ตอนที่ 7
เพชร ยุทธ โก้และโต้ง ขับรถเข้ามาที่ลานจอดรถ เห็นการเคลื่อนไหวที่ลานจอดรถแล้วมองหน้ากัน
ซากรถที่ถูกไฟเผาสองคันถูกยกไปกองรวมกันที่มุมหนึ่ง มีรถกระบะสภาพดีสองคันมาจอดแทนที่ อีกมุมหนึ่งเห็นพลกับเพ้งกำลังสั่งลูกน้องให้เก็บกวาดทำความสะอาดตึกสำนักงาน ครูหมายก็กำลังบอกเด็กในชุมชนที่คุ้นหน้าคุ้นตาให้ช่วยลากซากต้นไม้ที่ถูกไฟเผาไปกองรวมกันแล้วยกต้นไม้ใหม่ที่ใบเขียวสดมาวางแทน
เพชรกับพวกเดินเข้ามางงๆ ครูหมายบอกว่า
“ข้ากับลูกค้าเอ็งน่ะใจตรงกันว่ะเพชร ของข้ามีแต่ต้นไม้กับแรงงานเด็กๆ แต่ของคุณพลกับเฮียเพ้งมีรถกับแรงงานดีมาช่วย แล้วเอ็งไม่ต้องปฏิเสธหรือโต้แย้งเรื่องรถคันใหม่นะ ข้าเกริ่นไปแล้วแต่โดนเฮียเพ้งดุกลับมา”
“ดุครูเนี่ยนะ” ยุทธทำเสียงไม่เชื่อ
“เออ...ข้านี่แหละ แต่แกดุอย่างมีเหตุผลโว้ย เอ็งไม่ต้องมาพูดมากเลยยุทธ ไปช่วยดูพวกเด็กๆทำงานเลย ไป...เอ็งสองคนด้วย”
โก้กับยุทธรีบวิ่งไปช่วยงาน เพชรมองครูหมายอย่างขอบคุณ โดนครูปรามเบาๆ
“ไม่ต้องมาทำซึ้งกับข้า ไปขอบคุณคุณพลกับเฮียเพ้งเถอะ ทั้งสองคนนั้นร่ำรวย มีทุกอย่างมากมายมหาศาลแต่ไม่เคยลืมบุญคุณคน ไม่ว่าคนคนนั้นจะเป็นใครมาจากไหน ข้าอยากให้เอ็งจดจำเรื่องนี้ไว้ แล้วถือเป็นคุณธรรมที่เอ็งต้องยึดมั่นไว้กับชีวิตตลอดไป เข้าใจนะเพชร”
“ครับครู ผมจะไม่มีวันลืม” เพชรรับคำหนักแน่นด้วยความซึ้งใจ
ณรงค์กับวุธมานั่งรอเสี่ยทรงชัยในห้องทำงานที่บ้าน ครู่หนึ่งเสี่ยเข้ามาบอกณรงค์ว่า
“เพื่อนนายที่โดนตำรวจจับไปตอนนี้มันฟื้นแล้ว ...มันรับสารภาพทั้งหมดว่ามันทำเอง มันแค้นไอ้เพชรก็เลยเอาของไปใส่รถเพื่อสร้างเรื่องให้ไอ้เพชรโดนจับ”
“งั้นก็แสดงว่าไอ้เลวนั่นมันหลุดคดีค้ายาไปแล้ว” ณรงค์หงุดหงิด
“อย่าเพิ่งโมโหไปณรงค์ เพราะไอ้นั่นมันไม่ได้แค่หลุดคดีนะ ไอ้กิจการขนส่งที่เพิ่งโดนเผาก็กำลังกลับมาเริ่มงานใหม่ด้วยความช่วยเหลือของใครหลายๆคนทีเดียวแหละ”
ณรงค์หัวเสียขยับจะลุก เสี่ยบอกให้ปล่อยมันไปเพราะเขามีงานสำคัญที่ต้องทำ สั่งณรงค์ให้นั่งลงแล้วไปจัดการเรื่องงานของตัวเอง เลิกตอแยกับมันได้แล้ว แม้ณรงค์จะนั่งลงแต่แววตาเขาเต็มไปด้วยความอาฆาต
เมื่ออู่ของเพชรเริ่มทำงานใหม่ โก้ขี่รถไปรับศักดิ์ที่บ้านมาทำงาน ทุกคนทำงานกันอย่างคึกคักสนุกสนาน ขณะนั้นเองชาญวิทย์ก็ขับรถเข้ามาบอกข่าวดีเรื่องคดีของเพชร ขณะทุกคนกำลังกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจกันอยู่นั้น แก้วตาขับรถของรินทร์พาย่าพุดกับครูสร้อยเข้ามา พวกหนุ่มๆวิ่งเข้าไปช่วยยกของลงจากรถ พอ
ทั้งสามได้ข่าวดีของเพชรก็ดีใจมาก โดยเฉพาะย่าพุดยิ้มเต็มหน้าอย่างมีความสุขมาก...
ไกรสรเอาพวงมาลัยไปคล้องที่โกศของอ่องเล่าข่าวดีของเพชรให้เพื่อนรักฟังอย่างมีความสุข










