สกาวเดือน
ตอนที่ 15
ทรงกลดยืนอยู่ห่างๆ อยากรู้ว่าสองคนคุยอะไรกันนานสองนาน ขยับเข้าไปใกล้จนได้ยินการสนทนา
“ขอบคุณนะคะที่เมตตาต่ายและรักต่าย”
“พี่อยากเห็นงานแต่งงานของเราสองคนเร็วๆ”
ทรงกลดเข้าใจผิดอย่างแรง คิดว่ากระต่ายกับสราวุธกำลังจะแต่งงานกัน...เพิ่งรู้ว่าที่แท้ผู้ชายที่อยู่ในใจเธอคือสราวุธนี่เอง
ความผิดหวังและเสียใจทำให้ทรงกลดทุกข์ตรมหมดอาลัยตายอยากในชีวิต ทรงมณีสงสารลูกชายคนเล็กมาก ชวนทรงกริชกับมุกดามาช่วยคิดว่าจะทำยังไงกันดีเพื่อช่วยทรงกลด
ทางด้านศักรินทร์ที่โดนนักเลงทวงหนี้อุ้มไป
เมื่อสองสามวันก่อน วันนี้มีคนพบเขานอนตายราวกับหมาข้างถนน ส่วนเพริดพักตร์ก็โดนดำเนินคดีหลังจากตำรวจสืบสาวราวเรื่องแล้วพบว่าเธอมีส่วนร่วมทำผิดหลายอย่างกับศักรินทร์
น้องๆ ของกัณหาอโหสิกรรมไม่ผูกเวรจองกรรมศักรินทร์ ส่วนกัณหาที่ได้รับการประกันตัวในคดีทำพินัยกรรมปลอมก็คิดเช่นเดียวกัน ที่สำคัญเธอเปลี่ยนแปลงตัวเองจากหน้ามือเป็นหลังมือ สมาชิกทุกคนในครอบครัวกลับมารักใคร่กลมเกลียว
ooooooo
ทรงกลดไปจากเมืองไทยกะทันหันจนแม่และพี่ชาย พี่สะใภ้ตกใจมาก เขาทิ้งจดหมายบอกไว้ว่าไม่ต้องเป็นห่วง แต่ไม่ได้บอกสาเหตุของการจากไปในครั้งนี้
ทรงมณี ทรงกริช และมุกดาคาดเดาไปต่างๆนานา เพ็ญลักษณ์รู้จากทรงกริชก็ตกใจ คิดไม่ออกเหมือนกันว่าทรงกลดทำแบบนี้ทำไม ส่วนกระต่ายพอรู้จากอาเล็กก็เอาแต่ร้องไห้ คิดว่าตัวเองผิดที่ใจแข็งกับทรงกลดเกินไป
ในขณะที่กระต่ายเศร้าหมอง เทวินาปรากฏตัวต่อหน้าเธอ...เทวินาตัดขาดลูกสาวไม่ได้ เธอย้อนกลับมา บอกความจริงกับกระต่ายว่าเธอคือแม่แท้ๆ แม่ที่ให้กำเนิด กระต่ายนิ่งงันไปชั่วขณะก่อนจะถามว่าทำไมถึงเพิ่งมาบอกตอนนี้
“ฉันกลัว...กลัวเธอจะรังเกียจและไม่ยอมรับ เพราะฉันทำผิดไว้มากเหลือเกิน”
“คุณไม่รักพ่อ ไม่รักหนูเลยเหรอคะ ถึงได้ทิ้งพวกเราไป”
“ฉันเห็นแก่ตัวเอง เพื่อจะไปมีอนาคตอย่างที่ตัวเองต้องการ”
“อนาคตของคุณ...มีพวกเราไม่ได้เหรอคะ”
“ตอนนั้นฉันคิดได้เพียงแค่นั้น”
“แล้วตอนนี้ล่ะคะ”
“ฉันรู้สึกผิดอยู่ตลอดเวลา ตอนนี้ฉันอยากแก้ตัวลบล้างความผิดในอดีตที่ฉันเคยทอดทิ้งเธอมา...ฉันจะรับดูแลเธอให้มีความสุข จะให้ทุกสิ่งทุกอย่างเท่าที่เธอต้องการ...ยอร์ช สามีของฉันเป็นคนใจดี เขายินดีต้อนรับเธอแน่นอน ถ้ารู้ว่าฉันจะรับเธอไปเป็นลูกบุญธรรม”
คำว่าลูกบุญธรรมของเทวินาสั่นสะเทือนหัวใจกระต่ายอย่างแรง “คุณจะเลี้ยงหนูในฐานะลูกบุญธรรม ไม่ใช่ลูกแท้ๆเหรอคะ”
“ฉันบอกยอร์ชไม่ได้...เขาจะต้องโกรธฉันจนอาจเลิกรักฉันที่ปกปิดเรื่องนี้”
“คุณเลือกที่จะรักษาความรักของสามีด้วยการปกปิดตัวตนที่แท้จริงของหนู...ถึงตอนนี้คุณก็ไม่ได้ต้องการหนูอยู่ดี คุณทำเพื่อจะไม่ให้ตัวเองรู้สึกผิดต่างหาก”
“ไม่จริงเลย...”
“คุณกลับไปเถอะค่ะ ไปอยู่กับสามีคุณ ใช้ชีวิตอย่างที่คุณต้องการต่อไป แล้วลืมว่าเคยมีลูกแท้ๆคนนี้อยู่ในโลก...เหมือนอย่างที่เคยลืม”
เทวินาอึ้งช็อก กระต่ายหมุนตัวเดินจากไปด้วยความเสียใจ หลบเข้าห้องร้องไห้รำพึงรำพันว่าตัวเองเจ็บปวดมาก ภาวนาขอให้ทรงกลดกลับมาหาตนโดยเร็ว
