เสน่หามายา
ตอนที่ 10
“แต่คุณโมเน่ต์บอกว่าครูเปิดคลาสพิเศษค่ะ หมู่นี้ครูสอนชดเชยบ่อยนะคะ”
“งั้นฉันไปหาลูกที่โรงเรียนก็แล้วกัน”...
เมื่ออลิสมาถึงสตูดิโอบัลเล่ต์ มีนักเรียนซ้อมเต้นอยู่หลายคนแต่ไม่มีโมเน่ต์อยู่ด้วย ครั้นสอบถามคุณครู
ถึงได้รู้ว่าไม่มีการสอนพิเศษแต่อย่างใด ไหนๆอลิสก็มาแล้วคุณครูถือโอกาสนี้ขอคุยเรื่องโมเน่ต์...
ขณะที่อลิสฟังคุณครูเล่าถึงพฤติกรรมของลูกสาวด้วยสีหน้าเคร่งเครียด เจ้าตัวกลับไปขับรถเล่นกับแบงก์อย่างมีความสุข เช่นเดียวกับเพลงพิณและสรัลที่หลีกหนีจากความวุ่นวายภายในบ้านมาเที่ยวทะเล คุยกันกะหนุง กะหนิงตามประสาคู่สามีภรรยาข้าวใหม่ปลามัน...
อลิสถึงกับปรี๊ดแตกที่ลูกสาวหายตัวไป แถมโทร.หาสรัลเพื่อให้ช่วยกันตามหาก็ติดต่อไม่ได้ ตามมาถามมนัสชนกถึงบริษัทก็ไม่รู้ว่าเขาไปไหน พยายามโทร.
หาแล้วแต่เขาปิดเครื่อง ไม่รู้จะทำอย่างไรเหมือนกัน อลิสกำลังสติแตกก็เลยพาลใส่ถ้าไม่รู้จะทำอย่างไรก็ให้ลาออกไป มนัสชนกโมโหแต่ต้องข่มอารมณ์เอาไว้ จะพยายามโทร.หาเขาอีกครั้ง แต่พออลิสคล้อยหลังเท่านั้น ยัยเลขาฯตัวแสบกลับนิ่งเฉยไม่ทำตามที่พูด...
โมเน่ต์แค่ตกใจเล็กน้อยเมื่อรู้จากปรานีว่าอลิสตามไปหาที่สตูดิโอแต่ไม่เจอ แทนที่เธอจะโทร.บอกท่านว่าถึงบ้านแล้ว กลับเปลี่ยนเสื้อผ้าไปว่ายน้ำที่สระอย่างสบายอารมณ์ กัสโซ่ที่เพิ่งมาถึงตามมาต่อว่าเธอว่าโกหกคุณแม่ทำไม รู้ไหมว่าท่านเป็นห่วงเธอมากแค่ไหน เธอบอกเขาว่าไม่ต้องร้อนใจ เธอจะไปขอโทษท่านเอง
“เรื่องขอโทษก็เรื่องหนึ่ง แต่โมเน่ต์ต้องบอกพี่ว่าวันนี้ไปไหน ไปกับใคร...ไปกับไอ้แบงก์ใช่ไหม”
“ใช่ค่ะ ไปกินข้าวดูหนังกับแบงก์ แล้วก็คุยเรื่องเทรดหุ้นกันด้วย ธุรกิจของพี่โซ่ก็ไปได้ดีใช่ไหมคะ” โมเน่ต์เจตนายั่วพี่ชาย ได้ผลเกินคาด เขาโมโหมาก
เสียงกร้าวใส่สงสัยคงจะต้องคอยจับตาเธอไว้อย่างที่เพลงพิณแนะ
แทนที่จะกลัว โมเน่ต์เสียงกร้าวคืนไปบ้าง ตกลงว่าเราไม่ได้อยู่ข้างเดียวกันแล้วใช่ไหม จากนั้นก็เดินเข้าบ้านไม่สนใจเขาอีก กัสโซ่รีบโทร.บอกแม่ว่าน้องอยู่ที่บ้านแล้วไม่ต้องเป็นห่วง เดี๋ยวเขาจะคุยกับน้องเอง แล้วเดินตามน้องเข้ามาเจอลีโอที่เพิ่งกลับ ก็เลยฟ้องเรื่องที่น้องหลอกแม่ว่าไปเรียนบัลเล่ต์แต่กลับหนีไปเที่ยว
ลีโอถอนใจเหนื่อยใจ กัสโซ่ไม่พอใจต่อว่าพี่ชายว่าน่าจะทำอะไรได้ดีกว่าการถอนใจ ลีโออาสาจะไปคุยกับน้องเอง
ปรานีรีบห้ามไว้ “คุณโมเน่ต์ขออยู่คนเดียวค่ะ คุยกันพรุ่งนี้ดีกว่านะคะ”
ooooooo
การกระทำของโมเน่ต์ครั้งนี้ทำให้อลิสต้องกลับมาเหยียบที่บ้านสรัลอีกครั้งทั้งที่ไม่อยากทำ โมเน่ต์สำนึกผิดเข้ามากอดแม่ร้องไห้เสียใจที่โกหกท่าน อลิสลูบหลังลูกอย่างปลอบใจ
“ไม่เป็นไรนะลูก เราค่อยๆคุยกัน แล้วลูกจะได้ทำในสิ่งที่ลูกอยากทำ”
“โมเน่ต์ขอโทษค่ะ คุณแม่”...
ครู่ต่อมาสองแม่ลูกพากันออกจากบ้านจะขึ้นรถที่สเตฟานจอดรออยู่ เป็นจังหวะเดียวกับสรัลและเพลงพิณกลับจากไปเที่ยวทะเล เขาตำหนิอลิสที่กลับมาที่นี่อีก เธออ้างว่าถ้าไม่ใช่เพราะลูกเธอคงไม่มา สั่งให้ปรานีพาโมเน่ต์ไปที่รถก่อน เธอมีเรื่องต้องเคลียร์กับสรัล รอจนลูกไปพ้นระยะได้ยินจึงต่อว่าสรัลว่าไม่เคยสนใจลูกสนใจแต่เมียตัวเอง รู้บ้างไหมว่าแกโกหกเธอทั้งที่ไม่เคยทำมาก่อน เขาแปลกใจโกหกเรื่องอะไร
