สวยซ่อนคม
ตอนที่ 15
สุ้ยไถ่พยักหน้ารับขื่นๆ “วันจันทร์ที่จะถึงนี้ เสร็จแล้วเราก็จะไปต่างประเทศกันเลย คงอีกนานกว่าจะได้กลับมา ทางนี้คงต้องฝากให้อาเก้ากับซินแสดูแลแทนด้วย”
เก้ามองสุ้ยไถ่ทึ่งๆ ไม่คิดว่าเขาจะเสียสละ
ตัวเองขนาดนี้ ซินแสก็อึ้งไม่แพ้กันแต่ก็รีบรับปาก
“ไม่ต้องห่วง ผมไม่ทิ้งเจ้าสัวแน่ เจ้าสัวหายผมจะได้ยุให้เปิดบ้านอันซินรักษาคนไข้อย่างเดิม ได้บุญดี”
สุ้ยไถ่เห็นดีเห็นงามด้วย “ก็ดีครับ”
ซินแสยินดีมาก ก่อนถามถึงเซียะเนี้ยด้วยความเป็นห่วงตามประสาคนคุ้นหน้าคุ้นตากัน
“แล้วคุณนายล่ะนายคนใหญ่ เมื่อไหร่จะกลับจากโรงพยาบาล”
“อีกสักพักครับ จนกว่าจะหายเครียด แล้วเหลาไท่อาจเอาตัวไปอยู่บ้านโน้นเพราะจะได้ดูแลง่ายหน่อย แต่ถ้าไม่ไปคงต้องขอแรงซุนหลิงช่วยดูแลที่นี่”
เก้าหัวเราะหึ แกล้งถาม “เมียนายคนใหญ่จะยอมหรือ”
สุ้ยไถ่รู้ดีว่าพ่อบ้านเก่าแก่หมายถึงเจียอิง
ถอนใจยาวเหนื่อยหน่าย “ต้องยอมครับ”
ซินแสกับเก้ามองหน้ากันยิ้มๆ รู้ดีว่าหากเป็นแบบนั้นเรื่องคงไม่ง่าย กระนั้นก็ไม่กังวลเพราะเชื่อว่าสุ้ยไถ่จะควบคุมสถานการณ์และจัดการเจียอิงได้อยู่หมัดเหมือนที่เป็นมาตลอด
สุ้ยไถ่จะออกจากห้อง เก้าเพิ่งนึกได้รั้งไว้เพราะซุนหลิงฝากข้อความถึงเขา
“คุณหนูซุนหลิงฝากบอกไว้ มีคนอยากพบนายคนใหญ่ที่โรงแรมเช้าวันแต่งงาน เขาจะรออยู่”
“ใครกันหรืออาเก้า”
“อั๊วก็ไม่รู้เหมือนกันซินแส คุณหนูซุนหลิงบอกนายคนใหญ่จะเข้าใจ”
เก้าหันไปมองด้วยความอยากรู้ สุ้ยไถ่พยักหน้าขรึมๆ
“ฉันเข้าใจ”
จบคำก็หมุนตัวออกจากห้อง ไม่ได้ตอบ
คำถามหรือขยายความให้ซินแสกับเก้าฟังแต่พึมพำถึงซุนหลิงแทน
“ซุนหลิง...เธอคงดีใจ พอฉันพาเจียอิงไปแล้วเธอจะได้พาแม่พาน้องมาเยี่ยมพ่อเธอได้สะดวกขึ้น บ้านอันซินก็จะค่อยๆคืนสู่ปกติ ตอนนั้นมาถึงเธอยังจะจำนายคนใหญ่คนนี้ได้อยู่ไหม”
ooooooo
ซุนหลิงเข้าใจเจตนาของสุ้ยไถ่ รู้ดีว่าเขาสละตัวเองเพื่อเธอและสมาชิกครอบครัวคนอื่น ฟานก็เข้าใจแต่ยังทำใจไม่ได้ที่นายคนใหญ่ตระกูลปึงต้องแต่งงานกับผู้หญิงร้ายกาจอย่างเจียอิง
“วันจันทร์หน้านี้แล้วน่ะสินะงานแต่งนายคนใหญ่ กับแม่นั่น ทำไมต้องรีบต้องด่วนปุบปับกันขนาดนี้ด้วย”
“อ้าวเหรอ นายใหญ่เขาก็มีเหตุผลแหละเจ๊”
“เหตุผลอะไร จนป่านนี้ฉันยังไม่เห็นจะเข้าใจเหตุผลนายคนใหญ่ที่จะต้องไปแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นเลย ให้ตาย...ไม่อยากจะคิดหรอกนะ รีบแต่งแบบนี้เนี่ยหรือจะไปพลาดท่าทำแม่นั่น...”
ฟานหุบปากฉับเมื่อคิดได้ว่ากำลังพูดเรื่องไม่ควร ซุนหลิงไม่ได้ว่าอะไรแต่สีหน้าเจื่อนลงจนแม่บ้านเก่าแก่รู้สึกผิด รีบขอตัวไปทำงานอย่างอื่น ทิ้งเด็กสาว ให้นั่งอ่านหนังสือในห้องตามลำพัง ไม่รู้ตัวกันเลยว่าเหลาไท่แอบเห็นและได้ยินทุกอย่าง ละเหี่ยใจไม่ต่างจากซุนหลิงกับฟานแต่ก็ห้ามหลานชายคนโตไม่ได้...
