ตอนที่ 1
รถบรรทุกของปกรณ์เสียต้องจอดข้างทาง ปกรณ์กอดกระเป๋าลงมายืนฮึดฮัดโวยลูกน้องไม่ดูแลรถให้ดี ลูกน้องบอกว่าโดนวางยาเครื่องรถ ดร.คิมคิดว่าคงเป็นทหารที่โดนจับได้ ปกรณ์ไม่สนใจสั่งลูกน้องซ่อมเครื่องโดยเร็ว ว่าแล้วก็ดึงท่อเครื่องอย่างระบายอารมณ์
ดร.คิมร้องห้ามแต่ไม่ทันการณ์ ควันพวยพุ่งขึ้นจากท่อใส่หน้าปกรณ์เต็มเปา เขาแหกปากลั่นทรุดนั่งเอามือปิดสองตา ดร.คิมถอนใจกับความโง่ของปกรณ์ สั่งการ์ดไปดูแล...การ์ดคนที่นิ้วมีรอยแผลยืนคุมเชิงอยู่ เขาเริ่มมีอาการมือสั่นสะบัดมือไปมาอย่างไม่รู้ตัว...
ปกรณ์มีผ้าพันปิดตารอบหัว ผิวหน้าแดงก่ำ ยืนรอลูกน้องซ่อมเครื่องรถ ลูกน้องย้ำว่าต้องเป็นฝีมือทหารคนที่กำลังจะโดนประหารคนนั้นแอบพังเครื่องเราแน่ ปกรณ์เข่นเขี้ยวอยากเห็นหน้าเหลือเกิน ดร.คิมเหน็บว่าหน้าตัวเองตอนนี้เอาให้เห็นก่อนจะดีกว่า ปกรณ์ฮึดฮัดไม่พอใจเตะตัวถังรถระบายอารมณ์ ก่อนจะปีนขึ้นไปนั่งสงบสติ
สักพักรถเคลื่อนตัวออกไปได้ แต่ต้องแวะเปลี่ยนรถที่หมู่บ้านชายแดน...คมน์วิ่งตามมาเห็นท้ายรถซึ่งเป็นเป้าหมายในจีพีเอสของเขานั่นเอง เขาวิ่งตามด้วยแรงเฮือกสุดท้าย รถบรรทุกเกิดติดหล่มทำให้รถหยุด คมน์ใช้จังหวะนั้นพุ่งเข้าไปใต้ท้องรถแล้วเกาะซ่อนตัว
พอถึงทางเข้าหมู่บ้านแนวตะเข็บพรมแดน รถบรรทุกแล่นเข้ามาช้าๆ คมน์รีบกลิ้งตัวออกจากใต้ท้องรถแล้วหลบเข้าข้างทาง
ดร.คิมอุ้มกระเป๋าและแตะแขนปกรณ์พาเดินเข้าที่พัก ปกรณ์ไม่วายตะโกนสั่งลูกน้องให้รีบหารถมาเปลี่ยน ดร.คิมเห็นการ์ดคนหนึ่งเหงื่อแตกกาฬผิดปกติก็ชักหวั่นใจ
ระหว่างรอรถ พวกการ์ดนั่งดื่มกับชาวบ้านไอจามใส่กัน กินกับแกล้มร่วมกัน ทำให้เชื้อโรคแพร่กระจายสู่กัน การ์ดที่รับเชื้อเริ่มมีอาการพูดไม่ออก ไอเป็นเลือด ดร.คิมเห็นแล้วตกใจมาก รู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น ร้องเรียกปกรณ์พร้อมกับหยิบหน้ากากที่เตรียมมาสวมใส่
คมน์ซ่อนตัวอยู่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดแต่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น กำลังจะย่องเข้าไปดูใกล้ๆก็พอดีมีทหารกะเหรี่ยงคนหนึ่งเข้ามาตีท้ายทอยเขาจนมึนแล้วดึงกุญแจมือเขาไปล็อกติดกับกิ่งไม้ใหญ่ คมน์กลับตัวใช้มืออีกข้างขโมยมีดติดตัวของทหารนั้นจ้วงแทงเข้าที่ท้องจนทหารล้มลง จากนั้นก็ดึงมีดกลับมาฟันกิ่งไม้เพื่อให้ตัวเองเป็นอิสระ
ปกรณ์ได้ยินเสียงเอะอะก็กระชากผ้าปิดตาออกวิ่งมาถามว่าเกิดอะไรขึ้น ดร.คิมชี้ไปที่กลุ่มชาวบ้านที่มีอาการไอเป็นเลือดและบอกว่าพวกนั้นติดเชื้อแล้ว ปกรณ์ตกใจคว้าหน้ากากกันพิษจาก ดร.คิมมาใส่ ร้องบอกลูกน้องให้กลั้นหายใจกันไว้ เก็บกวาดทุกอย่างให้เรียบร้อย
คมน์ได้ยินพยายามจะหาทางช่วย แต่ปกรณ์เรียกชาวบ้านมารวมตัวกันเสียก่อนแล้วสั่งลูกน้องยิงทิ้งต่อหน้าต่อตา ดร.คิมที่ยืนตะลึง...
คมน์วิ่งมาอย่างเร็วไม่ทันระวังเหยียบกับดัก ร่างเขาถูกแหรวบตัวลอยขึ้นไปแขวนบนต้นไม้สูงลิบ เขาพยายามดิ้นรนมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยน้ำตานองหน้า ไม่นานภาพหมู่บ้านกลายเป็นเปลวเพลิงสะท้อนอยู่ในดวงตาของเขา
ใกล้เปลวไฟมีสร้อยคอเล็บครุฑของปกรณ์ตกอยู่ เปลวไฟแผดเผารูปนกจนเป็นสีแดง
ooooooo










