เรือนกาหลง

ช่วงหายเงียบไป ลูกน้องออกตามหาทั้งคืน พบนอนจมกองเลือดอยู่จึงพากลับเรือน แต่ไม่รู้ว่าใครเป็นคนฟัน “ฉัน ว่าไม่ผิดฝีมือนังกาหลง ก่อนหน้านั้นมันเข้าไปเล่นงานพ่อกับพี่โชติ แล้วที่พวกมันมองไม่เห็นพ่อเพราะผีนังกาหลงมันบังตา” อบเชยเล่าอย่างแค้นใจ แม่น้อยบอกให้หยุดโทษให้ร้ายคนอื่น แล้วหันกลับมามองตัว ดีชั่วอ...

เวลาเดียวกันนั้น ที่เรือนช่วง อาจารย์สักเร่งบริกรรมคาถาเพื่อจัดการกาหลง กาหลงรับถุงเงินไปแกะดู มีเหรียญเงินและผงขี้เถ้าอยู่ด้วย กาหลงร้อนมือจนสะบัดเร่าๆ ร้องอย่างเจ็บปวด เถ้าผงกระดูกผีฟุ้งกระจายถูกตัวก็ยิ่งร้อนรุ่มไปทั้งตัว กลางวันก็เปลี่ยนเป็นกลางคืนทันที มั่นตกใจว่าเกิดอะไรขึ้น ไม้ตกใจเมื่อเห็นกาห...

ที่เรือนแม่กลอย ขณะกาเหว่านั่งเช็ดเนื้อตัวให้แม่อยู่ ได้ยินเสียงคนเดินขึ้นเรือนมา แม่กลอยตกใจเพราะรู้ว่ากาหลงมา แต่กาเหว่านึกว่าชบา ลุกออกไปดู แต่พอกลับมาปรากฏว่ากาหลงนั่งอยู่กับแม่แล้ว กาหลงตัดพ้อต่อว่าแม่ที่บอกเรื่องตนแก่ไม้ ทำให้แม่กลอยยิ่งตกใจกลัวกาหลงจะฆ่า “ฉันไม่เคืองแม่หรอกจ้ะ ยังไงก็ต้องถึงว...

ชบาร้องไห้อย่างหนัก เพชรปลอบใจให้ยอมรับความจริงว่าถึงชบาร้องไห้จนขาดใจตายคาทุ่ง กาหลงก็ไม่กลับเป็นคนได้หรอก ในภาวะที่ทั้งเสียใจและตกใจนี้ ชบากลัวว่าเมื่อกาหลงเป็นผีก็ต้องเอาโทษฆ่าตน ฆ่าแม่และฆ่าน้อง “พี่ กาหลงเขาไม่สิ้นสำนึกขนาดนั้น ถ้าพี่เขาคิดร้ายอย่างที่ว่าก็ทำไปเสียแล้ว ที่ยังวนเวียนไปไหนไม่รอด...

กาหลงเดินร้องไห้ออกมา ไม้ตามมาถามว่าร้องไห้ทำไม ใครทำให้กาหลงร้องไห้?! กาหลงปาดน้ำตาบอกว่าไม่มีใครทำ ตนซาบซึ้งใจในคำตอบของหลวงพ่อเท่านั้น ไม้บอกว่าตนก็แทบกลั้นน้ำตาไม่อยู่ มันเป็นจริงดังคำเทศน์นั้น แล้วชี้ให้กาหลงดูต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง “กาหลงดูไม้นี่สิ...เมื่อครั้งหลังมันเคยเป็นไม้เล็ก เวลาล่วงไปมันก็...