สายโลหิต
ตอนที่ 16
“ไม่ขยายความให้ฟัง พี่ก็ต้องแปลเอาเอง เจ้าหมายว่าไม่ให้พี่เฉลี่ยตัวให้คนอื่นว่างั้นเถอะ”
“พี่ไกรไม่ทำเองนี่คะ ฉันห้ามเสียเมื่อไหร่”
“เพราะรักเจ้าเหลือเกิน ไม่ทำให้เจ้าเสียใจหรอกหนา...ว่าแต่ขอพี่ชื่นใจก่อนได้ไหม จักได้ไว้คิดถึงยามอยู่ห่างเจ้า”
“พี่ไกรจะไปไหนคะ”
“ไปทัพเมืองพิษณุโลก...กับเจ้าพระยาจักรี”
ดาวเรืองตกใจมาก พระยาไกรสีห์ราชภักดีปลอบภรรยาว่าไปไม่นานก็จะกลับมา
“พี่เป็นทหาร เมื่อไหร่ก็ยังเป็น และคงจะเป็นจนลมหายใจสุดท้ายนั่นแหละ เจ้าพระยาจักรีเป็นผู้เลือกแม่ทัพนายกองเอง พี่ถือว่าเป็นเกียรติที่ท่านนึกถึงเรียกตัวไปหา ไม่ได้ออกคำสั่งกะเกณฑ์แต่อย่างไร แต่พูดกับพี่ ตรงๆเลย”
“พี่ไกรตอบว่าอย่างไรหรือคะ”
“พี่พร้อมทุกเมื่อที่จะรับใช้แผ่นดินตามหน้าที่ทหาร เท่าที่ได้รับราชการมียศถาบรรดาศักดิ์เลี้ยงลูกเมียให้เป็นสุข ก็เพราะพระมหากรุณาธิคุณเป็นล้นเกล้า หน้าที่คือรับใช้บ้านเมืองยามคับขัน พี่เต็มใจไปศึกครั้งนี้”
“ตำแหน่งเจ้าพระยาจักรีนี่น่ะเห็นจะสูงอยู่ใช่ไหมคะพี่ไกร”
“อือ ตอนที่กรุงศรีอยุธยายังเป็นราชธานีต่อมาจนถึงกรุงธนบุรี ตำแหน่งเจ้าพระยาเสนาบดีก็มีสองตำแหน่ง เจ้าพระยาจักรีนั้นก็หนึ่งละ อีกคนก็เจ้าพระยาอัครมหาเสนา ที่สมุหพระกลาโหม”
“เครื่องยศมีอะไรบ้างหรือคะ”
“ได้พระราชทานพานหมาก ได้คนโททอง ขันทองสลักลาย เออ มีพานเงินรองด้วยนะ แล้วก็มีกระโถนเงิน ยังดาบฝักทองข้ออ้อย เสลี่ยงกลีบบัวลายทอง กั้นสัปทนแพรยอดทอง อ้อ ขี่เรือตราราชสีห์ มีตราราชสีห์ประจำ ตำแหน่ง ได้เบี้ยหวัดพระราชทานปีละห้าสิบชั่ง...ไปทัพคราวนี้ กลับมาจะได้ลูกอีกคนไหมเอ่ย”
“พี่ไกร...บอกแล้วไงคะว่า...”
“พี่หยอกเจ้าเล่นหรอกหนา อย่าขึ้งพี่เลยเจ้า ก่อนไปสงครามขอชื่นใจนิดเถอะนะแม่คุณ พี่รักเจ้าคนเดียวไม่เคยคิดเฉลี่ยกายให้คนอื่นหรอก มีเมียคนเดียวก็เหลือจะเอาใจให้ความสุข ยังลูกอีกตั้งห้า รึจะเป็นหกก็ไม่รู้ซี”
ดาวเรืองผลักไหล่ เจ้าคุณตามมาพันพัวพลางหัวเราะเสียงดัง
ooooooo
ถึงวันออกเดินทางไปทัพ เจ้าคุณบอกลาทุกคนว่าศึกครั้งนี้เห็นทีต้องทิ้งเรือนไปแรมเดือนหรืออาจจะแรมปี ฝากบ่าวดูแลเรือนและฝากลูกเมียของตน โดยเฉพาะเยื้อนที่อยู่กันมายาวนาน
“เจ้าค่ะ อย่าห่วงเลยเจ้าค่ะ”
“ห่วง...ยังเล็กๆกันหลายคน ดาวเรืองคนเดียวเห็นทีจะหนักมืออยู่ พี่เยื้อนกับบ่าวไพร่จงยื่นมือด้วยเถิดหนา”
“เจ้าค่ะ บ่าวเลี้ยงแม่หญิงดาวเรืองมายังไร บ่าวก็เลี้ยงลูกๆของแม่หญิงเหมือนกันเจ้าค่ะ”
“พี่ไกรขา...เป็นห่วงอะไรมากมายคะ ลูกโตๆ กันแล้วนะคะ”
