ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "เพชร"
ตอนที่ 7
เพชรรับจี้รูปพยัคฆ์เหยียบเมฆมาดู ตกใจถามว่าทำไมมันมาอยู่ที่นี่! ครูบอกว่าตนก็อยากรู้เหมือนกัน
จี้พยัคฆ์เหยียบเมฆ คือสัญลักษณ์ของแก๊งเอ เมื่อเอาไปให้เอดู เอโกรธจัดสั่งป๋องให้เรียกลูกน้องสามคนมา เอมองหน้าลูกน้องทีละคน พอคนสุดท้ายมันหลบตา ป๋องตรงเข้ากระชากคอเสื้อมันออก ที่คอว่างเปล่าไม่มีจี้ ลูกน้องคนนั้นถึงกับเข่าอ่อน ยกมือไหว้
“พี่เอ...ผมขอโทษ...พี่เพชรผมขอโทษ”
“เอ็งทำไปทำไม” เพชรเข้าไปถาม
“พี่เพชรผมขอโทษ ผมแค่อยากได้เงิน ก็พี่เอ... กำลังตก กำลังจะโดนเล่นงาน ผม...ผมแค่อยากได้เงิน”
“ใครจ้างเอ็ง” เพชรถามน้ำเสียงเย็นยะเยือก
ooooooo
ณรงค์นับวันเหิมเกริม คืนนี้ขณะสั่งลูกน้องในอู่เฮียตงให้เฝ้าอยู่ที่นี่เที่ยงคืนวุธจะพาคนมาเอาของไป สั่งว่าถ้าตี๋วุ่นวายก็จัดการเสียจะได้อยู่เงียบๆ เลิกทำตัวกร่างเสียที
ทันใดวุธหน้าตื่นเข้ามาถามว่ารู้เรื่องลูกน้องเอคนนั้นหรือยัง ณรงค์ปรามว่าทำไมต้องตื่นเต้นขนาดนั้น
“เอ็งไม่กลัวมันซัดทอดเอ็งหรือไงวะ แล้วยังไอ้เออีก ถ้ามันรู้...”
“ไอ้วุธ...มึงเป็นอะไรของมึง มึงจะกลัวอะไรไปทุกอย่างเลยรึไง...กูไม่ได้โง่นะโว้ย เรื่องลูกน้องไอ้เอต่อให้มันซัดทอดเรื่องก็มาไม่ถึงกู แล้วพอเลยนะ ไอ้ท่าทางล่กๆ มึงแบบนี้ กูไม่อยากเห็น ถ้ามึงจะเดินไปกับกู มึงต้องกล้า ต้องนิ่งกว่านี้ มึงดูไอ้ป๋อง ถ้ามึงเป็นแบบมันไม่ได้ ก็อย่ามาหาว่ากูใจร้ายทีหลังก็แล้วกัน”
ณรงค์ปรามแล้วเดินออกไป วุธมองตามพึมพำหวั่นใจ...
“ก็มึงมันเหี้ยมขึ้นทุกวันนี่หว่ารงค์...มึงมันไม่ใช่เพื่อนกูคนเดิมแล้ว”
ooooooo
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมีเอกสารที่พัวพันถึงหลายคน รินทร์ถามเพชรว่าเชื่อจริงๆ หรือว่าเป็นฝีมือของตี๋ เพชรตอบอย่างสับสนว่าไม่รู้ ครูหมายบอกว่าอย่าเพิ่งปักใจเชื่ออะไรง่ายๆ พรุ่งนี้ไปคุยกับตี๋ให้รู้เรื่องอย่างที่ชาญวิทย์บอก
ครูหมายบอกว่าถ้าตี๋ทำจริงก็ปล่อยให้ตำรวจจัดการไป ส่วนเพชรควรทำใจทำสมองให้โล่งเพราะมีเรื่องสำคัญอื่นๆ ที่จะต้องทำอีกหลายอย่าง มองหน้าและถามเตือนสติว่า
“เอ็งบอกครูเองไม่ใช่เหรอเพชร ว่าเอ็งจะสู้ต่อ เอ็งจะไม่ยอมถอยง่ายๆ”
“ครับครู...ผมไม่ยอมให้เรื่องนี้มาหยุดผมได้หรอกครับ”
เพชรท่าทีผ่อนคลายขึ้น ครูหมายและทุกคนมองอย่างโล่งใจ แต่รินทร์ก็ยังอดห่วงใยไม่ได้
ฝ่ายจิตราสมน้ำหน้าสะใจมากที่อู่ของเพชรถูกเผา บอกณรงค์ว่าน่าจะเผาให้ราบเป็นหน้ากลองไปเลยด้วยซ้ำ ณรงค์บอกว่าไฟไหม้ครั้งนี้มันลามไปถึงไอ้พวกโง่ปัญญาอ่อนแถวนั้นด้วย แต่ณรงค์ยังไม่พูดพาดพิงถึงใครเพราะรู้แก่ใจดีว่าแม่ยังเกรงใจเฮียตงอยู่
