พ่อมดเจ้าเสน่ห์

บริเวณลานกว้างเวิ้งว้างยามค่ำคืน แม่มดฮันนาถูกมัดอยู่กลางเปลวไฟที่กำลังเผาไหม้ เหงื่อกาฬเธอไหลเต็มหน้า ส่งเสียงกรีดร้องอย่างหวาดกลัว เรียกให้สามีช่วย

นาดาลสะดุ้งตื่นจากความฝัน ผุดลุกขึ้นนั่ง หันมองภรรยาที่นอนหลับพริ้มข้างๆ เขาถอนใจโล่งอก แต่แล้วต้องสะดุ้งอีกครั้งเมื่อเห็นไฟลุกไหม้ร่างฮันนา เขาร้องเรียกเธอลั่น...ฮันนาลืมตาขึ้นมามองสามีอย่างงงๆว่าเขาเป็นอะไร นาดาลเห็นภาพเป็นปกติ จึงบอกเธอว่าเขาฝันร้าย

รุ่งเช้า นาดาลเล่นกับลูกชายฝาแฝดที่ยังเป็นทารก ฮันนาแต่งตัวสวยเดินมาบอกว่าจะไปเที่ยวโลกมนุษย์ นาดาลนึกถึงความฝันรีบห้ามทันที ภรรยาทำหน้างงแล้วหัวเราะ

“พี่เป็นอะไรไป ฮันนาจะไปเที่ยวนะคะ ไม่ใช่ไปตาย!”

“ยังจะมาพูดอีก! พี่บอกแล้วไง เมื่อคืนพี่ฝันว่าฮันนา...”

“ถูกเผายังงั้นเหรอคะ” ฮันนาต่อให้อย่างอารมณ์ดี

นาดาลโกรธห้ามไปเด็ดขาด ฮันนางอนสะบัดหน้าเดินไปอย่างไม่ค่อยพอใจ...เธอออกมาเดินงุ่นง่านอยู่ในสวนดอกไม้ สักพักส่งเสียงดังออกมา

“โอ๊ย! ร้อน! ทนไม่ไหวแล้ว...ไม้กวาด!” ฮันนาเรียกไม้กวาดให้ลอยมาแล้วขี่ออกไป

แววตาฮันนารื่นรมย์กับบรรยากาศรอบตัว เธอขี่ไม้กวาดผ่านหมู่เมฆบางๆ พอลงจอดพบว่าเบื้องล่างเป็นสวนกุหลาบบานสะพรั่งไปทั้งสวน เธอเดินชมและดมกลิ่นหอมอย่างเพลิดเพลิน ทันใดนั้นเอง มีเชือกวิเศษเส้นหนึ่งพุ่งตรงมารัดร่างเธอไว้ ฮันนาพยายามดิ้นให้หลุด

“นังแม่มด!” เสียงเข้มอย่างมีอำนาจดังขึ้น

ฮันนาสะดุ้งหันมองเห็นตลับซึ่งเป็นนักล่าพ่อมดแม่มดมากับคนติดตามจันและชด ตลับสั่งให้ทั้งสองเตรียมเผา แม่มดสาวตกใจขอร้องให้ไว้ชีวิต เพราะตนเป็นแม่ลูกอ่อน ตลับแสยะยิ้ม

“ฉันก็เป็นแม่ลูกอ่อนเหมือนกันในวันที่พวกแกพรากสามีไปจากฉัน!”

“แต่ฉันไม่รู้เรื่องอะไรด้วย”

“สามีฉันก็ไม่รู้อะไร! ฉันตั้งใจไว้ตั้งแต่วันนั้นว่าแค้นต้องชำระ หากพ่อมดหรือแม่มดตนใดหลงเข้ามา ฉันจะจับเผาเสียให้หมด!” สีหน้าตลับเต็มไปด้วยความอาฆาตพยาบาท...โรมกับแมทธิว สองทารกน้อยร้องไห้ขึ้นมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย นาดาลใจไม่ดีที่อยู่ๆลูกทั้งสองร้องไห้พร้อมกัน ไม่ทันไรภาพวาดของฮันนาตกลงมาจากข้างฝาแตกกระจาย เขาสะดุ้งเป็นห่วงภรรยามากขึ้น พอหยิบภาพขึ้นมาเหมือนมีภาพซ้อนเป็นไฟลุกไหม้ เขาตกใจทิ้งภาพลงพื้น ภาพนั้นกลับเป็นภาพปกติ นาดาลไม่รอช้า รีบออกไปจากห้องลูกทันที

ระหว่างที่ฮันนาร้องไห้อ้อนวอนให้ตลับปล่อย ไพจิตรกับอุษณีย์เดินตรงมา อุษณีย์สีหน้าหวาดวิตกว่ากำลังจะทำอะไร ไพจิตรผู้เป็นลูกชายของตลับตอบอย่างเป็นเรื่องธรรมดาว่า เผามัน ผู้เป็นภรรยายิ่งตกใจที่จะเผากันทั้งเป็น