ตอนที่ 14
ขณะที่รจิตกับก้านเดินสำรวจมาตามกำแพงภายในสำนักชีมืด โดยไม่รู้ว่าด้านหลังเป็นห้องอาวุธชีวภาพ เจ้าหน้าที่ในนั้นหยุดการเคลื่อนไหวเพราะเห็นทั้งสองผ่านกล้องวงจรปิด
ก้านไม่เห็นว่ามีอะไรชวนรจิตกลับ ทันใดหญิงสาวเห็นแสงสะท้อนที่พื้น จึงเดินเข้าไปดู พบเป็นจี้รูปนกแบบที่เลอพงศ์แจกแฟนคลับตกอยู่ ก็แปลกใจ
ด้านเชี่ยวชาญกับอาหมัดเห็นรจิตกับก้านกำลังจะกลับ ก็คาดว่าพวกสิ่งเอ็งไหวตัวทันจึงไม่แสดงพิรุธอะไรออกมา อาหมัดแนะให้ชี้เบาะแสลงไป เชี่ยวชาญมองไปที่ชั้นบนตึกเห็นนิทัศน์กำลังส่องกล้องมองอยู่กับชาติ จึงสั่งอาหมัดจัดไป เพื่อรจิตกับก้านจะได้ไม่มาเสียเที่ยว
ทันใดอาหมัดก็ยิงไปที่นิทัศน์กับชาติ เสียงปืนทำให้รจิตกับก้านสะดุ้ง มองหาที่มาของเสียง แต่ไม่วายยกกล้องถ่ายไปทั่ว ชาติจะยิงตอบโต้ นิทัศน์ห้าม เพราะไม่ต้องการให้นักข่าวรู้ว่าเราอยู่ที่นี่ ฝ่ายอาหมัดยังยิงใส่ไม่หยุด รจิตจึงเห็นว่าคนยิงมาจากตึกตรงข้าม ก้านหันไปเก็บภาพ
เชี่ยวชาญเห็นเช่นนั้นก็บอกอาหมัดให้หยุดแล้วพากันหลบออกไป...รจิตคิดได้บอกก้านไปดักที่ชั้นล่างของตึกตรงข้ามและตั้งกล้องรอจับภาพมือปืน แต่เชี่ยวชาญรู้ทันจึงยิงขู่ออกไป ทำให้รจิตกับก้านต้องวิ่งหลบ จึงไม่เห็นหน้าเชี่ยวชาญกับอาหมัด จนทั้งสองขึ้นรถบึ่งออกไป
“แกเห็นทะเบียนไหม”
“ไม่เห็นมันไปไกลแล้ว” ก้านบอกแล้วเร่งให้กลับ อยู่ที่นี่ไม่ปลอดภัย...
เมื่อรจิตกลับมารายงานแซนดี้ว่าไม่ได้ข่าวอะไร บอกอสาวก็ตอกหน้าว่าเตือนแล้วอย่าทำ
“คงไม่ทำแล้วค่ะ เพราะที่สำนักชีมืดนั่น ไม่เห็นจะมีอะไรเลย จะมีก็แต่คนบ้าที่ไหนก็ไม่รู้ มายิงปืนเล่นบนตึกฝั่งตรงข้าม”
“ผมว่าน่าจะเป็นพวกยิงนก”
แซนดี้แกล้งบอกว่าอาจเป็นพวกซ้อมยิงปืนบนตึกร้าง รจิตนึกได้ว่าเป็นเรื่องผิดกฎหมาย จะนำเสนอ ข่าวนี้แทน แซนดี้ปรามแล้วไล่ให้ไปบอกบอสว่ายกเลิกงานนี้ ทันใดเชี่ยวชาญเดินเข้ามาประกาศกร้าวว่า ไม่อนุญาต ให้ยกเลิกต้องทำงานที่สั่งให้เสร็จ แซนดี้ข่มอารมณ์โกรธไว้...
ค่ำวันนั้นรจิตมาทานอาหารที่บ้านกริช โดยเขาแสดงฝีมือและจัดโต๊ะอาหารสุดโรแมนติก และยังโอ้อวดว่า มีแฟนหล่อ ทำอาหารอร่อย ชีวิตนี้ยังจะต้องการอะไรอีก หญิงสาวหมั่นไส้ปรามให้น้อยๆหน่อย แต่หัวใจก็ฟูฟ่องมีความสุข










