สกาวเดือน
ตอนที่ 13
กัณหายิ้มย่องผ่องใสหลังจากกำจัดตัวมารความสุขของตนออกจากบ้านไปได้ ทั้งที่ทุกคนรักและให้ความเคารพเธอทั้งนั้น แต่คนที่หลอกลวงอย่างศักรินทร์ กัณหากลับทุ่มเทให้ทุกอย่างเพราะยังไม่รู้ไส้รู้พุง
อยู่ดีๆวันนี้ศักรินทร์มาพูดเรื่องแต่งงาน “งานคุณพ่อกับคุณพี่ของคุณก็จัดการเรียบร้อยแล้ว มรดกที่คุณอยากจะได้ผมก็ช่วยคุณจัดการจนเรียบร้อยแล้ว ก็ควรจะคุยเรื่องของเราได้แล้วนะกัณ ผมอยากจะแต่งงานอยู่กินกับคุณใจจะขาดแล้ว”
“แล้วคิดว่าฉันไม่อยากแต่งหรือไง ก็รอเจอพ่อแม่คุณอยู่นี่แหละ”
“ทำไมต้องรอพ่อแม่ผมล่ะ”
“ก็ให้มาสู่ขอฉันไง ไม่มีคุณพ่อ ฉันก็มีญาติผู้ใหญ่เหลืออยู่”
“คือ...ตอนนี้พ่อแม่ผมไม่อยู่ ท่านไปต่างประเทศ คุณพ่อท่านไปพักฟื้นหลังผ่าตัด คุณแม่ก็ต้องตามไปดูแล”
“แล้วจะกลับมาเมื่อไหร่”
“ก็จนกว่าคุณพ่อจะแข็งแรงนั่นแหละ ผมก็บอกไม่ได้ว่าเมื่อไหร่”
“ฉันแบกหน้าตอบคำถามคนไม่ไหวแล้วนะ ว่าเมื่อไหร่เราจะแต่งงานกัน”
“ผมก็ไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้ แต่ทำไงได้ ในเมื่อเราต้องคิดถึงคำว่าประเพณี จะอยู่กินกันเฉยๆ คุณก็คงคิดว่าผมไม่ให้เกียรติคุณ ทั้งๆที่เรื่องนี้มันอยู่ที่ใจเราสองคน ประเพณี พิธีการอะไรมันเป็นแค่เรื่องสมมติ บางคู่มีการสู่ขอ เตรียมงานแต่งใหญ่โต แต่ก็อยู่กันไม่ยืด ยิ่งอายคนเข้าไปใหญ่”
กัณหาฟังแล้วคล้อยตาม จะทำตามความต้องการของตัวเองโดยไม่สนใจญาติพี่น้องอีกต่อไป
ooooooo
ไม่ว่าเพ็ญลักษณ์จะเกลี้ยกล่อมอย่างไรกระต่ายก็ไม่เปลี่ยนใจไปอยู่ศรีราชาทั้งที่รู้ว่าอาเล็กรักและปรารถนาดีกับเธอเสมอ
“ปล่อยต่ายไปเถอะนะคะ ต่ายสัญญาว่าจะดูแลตัวเองอย่างดี ต่ายอยู่ได้”
“ต่ายจำไว้นะว่าต่ายไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวบนโลกใบนี้ ต่ายยังมีคนรอบข้างที่รักต่าย อยากเห็นต่ายมีความสุข ไม่ว่าจะเป็นอา อาปัท อาสินี ท่านชายสดายุ แล้วก็คุณทรงกลด”
“อาเล็กให้อภัยเขาแล้วเหรอคะ”
“ใช่ อาให้อภัยเขาแล้วทุกเรื่อง เพราะอาอยากใช้ชีวิตที่เหลือต่อจากนี้อย่างมีความสุข ไม่ใช่อยู่อย่างผูกใจเจ็บแค้นใครให้ตัวเองต้องเป็นทุกข์ ต่ายทำอย่างอาได้ไหม”
“ต่ายทำไม่ได้...ต่ายต้องกลับไปทำงานแล้วค่ะ อาเล็กอย่าลืมทำตามที่ต่ายขอร้องนะคะ”
“ได้...อาไม่ลืม อ้อ พูดถึงเรื่องงาน อาสินีและอาปัทฝากให้อามาบอกต่าย”
“เรื่องงาน...งานอะไรคะ”
เพ็ญลักษณ์เล่าให้หลานฟังเท่าที่รู้มาจากปัทมาและสินี...เวลาเดียวกันนั้นทรงกลดกลุ้มใจมาก ให้สาวใช้ไปสืบที่บ้านราชไมตรีก็ไม่มีความคืบหน้า ในที่สุดต้องโทร.ขอความช่วยเหลือจากท่านชายสดายุ แต่เมื่อท่านชายมาคุยกับเพ็ญลักษณ์ที่บ้านก็ไม่ได้คำตอบว่ากระต่ายไปอยู่ที่ไหน
สดายุไม่ได้โกรธเพ็ญลักษณ์ กลับเข้าใจความรู้สึกของเธอกับกระต่ายเสียด้วยซ้ำ เขาบอกทรงกลดให้หาทางสืบเอาเอง ต้องพิสูจน์ให้เขาเห็นว่ารักกระต่ายจริง
อิสเรสมาได้ถูกจังหวะพอดี เพ็ญลักษณ์กำลังหมดอาลัยตายอยากจนกินข้าวปลาไม่ลง อิสเรสเป็นที่ปรึกษาและให้กำลังใจเธอเสมอ แต่วันนี้ที่เขามาเพราะกระต่ายโทร.ไปหา บอกว่าอาเล็กกำลังเศร้าใจ ฝากเขาดูแลเธอให้มีความสุข
