สกาวเดือน

“ไม่เท่า แกดูถูกฉันใช่มั้ยที่ไม่มีพิธีแต่งงาน แต่ฉันจะทำให้แกดูว่าถึงฉันกับศักดิ์จะอยู่กินกันเฉยๆ แต่จะอยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่า ไม่เหมือนแกที่คุณพ่อภูมิใจนักหนา เตรียมงานใหญ่โต สุดท้ายก็พังไม่เป็นท่า ชีวิตคู่ของฉันจะต้องดีกว่าแก”

เพ็ญลักษณ์กับอิสเรสอึ้ง กัณหาไม่สนใจใครหน้าไหน ตะโกนสั่งสาวใช้ให้ออกไปขนกระเป๋าของศักรินทร์มาไว้ที่ห้องของตน เพ็ญลักษณ์ไม่ยอมพยายามยื้อยุดมือพี่สาวขอร้องอย่าทำอย่างนี้ ศักรินทร์ไม่พอใจกระชากเธอล้มทำให้อิสเรสต้องออกโรงปกป้อง

“อย่าแตะต้องคุณเล็ก”

“อย่าเสือก!” จบคำศักรินทร์ปล่อยหมัดใส่ แต่อิสเรสหลบทันแล้วต่อยสวนจนอีกฝ่ายล้มกลิ้ง กัณหากรีดร้องตกใจรีบเข้าไปดูคู่รัก

“กัณ...คุณดูพวกมัน มันไม่ให้เกียรติผมเลย”

“ออกไปให้พ้นเลยนะ ยัยเล็ก...อย่ามายุ่งกับพวกฉันอีก นี่คือชีวิตฉัน ไม่ใช่ชีวิตแก”

เพ็ญลักษณ์เสียใจมาก หมดแรงจะต้านทานแล้วเหมือนกัน น้ำตาร่วงมองรูปของหลวงราชไมตรีที่ข้างฝา ภาวนาให้พ่อช่วยเปลี่ยนใจลูกสาวคนโตและช่วยดูแลพวกเราด้วย

ทางด้านทรงกลดที่มีเรื่องกับกระต่าย เขากลับเข้าโรงแรมด้วยความรู้สึกผิดหวัง เศร้า และสะเทือนใจ เวลานั้นเทวินากำลังร้อนใจเพราะโทร.ไปที่บ้านเด็กกำพร้าหลายครั้งแต่กระต่ายยังไม่กลับ เมื่อทรงกลดรู้จากพนักงานว่าเทวินาโวยวายด้วยความเป็นห่วง จึงจะไปคุยกับเธอเอง แต่ไม่ทันเจอตัวก็ได้ยินเสียงเธอสั่งเลขาลงไปดูด้วยตัวเองว่ารถของโรงแรมกลับมาหรือยัง

“คุณใจเย็นๆก่อนนะคะ”

“ฉันจะเย็นอยู่ได้ยังไง ในขณะที่ฉันไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นกับลูกสาวของฉัน”

เลขาตกใจเพราะไม่เคยรู้มาก่อน เช่นเดียวกับ ทรงกลดยืนตะลึงหน้าห้อง มองเข้าไปที่เทวินาด้วยสายตาเต็มไปด้วยคำถาม

ooooooo