พ่อมดเจ้าเสน่ห์

ไม่ทันที่โมนาจะเข้าไปในห้อง ได้ยินเสียงเดวิดคุยกับโรมอยู่ก่อน จึงถอยกลับไป

“แต่ผมกับหมอโมนามีความเห็นตรงกันว่าคุณลุงนาดาลมีอาการเหมือนพ่อมดที่กำลังเสียพลังชีวิต” 

โรมคุยกับเดวิดในห้อง

เดวิดหาว่าโรมเหลวไหลเพราะเห็นว่าพ่ออยู่บ้านเฉยๆไม่ได้ทำงานอะไร แต่พอโรมย้อนว่าแน่ใจหรือ

ก็โกรธ เพราะตนก็เป็นหมอเหมือนกัน อย่าคิดว่าเขาจะเก่งอยู่คนเดียว เดวิดประกาศ

“ต่อไปนี้ผมจะรักษาพ่อของผมเอง คุณออกไปได้แล้ว”

“แต่ผู้พิทักษ์...”

“แล้วผมจะไปเรียนท่านผู้พิทักษ์เองว่าคุณพ่อต้องการให้ผมเป็นผู้ดูแลรักษาท่าน” โรมจึงปล่อยตามใจ แม้จะไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่...โมนาดักรอถามโรมว่าเดวิดว่าอย่างไรบ้าง โรมเซ็งที่จะเล่า โมนาจึงชวนไปเที่ยวเมืองมนุษย์ โรมปฏิเสธเห็นว่าทาฮีร่าห้ามไว้ โมนามีท่าทางซุกซน ถึงเขาไม่ไปเธอก็จะไป ว่าแล้วก็ขี่ไม้กวาดฉลุย โรมเป็นห่วงเกรงจะเข้าไปเขตพวกนักล่าจึงตามไป โมนาเห็นเขาตามมาก็ยิ่งขี่ไม้กวาดหนีอย่างชอบใจ

ขณะเดียวกันในห้องนอนของณิศราหรือหนูณิ หลานสาวตลับเป็นลูกของไพจิตรกับอุษณีย์ เธอยืนหงุดหงิดอยู่ริมหน้าต่างบ่นว่ามาริสาชอบทำสำออยกับย่าน่าหมั่นไส้ ทันใดนั้นเองก็มีละอองแสงของดวงจันทร์เป็นประกายระยิบระยับลอยเข้ามาในห้อง แสงค่อนข้างจ้าจนเธอต้องหลับตาลง พอลืมตาก็ไม่มีอะไรผิดปกติ

จึงคิดว่าตนตาฝาด

ณิศรามองไปที่ดวงจันทร์กลมโต ดูสวยงามจึงหยิบโทรศัพท์มาจะถ่ายรูป แต่แล้วต้องตะลึงเมื่อเห็นโรมขี่ไม้กวาดผ่านดวงจันทร์ เธออ้าปากค้างโทรศัพท์หลุดจากมือ ทิ้งตัวลงนั่งมึน

โรมลงมาเดินหาโมนาในทุ่งกุหลาบสวนหลังบ้านตลับ เขารู้สึกหนาวสะท้านขึ้นมาอย่างกะทันหัน เห็นภาพฮันนาถูกเผาทั้งเป็น เป็นภาพขาวดำแว่บๆไม่ต่อเนื่อง มีเสียงร้องโหยหวน พอเขาขยี้ตาพยายามมอง ภาพก็หายไปเป็นภาพปกติ เขาชักสงสัยว่ามันคืออะไร

ระหว่างนั้น ตลับกำลังนั่งเข้าฌานอยู่ในห้องพระ มีหนังสือคาถาปราบแม่มด กริชวิเศษและเชือกอาคมวางอยู่บนโต๊ะหมู่บูชา ได้กลิ่นพ่อมดแม่มดลอยมาปะทะจมูก ตลับลืมตาขึ้นทันทีคว้าเชือกอาคมเดินออกจากห้องพระ

ณิศราวิ่งมาหาจะบอกถึงสิ่งที่ตัวเองเห็น แต่ก็กลัวย่าจะหาว่าตนเป็นบ้า พอบอกออกไป ตลับนิ่งอึ้งชักมั่นใจกับกลิ่นที่ตัวเองได้รับ จึงสั่งหลานสาวให้กลับไปอยู่ในห้อง...ชดได้กลิ่นเช่นกันออกมาเดินมองหาอยู่ก่อน ตลับเดินมาสมทบตวัดเชือกเป็นประกายไฟวาบขึ้น

“จงปรากฏตัวออกมาเดี๋ยวนี้!”

โรมซ่อนตัวรู้ว่าตลับเป็นพวกนักล่า อาศัยความว่องไวหายตัวออกไปจากบริเวณนั้น ตลับกับชดจึงไม่เห็นใคร กลิ่นก็จางหายไป ทั้งสองแปลกใจเพราะไม่มีพ่อมดแม่มดมาที่นี่นานแล้ว โรมหายตัวมาโผล่ในห้องน้ำห้องณิศราอย่างงงๆ เธอสวมเสื้อคลุมกำลังล้างหน้าอยู่ที่อ่าง พอเงยหน้าเห็นโรมยืนอยู่ก็ตกใจร้องกรี๊ด โรมรีบขอโทษไม่รู้ว่ามาในนี้ได้อย่างไร หญิงสาวคว้าสบู่ปาใส่ พ่อมดหนุ่มรีบหนีทะลุกำแพงไปหน้าตาเฉย หญิงสาวเบิกตากว้างเป็นลมทรุดลง