ตอนที่ 10
หงวนนั่งลงเล็งที่เท้าสนธยาแล้วเสียบมีดเข้าไปที่พื้น หญิงสาวสะดุ้งเฮือกแต่ยังยืนไม่ขยับ จนกระทั่งหงวนบอกว่าเรียบร้อย เธอค่อยผ่อนลมหายใจและทำตามที่หงวนบอกให้ก้าวออกมาช้าๆ
“ขอบคุณนะที่ช่วย”
“จำไว้ ผมช่วยชีวิตคุณได้ ผมก็ฆ่าคุณได้...ผมขัดสลักระเบิดไว้ แต่ไม่รับประกันว่าจะหยุดมันได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ รีบไปกันเถอะ”
สนธยาจำยอมเดินตามหงวนออกมาโดยมีสมุนพรายดำประกบซ้ายขวา แล้วไม่ทันไรระเบิดก็ทำงานเสียงตูมดังสนั่น โชคดีที่ทุกคนพากันหมอบกับพื้นจึงรอดปลอดภัย
หลังจากนั้นหงวนพาสนธยาไปขังไว้ในห้องอย่างไม่มีทางเลือก
“ผมเตือนคุณแล้วว่าอย่าพยายามหนี ต่อจากนี้ไปคุณต้องอยู่แต่ในนี้”
“ปล่อยฉันไปเถอะ คุณไม่จำเป็นต้องใช้ฉันแล้ว ตอนนี้คนของคุณสองคนนั้นทำทุกอย่างได้ไม่ต่างจากฉัน”
“ไม่! คุณต้องอยู่ที่นี่จนกว่างานของเราจะสำเร็จ”
“ทำไม?”
“อย่างแรก คุณเป็นคนสำคัญของสารวัตรเชิดวุธ คุณคือเงื่อนไขที่จะทำให้เขาไม่กล้าลงมือทำอะไร และอย่างที่สอง คุณรู้ความลับของที่นี่ คนที่รู้ความลับถ้าไม่อยู่ในการควบคุมของเราก็ต้องตาย”
สนธยาทรุดลงอย่างหมดหนทาง หงวนล็อกประตูแล้วเดินออกมา จังหวะนี้เสียงโทรศัพท์มือถือดัง เขามองเบอร์หน้าจอแล้วนิ่วหน้าแปลกใจก่อนจะรับสาย
“สวัสดีแจ๊สมิน ไม่อยากเชื่อเลยว่าจะโทร.มา”
“เฮีย เราต้องคุยกัน ก่อนที่เรื่องจะเลยเถิดมากไปกว่านี้”
“ได้สิ มีอะไรก็ว่ามาเลย”
“ไม่! ฉันอยากนัดพบเฮีย ตามลำพัง”
“ได้ ที่ไหนก็ว่ามา”
“ถ้างั้นฉันจะส่งสถานที่กับเวลานัดหมายไปให้ เฮียเป็นคนเดียวในองค์กรพรายดำที่ฉันยังคงเชื่อใจ ไว้ใจ เฮียคงไม่ทำให้ฉันผิดหวังนะ”
“แน่นอน แล้วเจอกัน” หงวนวางสายด้วยสีหน้าครุ่นคิด
ขณะนั้นเฮนรี่เดินเข้ามามองหงวนและถามอย่างจับผิด “เมื่อกี้คุยกับใครเหรอ”
“ฉันคุยกับใคร ก็ไม่ใช่ธุระกงการอะไรของแก”
“ทำไมพูดอย่างนี้ล่ะเฮีย ท่านวังเฟยหลงไว้ใจให้ฉันทำหน้าที่แทนนังน้องทรยศ ใครในพรายดำทำอะไร ฉันก็ควรจะรู้ไม่ใช่เหรอ”
“อ๋อเหรอ นี่ฉันเพิ่งรู้เลยนะเนี่ยว่าไอ้เด็กที่ฉันเก็บมาชุบชีวิต ตอนนี้มันขึ้นมาเหยียบหัวฉันแล้ว”
“เฮียพูดอย่างกับว่าเฮียมีบุญมีคุณกับฉันนักหนา ก็ได้ ถ้ามีโอกาสฉันจะตอบแทนเฮียอย่างสาสม”
หงวนจ้องหน้าเฮนรี่อย่างโกรธจัด แต่ข่มอารมณ์ไว้หันหลังเดินออกไป ส่วนเฮนรี่ไม่ปล่อยผ่านแน่ สั่งเดชาให้คอยตามดูหงวนไว้
ครู่ต่อมา หงวนเข้าไปเบื้องหน้าตราสัญลักษณ์พรายดำ ถามวังเฟยหลงในสิ่งที่ตนสงสัย “นายท่านตั้งเฮนรี่ขึ้นมารับตำแหน่งแทนแจ๊สมินอย่างนั้นเหรอครับ”










