สวยซ่อนคม

“เขาขาดเหลืออะไรก็บอกฉันนะ ถ้าตอนนี้เขาไม่ได้ไปอยู่กับเหลาไท่ฉันก็อยากจะส่งเสียเขา”

หงดีใจมากที่เซียะเนี้ยเอ็นดูลูกสาวทั้งสอง เหลาไท่ก็เช่นกัน หมดห่วงเรื่องซุนหลิงแต่ก็ลุ้นอยากให้สุ้ยไถ่เปิดใจอย่างจริงจังกับเด็กสาวเพราะดูออกว่าทั้งสองมีใจให้กัน

สุ้ยไถ่บ่ายเบี่ยงเพราะเขินและไม่อยากตัดอนาคตซุนหลิง ส่งไห้รำคาญความฟอร์มจัดของพี่ชายฝาแฝดมากยุให้สารภาพก่อนซุนหลิงไปเรียนต่อแต่สุ้ยไถ่ก็ไม่ยอมทำ

ส่งไห้ปล่อยให้เรื่องหัวใจของสุ้ยไถ่พี่ชายฝาแฝดเป็นไปตามธรรมชาติ ส่วนตัวเองตัดสินใจเริ่มต้นชีวิตใหม่กับหลินลู่หลาน อดีตพยาบาลสาวที่ดูแลเขาด้วยความห่วงใยจากใจจริงมาตลอด เขาเดินทางไปฮ่องกงไม่นานหลังจากนั้นเพื่อสานสัมพันธ์กับเธอ

หลินลู่หลานอึ้งมากและตั้งตัวไม่ติด อยากปฏิเสธเพราะยังตัดใจลืมหมอโซวไม่ได้ แต่พลันข้อความในจดหมายของอดีตแฟนหนุ่มก็ผุดในหัว หมอโซวอยากให้เธอเริ่มต้นใหม่หากอยากให้เขามีความสุข หลินลู่หลานลังเลแต่สุดท้ายก็ยอมเสี่ยงอีกครั้งเปิดโอกาสให้ส่งไห้ได้เข้ามาอยู่ในหัวใจของเธอบ้าง

ooooooo

ส่งไห้ไม่ได้อยู่เมืองไทยวันที่ซุนหลิงเดินทางไปเรียนต่อที่เมืองจีิน หงไปส่งลูกสาวคนโตโดยมีเหลาไท่กับสุ้ยไถ่ตามมาส่งด้วย หลังจากร่ำลาแม่แล้วเด็กสาวก็เดินมากราบลาเหลาไท่

“ตั้งใจเรียนนะ แล้วรีบกลับมา ฉันจะรอวันกลับมาของเธอ”

“หนูขอบพระคุณเหลาไท่สำหรับทุกสิ่งทุกอย่างค่ะ แล้วหนูฝากม้าด้วยนะคะ”

“ไม่ต้องห่วง ฉันกับนายคนใหญ่จะช่วยดูแลครอบครัวหนูอย่างดี มีเวลาก็โทร.หาฉันบ้าง”

พูดจบก็บุ้ยใบ้ไปทางสุ้ยไถ่ที่ยืนรอหน้านิ่งไม่ไกลกันนั้น ทันทีที่ซุนหลิงเดินมาใกล้สุ้ยไถ่ก็จับมือเธอพาเดินไปส่งถึงบริเวณหน้าเคาน์เตอร์ตรวจคนเข้าเมือง

“ฉันส่งเธอได้แค่นี้”

“ขอบคุณค่ะนายคนใหญ่”

ซุนหลิงน้ำตาคลอ พนมมือไหว้ลาเขาแล้วคว้าหนังสือเดินทางมาถือไว้ สุ้ยไถ่มองตามตาละห้อย ก่อนอดใจไม่ไหวขยับไปขวางเธอไว้แล้วถอดแว่นกันแดดที่ตนสวมไว้ตลอดให้เธอเห็นความรู้สึกที่อยู่ในใจ

“ฉันอยากบอกเธอว่าในวันที่เธอกลับมา ไม่ว่าจะนานกี่เดือนกี่ปี เธอจะกลับมาคนเดียวหรือมีใครมาด้วย ฉันก็จะมายืนอยู่ตรงนี้...รอเธอ”

คำสารภาพง่ายๆแต่กินใจของเขาทำให้ซุนหลิงหัวใจพองโต อยากโถมตัวกอดเขาใจแทบขาดแล้วบอกว่าเธอจะไม่มีวันเปลี่ยนใจจากเขาแต่ก็หักห้ามใจไว้แล้วมองเขาหมุนตัวกลับออกไปด้วยแววตาอาลัยสุดหัวใจ...