สวยซ่อนคม
ตอนที่ 15
“สุ้ยไถ่คือนายคนใหญ่เขาจึงต้องทำหน้าที่นั้น แม้ว่ามันคือสิ่งสุดท้ายที่เขาอยากจะทำ...หลานเข้าใจใช่ไหม”
ooooooo
เจียอิงหรืออ้ายผิงตัวปลอมสาแก่ใจมากที่เหลาไท่เห็นดีเห็นงามเรื่องแต่งงาน พานคิดถึงซุนหลิงอย่างเย้ยหยัน
“พี่สุ้ยไถ่เป็นของฉันและกำลังจะแต่งงานกัน อย่างแกไม่มีวันเสียล่ะ ไม่มีทางแม้แต่จะคิด...นังซุนหลิง!”
แผนการทุกอย่างใกล้สำเร็จตามหวัง เจียอิงลำพองใจมากและยิ้มกว้างเมื่อเห็นสายเรียกเข้าสุ้ยไถ่
“พี่สุ้ยไถ่...พี่อยู่ไหนคะ ออกไปไหนไม่ยอมบอกน้อง ให้น้องเป็นห่วงเที่ยวตามหา”
“พี่ขอโทษ เหลาไท่เรียกตัวพี่ด่วนมาดูโรงสี อีกสักพักก็เสร็จแล้ว พี่จะรีบกลับนะ”
“ค่ะ รู้ไหมค่ะว่าเรามีหลายเรื่องต้องรีบคุยกัน”
พูดจบก็วางสายและรีบกลับบ้านอันซิน เจียอิงอารมณ์ดีมากแต่กลับถึงบ้านก็หัวเสียเมื่อพบว่าป้อเจ๊แม่บ้านเก่าแก่พยุงเซียะเนี้ยลงมาจากข้างบน
“คิดจะทำอะไรน่ะป้อเจ๊!”
“คุณหนูใหญ่”
“ฉันถามว่าจะทำอะไร จะพาอาม้าฉันไปไหน”
“เปล่าค่ะ...คือคุณนายใหญ่สั่งให้พาลงมาท่านอยากลงไปเยี่ยมเจ้าสัว”
เซียะเนี้ยจับสังเกตท่าทางเกรี้ยวกราดของลูกสาวคนโต ก่อนออกตัวยอมรับตามที่ป้อเจ๊บอกว่าอยากมาเจอเจ้าสัวฟังบ้าง เจียอิงตาลุก ลืมตัวปราดไปยืนประจันหน้าเซียะเนี้ย
“แต่ม้าไม่สบาย ไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น!”
ตวาดจบก็ร้องสั่งให้พาเซียะเนี้ยกลับห้องป้อเจ๊ลนลานทำตามสั่ง เจียอิงตามไปคุมถึงห้องนอนชั้นสองแล้วถือโอกาสขู่กำชับแม่บ้านเก่าแก่
“ฟังนะป้อเจ๊ ต่อไปนี้ถ้าฉันไม่สั่งอย่าทำแบบนี้ เกิดม้าฉันเป็นอะไรไปจะรับผิดชอบไหวไหม”
ป้อเจ๊รับคำแล้วรีบออกจากห้อง เซียะเนี้ยมองลูกสาวคนโตอย่างจับสังเกตแล้วแกล้งพูด
“อ้ายผิง...ม้าดีขึ้นมากแล้วจริงๆนะ ม้าไม่รู้สึกเหนื่อยๆเหมือนเก่าแล้ว”
“ไม่จริงค่ะ อาการม้ายังไม่ดีขึ้นเลย ลงไปหาอาปาเดี๋ยวก็เอาเชื้อโรคไปติดอาปาอีก แทนที่อาปาจะหายจะกลายเป็นหนักขึ้นไปอีก หนูจะบอกอาม้าเองว่าม้าควรไปตอนไหน”
“ม้ารู้ตัวดีว่าค่อยยังชั่วแล้ว ทำไมม้าจะต้องคอยฟังหนูว่าจะให้ลงไปหาอาปาเมื่อไหร่”
“ก็เพราะหนูสั่งไงคะ”
“เดี๋ยวนี้หนูสั่งม้าได้แล้วหรืออ้ายผิง”
เซียะเนี้ยย้อนถามเสียงเรียบ เจียอิงหรืออ้ายผิงตัวปลอมชะงัก มองอีกฝ่ายอย่างคาดไม่ถึง ความร้อนตัวเข้าจู่โจมจนเกิดพิรุธ เซียะเนี้ยสัมผัสได้แต่ยัง
ไม่กระโตกกระตาก
“ม้าเจ็บคราวนี้ดูเหมือนอะไรในบ้านเปลี่ยนแปลงไป ฟังเสียนหายไปไหน อาไฉล่ะ แล้วอาเน้ยอีก ทำไมม้าถึงฝันเห็นแต่อาเน้ย อาเสียนด้วย”
