พรายสังคีต
ตอนที่ 12
เมื่อไปคุยกันที่ห้องทำงานอาจารย์สำราญ แจ้งว่า ทางมหาวิทยาลัยได้ทำเรื่องขอถอนตัวจากการประกวด ไปเรียบร้อยแล้ว เพราะทางเราคงไม่มีวงดนตรีเข้าประกวด อาจารย์สำราญเล่าว่า
“เพราะตั้งแต่เกิดเรื่องพวงแพรเสียชีวิต มีข่าวลือกันไปต่างๆนานาว่าที่ตึกคณะมีผี มีอาถรรพณ์ ทำให้นักศึกษาขอย้ายไปเกือบหมด ถ้ามีนักศึกษาไม่ครบก็คงต้องยุบสาขาสังคีตศิลป์”
“ไม่ได้นะครับ” ยชญ์ตกใจมาก “ผมอยากขอความกรุณาทั้งเรื่องยุบสาขาและเรื่องการถอนตัวจากการประกวด” อาจารย์สำราญมีท่าทีลำบากใจ “ถ้าท่านรับปากผม ผมจะพยายามแก้ปัญหาให้ได้โดยเร็วที่สุด”
“ถ้าอย่างนั้น ผมให้เวลาคุณสามวัน” ยชญ์ตกใจถามว่าสามวันเองหรือ! “ผมช่วยคุณได้แค่นี้จริงๆ”
ยชญ์อึ้งสนิท ครู่หนึ่งจึงโทร.หาเม
เมกับมิ่งช่วยกันหาโน้ตเพลงท่วมธรณีที่ห้องต้อง แต่ก็ไม่เจอ ต้องถามว่าหรือโน้ตเพลงนี้มีอาถรรพณ์จริงๆ เลยหายไปดื้อๆ มิ่งบอกว่าอาถรรพณ์มันเกิดจากการเอาเพลงไปร้องต่างหาก เมเงียบจนมิ่งถามว่าคิดอะไรอยู่
“ฉันกำลังสงสัยว่าคนที่ขโมยโน้ตเพลงท่วมธรณีไปรู้เรื่องอาถรรพณ์ของเพลงหรือเปล่าแล้วถ้ารู้ยังอยากจะเอาไปทำอะไร”
พอดีเมได้รับโทรศัพท์จากยชญ์ เมบอกว่าตนกับมิ่งกำลังจะลงไปเดี๋ยวนี้ แล้วบอกต้องว่า
พี่ยชญ์มารับแล้ว ตนกับมิ่งต้องกลับก่อน ต้องเดินมาส่งที่ประตู พอเมกับมิ่งออกไป ต้องปิดประตูแล้วถอนใจโล่งอก
ยชญ์พาเมกับมิ่งไปนั่งคุยกันที่ร้านกาแฟประจำ เมถามว่าอาจารย์สำราญพูดอะไร มิ่งเดาว่าเกี่ยวกับเรื่องที่จะยุบสาขาสังคีตศิลป์ของเราใช่ไหม ยชญ์บอกว่าข่าวไปเร็วจัง เมงง ถามว่าทำไมตนไม่รู้เรื่องเลย
“ก็แกไม่ได้มาคณะตั้งหลายวัน ตอนแรกฉันก็ว่าจะบอก แต่พอดีมีเรื่องโน้ตเพลงหายขึ้นมาก่อน”
“แล้วเราจะทำยังไงกันดี ทำไมปัญหามันต้องรุมพร้อมๆกันทีเดียวแบบนี้ด้วย”
ยชญ์บอกว่าเราต้องแก้ทีละปัญหา เรื่องแรกเราต้องหาโน้ตเพลงท่วมธรณีให้เจอก่อนที่จะมีคนตายอีก เมบอกว่าตนกับมิ่งช่วยกันค้นจนทั่วห้องต้องแล้วแต่มันไม่มี
“มีคนคนหนึ่งที่จะช่วยเราได้”
“ใคร?” เมถาม ยชญ์ยิ้มมั่นใจแต่ไม่ตอบ
ooooooo
ยชญ์พาเมไปหาปกรณ์ที่บ้าน พอได้ฟังยชญ์เล่าเรื่องทั้งหมดแล้วปกรณ์ยินดีช่วย แล้วขอตัวไปนั่งสมาธิเลย เข้าไปในห้องพระไม่นาน ปกรณ์ก็เข้าสู่ฌานได้อย่างรวดเร็ว
หลังจากเมกับมิ่งกลับไปแล้ว ต้องก็เอาโน้ตเพลงท่วมธรณีไปขายให้ยุทธ์ ได้เงินแล้วต้องรีบเก็บใส่กระเป๋าทันที
อิงอรทำอาหารเสร็จเชิญยชญ์กับเมไปทานกันก่อนเพราะปกรณ์นั่งสมาธิไม่แน่นอน บางครั้งก็ใช้เวลานานมาก แต่ไม่ทันไรปกรณ์ก็เดินลงมา ยชญ์ถามทันทีว่า
“เห็นหรือเปล่าครับว่าใครเป็นคนขโมยโน้ตเพลงท่วมธรณีไป”
“โน้ตเพลงท่วมธรณีไม่ได้ถูกขโมยไป”
ยชญ์กับเมมองหน้ากันงงๆ เมื่อรู้จากปกรณ์ว่าต้องเอาโน้ตเพลงไปขาย ทั้งสองก็ไปหาต้องที่ห้องพัก เมถามทันทีที่เจอกันว่า
“ไอ้ต้อง แกเอาโน้ตเพลงท่วมธรณีไปขายใช่ไหม” ต้องตะลึงตกใจมาก เมคาดคั้น “ตอบฉันมาสิ”
ต้องทำเป็นไม่รู้เรื่องถามเมว่าแกพูดอะไร ยชญ์เลยกระหนาบว่า
“อย่าโกหกอีกเลยต้อง พี่รู้แล้วว่าโน้ตเพลงไม่ได้หาย แต่ต้องเอาไปขายให้คนอื่น”
