ตอนที่ 1
สนามบินสุวรรณภูมิ...มรกต กำจร สาวสวยน้องสาวสารวัตรกริช เพิ่งเดินทางกลับจากต่างประเทศหลังจากขาดการติดต่อไปหลายปี โดยบอกพี่ชายว่าใช้ชีวิตท่องเที่ยวแต่แท้จริงเธอฝึกเป็นสายลับ ขณะเข็นกระเป๋าเกิดชนเข้ากับชายหนุ่มคนหนึ่ง ทำให้กระเป๋าที่เขาถือหล่นลงพื้น
ท่าทางชายหนุ่มหงุดหงิด แต่พอเห็นใบหน้าสวยหวานของหญิงสาวก็เปลี่ยนท่าที ยิ้มรับไมตรีที่มรกตแสดงออกว่าจะรับผิดชอบถ้าของในกระเป๋าเขาเสียหาย โดยขอแลกนามบัตรไว้
“ผม...นิทัศน์ ซุง ทำธุรกิจเกี่ยวกับโรงแรมครับ ยินดีที่ได้รู้จักกับ...”
มรกตแนะนำตัวและว่าเพิ่งเรียนจบด้านกฎหมายจะหางานทำในเมืองไทย เธอแสดงท่าทีอยากรู้จักเขามากขึ้นแต่ต้องไปก่อนเพราะที่บ้านมารอรับ นิทัศน์เองก็พึงพอใจในตัวเธอจึงบอกว่าจะติดต่อไป หญิงสาวยิ้มรับ ชาติเข้ามารับกระเป๋านิทัศน์แล้วพาเดินไปอีกทาง
มรกตเข็นกระเป๋าออกมาเจอกริช สองพี่น้องโผกอดกัน กริชต่อว่าที่เธอเรียนจบแล้วไม่กลับบ้าน คิดว่าแต่งงานกับฝรั่งที่โน่นไปเสียแล้ว หญิงสาวติงว่าพี่อย่ามโน ตนไม่ชอบฝรั่ง
ทันใดเหยื่อรายที่หกโดนสัญญาณ MIND CONTROL พุ่งเข้าใส่จนเซล้ม กริชเห็นเข้าพยุงแต่เหยื่อสะบัดตัวออกเดินไปราวโดนสะกดจิต มรกตเห็นท่าทางรู้สึกประหลาดใจ
ไม่ทันไร เกรียงเข้ามารายงานว่าพบตัว ดร.คิมแถวอาร์ซีเอ มรกตได้ยินเผลอพูดว่าเขาเป็นนักวิทยาศาสตร์ของพวกสิ่งเอ็ง กริชแปลกใจที่น้องสาวรู้เรื่องสิ่งเอ็ง เธอแก้ตัวว่าสมัยนี้โลกแคบ ถึงอยู่เมืองนอกข่าวสารเมืองไทยก็ไปถึง มรกตอ้อนขอไปด้วยสัญญาจะไม่เกะกะ
ด้านแคทเดินมาเห็นเหยื่อที่โดนสัญญาณ MIND CONTROL สามรายยืนรอให้พวกคนร้ายใส่เสื้อระเบิดพลีชีพ ไม่ทันไรปิงส่งลอบมาด้านหลัง โปะยาสลบเข้าที่หน้าแคทแล้วมัดมือเท้าเธอยัดใส่กระโปรงรถที่จอดอยู่แถวนั้น ปิงส่งเห็นมือถือเธอหล่นก็หยิบขึ้นมาเขวี้ยงใส่กำแพงจนพัง
รจิตนักข่าวภาคสนามของสถานีโทรทัศน์โอลิเวอร์นิวส์กับก้านตากล้อง แวะหาอะไรทานก่อนกลับสถานี ขณะทั้งสองเดินหาร้านอาหารเห็นกลุ่มเหยื่อเดินออกมาจากซอยแยกเล็กๆด้วยท่าทางเหม่อลอยก็แปลกใจ รจิต
รีบบอกให้ก้านแอบถ่ายพวกนี้ไว้ โดยไม่รู้ว่าในภาพเห็นสร้อยคอจี้รูปนกและที่เล็บทุกคนเปลี่ยนเป็นสีดำคล้ำ...
ooooooo
รถกริชแล่นเข้ามาจอด มรกตสังเกตเห็นชายคนหนึ่งท่าทางเหมือนโดนสะกดจิตก็ชี้ให้พี่ชายดู กริชกำชับมรกตให้รออยู่ในรถก่อนจะรีบลงไปกับเกรียงเพื่อไปสมทบกับพรรคพวก
มรกตไม่เชื่อพี่ชาย เธอลงมายืนสังเกตการณ์ข้างรถ ทันใดมีชายต่างชาติคนหนึ่งเข้ามาทัก
“มีช็อกโกแลตขายไหมครับ”
มรกตหันมองอย่างคาดไม่ถึงว่าจะเจอมิสเตอร์เอที่นี่...ทั้งสองเข้าไปนั่งคุยกันในรถติดฟิล์มดำที่จอดอยู่ มรกตแนะนำตัว
“รหัสปฏิบัติงานของดิฉันคือสอง...ห้า”
“ยินดีที่ได้ร่วมงานกับคุณสอง...ห้า”
“ไม่นึกว่าคุณจะติดต่อมาเร็วแบบนี้”
“สถานการณ์ที่นี่น่าเป็นห่วง ผมต้องรีบให้ข้อมูลคุณให้เร็วที่สุด” มิสเตอร์เออธิบายงาน...










