พรายพิฆาต
ตอนที่ 10
“ไม่ต้องกลัว ยังไม่ใช่ตอนนี้หรอก”
พรานกระชากคอคนหนึ่งขึ้นมา ส่วนแจ๊สมิน
กระชากอีกคน มันถามเป็นเสียงเดียวกันว่าจะพาพวกตนไปไหน
“ไม่มีอะไรมาก แค่เล่นเกมตอบคำถามกันนิดหน่อยเท่านั้นแหละ”
“แล้วจะเอายังไงกับสารวัตรเชิดวุธดีล่ะ”
“ไม่ต้องทำอะไร อีกไม่กี่นาทีทีมของเขาก็มาถึงแล้ว” พูดจบพรานลากสมุนพรายดำนำไป
แล้วลูกทีมของเชิดวุธก็มาจริงๆอย่างที่พรานบอก พวกเขารีบพาเชิดวุธไปโรงพยาบาล ขณะที่พรานกับแจ๊สมินเอาตัวสองสมุนพรายดำไปยังที่ลับตา
จับมันมัดด้วยโซ่โยงกับขื่อแล้วช่วยกันดึงโซ่จนร่างมันลอยร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด
“จะยอมบอกหรือยังว่าห้องทดลองอยู่ที่ไหน”
“ก็บอกแล้วไงว่าไม่รู้”
“แล้วแกล่ะ จะยอมบอกหรือว่าจะยอมตาย”
“จะให้บอกอะไรล่ะ ในเมื่อฉันไม่รู้”
“ถ้าอย่างนั้น...ฉันว่าเราน่าจะขอตัวช่วย”
“ตัวช่วย? ตัวช่วยอะไร”
“เดี๋ยวก็รู้” พรานตอบยิ้มๆอย่างมีแผนในใจ
เวลานั้นหงวนกำลังต่อว่าเฮนรี่ที่วางท่าถือดีมาตลอด “สุดท้ายแกก็เสียท่ามันจนได้ และที่มาก
กว่านั้น ที่แกคุยนักคุยหนาว่าฆ่าพราน จอมภูตได้แล้ว ที่แท้มันก็แค่ราคาคุย”
“เฮียก็ไม่ได้ดีไปกว่าฉันหรอก เสียท่ามันมาเหมือนกันไม่ใช่เหรอ”
“ฉันอาจพลาดไปบ้าง แต่สำหรับแก ถ้าท่านวังเฟยหลงรู้ว่าพราน จอมภูตยังมีชีวิตอยู่ ไม่แน่! แกอาจกระเด็นออกจากตำแหน่งก็ได้”
“ไม่มีทาง”
ทั้งคู่มองหน้ากันด้วยสายตาอาฆาต จนกระทั่งเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เฮนรี่กดรับ พลันก็เห็นหน้าพรานเต็มจอ
“จ๊ะเอ๋ นี่คือช่วงเวลาของการไลฟ์สด ในช่วงบุคคลปริศนา ขอเชิญพบกับพวกเขาได้ ณ บัดนี้” ภาพเคลื่อนมาที่สมุนพรายดำถูกมัดโยงด้วยโซ่ “ลองทายดูสิว่าพวกเขาเป็นใคร และกำลังจะเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา คุณมีเวลาสามวินาทีในการตอบคำถาม”
เฮนรี่จ้องอย่างโกรธจัด “พราน จอมภูต แกต้องการอะไร”
“ถ้าถามความต้องการ ฉันมีสองตัวเลือก ตัวเลือกแรก ยอมตอบทุกคำถามที่ฉันอยากรู้แลกกับชีวิตสองคนนี้ และตัวเลือกที่สอง ไม่ตอบใดๆทั้งสิ้นเพราะแกไม่สนคนพวกนี้ ถึงแม้พวกเขาจะอุทิศชีวิตทำงานให้แกมาตลอดก็ตาม”
“ตลกน่า นี่แกคิดจะวัดใจฉันอย่างนั้นเหรอ”
“ก็ประมาณนั้นแหละ แล้วก็คิดว่าไอ้สองตัวนี่ก็คงอยากรู้เหมือนกันว่าชีวิตของพวกมันมีความหมายอะไรกับแกบ้าง”
“ถ้าให้บอกตรงๆ ฉันไม่นับไอ้พวกขี้แพ้เป็นลูกน้องหรอก อยากทำอะไรพวกมันก็ตามใจเลย”
“โอเค ถือว่านี่เป็นคำตอบก็แล้วกันนะ” พรานเล็งปืนไปตรงอกสมุนพรายดำคนหนึ่ง มันร้องขอชีวิตเสียงหลง แต่พรานไม่สน “โทษที...ตัวช่วยของแกใช้ไม่ได้ผล”
เฮนรี่ เดชา และหงวนจ้องหน้าจอตาไม่กะพริบ... แล้วเสียงปืนก็ดังปัง!
