สวยซ่อนคม

“ซุนหลิง...ย่ารู้ว่ามันเป็นเรื่องยากจะทำใจแต่หนูต้องอดทนและทำให้ได้ ผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดา เขาทำได้ทุกอย่าง เวลานี้ทั้งเจ้าสัวและคุณนายใหญ่อยู่ในเงื้อมมือเขา เขายังไม่ระแคะระคายนั่นเป็นเรื่องที่ดี  แต่หากเขารู้ใครจะรับประกันความปลอดภัยของพ่อแม่ของหนู ย่าเชื่อว่าหนูทำได้ใช่ไหม”

เหลาไท่รอจนซุนหลิงพยักหน้ารับรู้จึงพูดต่อ “มีหลายสิ่งหลายอย่างรออยู่ข้างหน้า เราต้องทำทุกอย่างให้รอบคอบที่สุด ย่าเตือนเพราะห่วง เมียฟังเสียนกับลูกก็โดนเขาสั่งฆ่าจนเกือบตาย หนูต้องรู้ว่าแม่กับน้องของหนูก็อยู่จากเขาไม่ไกลนัก คนเราถ้าคิดว่าเข้าตาจนเมื่อไหร่ อะไรทุกอย่างก็ทำได้หมด”

คำเตือนของเหลาไท่ทำให้ซุนหลิงได้สติ อารมณ์ทั้งแค้นทั้งเศร้าสงบลงเพื่อความปลอดภัยของสมาชิกตระกูลฟังที่เหลือ เหลาไท่พอใจมาก กระนั้นเรื่องก็ไม่จบง่ายๆเมื่อกลับถึงบ้านเทียนซั่งจะมีแขกไม่ได้รับเชิญรออยู่

เจียอิงหรืออ้ายผิงตัวปลอมนั่นเองบุกมาตาม สุ้ยไถ่ถึงบ้านเทียนซั่ง เหลาไท่รับหน้าด้วยสีหน้านิ่งสงบ รู้ดีว่าอีกฝ่ายต้องการอะไรจึงแกล้งพูดเรื่องอีกฝ่ายจะแต่งงานกับสุ้ยไถ่

“หมายความว่าพี่สุ้ยไถ่บอกเรื่องของเราให้เหลาไท่ฟังแล้วงั้นหรือคะ”

“เรื่องดีๆก็ไม่เห็นน่าปิดบัง บ้านเราห่างงานมงคลมานานแล้ว บางทีงานมงคลอาจทำให้ส่งไห้กลับมาบ้านเสียที”

ชื่อส่งไห้ทำให้เจียอิงสะดุ้งตามประสาพวกมีชนักติดหลัง เหลาไท่มองมาอย่างรู้ทันแล้วแกล้งบอกว่าส่งไห้หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยพร้อมกับเสียน

“อุ๊ย...ตายจริง...พี่เสียน พี่ส่งไห้ ทำไมเป็นอย่างนั้น พี่สุ้ยไถ่ไม่เห็นเล่าเรื่องนี้ให้หลานฟังเลย”

“เขาคงไม่ต้องการให้เธอกลุ้มไปด้วย ส่งไห้คงหลบไปรักษาแผลใจ เธอกับส่งไห้เคยสนิทกันมาก่อน เขาเลยทำใจไม่ได้ที่เธอเลือกสุ้ยไถ่ เขาไปกับฟังเสียน สองคนเขาสนิทกัน ฉันไม่ห่วงหรอก สบายใจเมื่อไหร่เขาคงกลับมาเอง”

เหลาไท่แกล้งพูดเหมือนคนไม่รู้อะไรมาก เจียอิงเชื่อสนิท แสร้งบีบน้ำตาแถเหตุผลเข้าข้างตัวเอง

“มันเป็นความผิดของหลานเอง  แต่เรื่องหัวใจมันห้ามกันไม่ได้นี่คะ หลานมีเวลาทบทวนระหว่างอยู่เมืองนอกว่าที่หลานสนิทสนมกับพี่ส่งไห้เพราะความเป็นเพื่อนที่คุยถูกคอ เราอาจชอบอะไรเหมือนกันแต่นั่นมันไม่ใช่ความรัก”

ooooooo