สวยซ่อนคม

แววตาของเก้าทำให้เจียอิงแน่ใจว่าอีกฝ่ายไม่ได้ขู่แต่จะทำจริง เริ่มกลัวแต่ยังแถกลบเกลื่อน

“แกจะบ้าหรืออาเก้า ฉันไม่ได้ทำอะไรฉันป้อนยาอาปา อาปาดื้อไม่กิน ไม่เห็นเหรอ”

“แต่นายคนใหญ่สั่งไว้แล้วว่าเจ้าสัวต้องกินยาของซินแสเท่านั้น ห้ามไม่ให้เอายาอย่างอื่นให้”

“ฉันไม่รู้ ฉันแค่อยากให้อาปากินยาบำรุงที่ฉันเอามาจากฮ่องกงก็เท่านั้น ฉันเป็นลูกฉันก็หวังดีเป็นห่วงเขา แกนั่นแหละที่ไม่เข้าใจ คร่ำครึโบราณ ที่อาปายังไม่หายก็เพราะแกไม่ใช่ฉัน!”

ooooooo

เก้ารายงานทุกอย่างให้สุ้ยไถ่รู้อย่างละเอียด เจียอิงร้อนรนมากแต่ทำมึนไม่รู้ไม่ชี้กับสิ่งที่

ตัวเองทำ สุ้ยไถ่ต้องข่มความไม่พอใจตีหน้านิ่งถามถึงเรื่องที่เกิดขึ้น

“น้องลงไปข้างล่างมาหรือ”

เจียอิงหน้าเจื่อน แกล้งโวยวายกลบเกลื่อนความผิดตัวเอง

“ใครบอกพี่ อาเก้าใช่ไหม ทำไมคะ น้องแค่เป็นห่วง ลงไปเยี่ยมอาปามันผิดมากนักหรือคะ ทำไมถึงต้องมาจับผิดน้องกันด้วย น้องมันเลวนักใช่ไหมที่ทำให้ม้าต้องเข้าโรงพยาบาล น้องมันไม่ดีใช่ไหม”

เจียอิงก็ตีอกชกตัว บีบน้ำตาร่ำไห้พร่ำโทษตัวเอง สุ้ยไถ่รู้ทันแต่ต้องทำเป็นไม่รู้

“ไม่เอาๆอ้ายผิง ไม่ใช่อย่างนั้น พี่เข้าใจน้องดีทุกอย่าง น้องไม่ต้องคิดมาก พี่อธิบายให้อาเก้าเข้าใจไปหมดแล้วว่าตอนนี้น้องกำลังเครียด อาเก้าคงเข้าใจผิด เจ้าสัวก็ไม่ได้เป็นอะไร”

สุ้ยไถ่ฝืนใจโอบกอดปลอบประโลม เจียอิงลอบถอนใจโล่งอก ก่อนยิ้มหน้าบานเมื่อเขาพูดเรื่องแต่งงาน

“รู้ไหมตอนนี้ผู้ใหญ่คุยตกลงเรื่องของเรากันแล้ว ท่านให้พี่รีบจัดงานแต่งขึ้นมาโดยเร็ว”

“เมื่อไหร่คะ”

“เร็วที่สุด พี่อยากให้เป็นวันนี้พรุ่งนี้เลยด้วยซ้ำ”

เจียอิงหน้าแดงก่ำ ทั้งเขินทั้งปลื้มที่เขาหลงใหลในตัวเธอ “พี่สุ้ยไถ่ใจร้อนจัง”

สุ้ยไถ่สะอิดสะเอียนสิ่งที่ตัวเองทำมากแต่ต้องแกล้งพูดเอาใจเจียอิง “ตอนนี้พี่อยากทิ้งทุกอย่างทั้งหมด พาน้องไปฮันนีมูนไปใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันสองคนไกลๆจะได้ไม่ต้องมีเรื่องใครต่อใครเข้ามาอีก”

เจียอิงไม่รู้แผนการเขา ชื่นใจมากที่เขาอยากใช้เวลากับเธอ “การได้อยู่กับพี่เป็นความฝันของน้องมานานแล้ว น้องดีใจที่น้องกำลังจะมีวันนี้ ชีวิตน้องไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าได้เป็นภรรยาของพี่”

อาการปลื้มอกปลื้มใจของเจียอิงหรืออ้ายผิงตัวปลอมทำให้สุ้ยไถ่ลอบถอนใจเหนื่อยหน่าย กระนั้นเพื่อความสำเร็จของแผนสละตนและดึงเจียอิงออกจากทุกคนจึงต้องแกล้งหยั่งเชิง

“แล้วเราก็จะไม่กลับมาที่นี่อีก...ดีไหม”

เจียอิงอึ้งอึดใจ ยินดีมากแต่อดห่วงทรัพย์สมบัติที่ตนแย่งมาไม่ได้ สุ้ยไถ่รู้ใจรีบบอก

“ปล่อยให้คนอื่นเขาดูแลไป เราจะไปเที่ยวรอบโลก ไปทุกประเทศ ไม่ต้องคิดกังวลถึงอะไรทั้งสิ้น ตกลงไหม”