ศรุตจำต้องเปิดประตูให้ฟ็อกซ์เข้าไป ศรุตหงอเหมือนเหยื่อเบื้องหน้าพยัคฆ์ร้าย ฟ็อกซ์พูดเลือดเย็นว่า

“ผมช่วยคุณ คุณก็ช่วยผมหน่อย แล้วเราก็หายกัน แต่ถ้าคุณไม่ช่วยผม คลิปนี้จะถูกส่งตรงไปยังกรรมการบริหารบริษัทของคุณทุกคน แล้วก็...หลังจากนั้นคุณก็... จินตนาการเอาเองว่ามันจะเป็นยังไงต่อ”

ศรุตพาฟ็อกซ์ไปพบศรันย์ที่ห้องใต้ดิน ฟ็อกซ์บอกว่าตนต้องการเครื่องบิน ศรุตบอกว่าให้ไปแล้วแต่เขาทำพลาดให้เครื่องบินระเบิดเอง ศรันย์ถามว่าทำไมพ่อต้องตกเป็นทาสรับใช้เขาทุกอย่าง ถูกศรุตและฟ็อกซ์ตวาดว่าไม่ใช่เรื่องของเขา ฟ็อกซ์ยื่นคำขาดว่า

“แผนกู้ประเทศอาวียังไม่สำเร็จ คุณต้องยอมให้บริษัทบลูไคท์เอาเครื่องบินมาให้ผมใช้ก่อวินาศกรรมและอย่าให้นักบินคนไหนมาขวางแผนการอีก”

“ถ้าผมไม่ให้”

“งั้นคุณก็มีเรื่องต้องคุยกับตำรวจเยอะเชียวล่ะ ให้ผมโทร.หาตอนนี้เลยไหมล่ะ บอกว่าลูกคุณมันหลบอยู่ห้องใต้ดินบ้านคุณนี่แหละ ทั้งลูก ทั้งพ่อ มีแต่คดีใหญ่ๆติดตัวทั้งนั้น แต่ถ้าคุณช่วยผมให้กลับไปครองประเทศอาวีได้ คราวนี้ผมจะช่วยลูกคุณ ประเทศอาวีไม่มีกฎหมายส่งนักโทษข้ามแดน คุณศรันย์จะใช้ชีวิตได้อย่างสุขสบายที่ประเทศอาวีในฐานะอาคันตุกะของผมเลยล่ะ”

ศรุตกับศรันย์มองหน้ากันเหมือนเห็นแสงสว่างรำไรอยู่ข้างหน้าแล้ว...

ooooooo

วันนี้ขณะที่อคินกำลังกล่าวปลุกใจคนในบริษัทบลูไคท์ให้ร่วมกันลุกขึ้นมากอบกู้บริษัทอีกครั้ง พนักงานต่างขานรับกันแข็งขัน

เวลาเดียวกันกิตตินอนหลับหน้าตาอิดโรยอยู่ในห้องพักฟื้นโรงพยาบาล พยาบาลเข้ามาดูสัญญาณชีพ อย่างหมดหวัง แต่จู่ๆกิตติก็ลืมตาโพลงหายใจเฮือกใหญ่เหมือนคนเพิ่งตื่นจากความตาย กราฟหัวใจพุ่งทะยานรัว กิตติพยายามบอกพยาบาล “สา...ริ...ศา...”