ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "เพชร"

เพชรกลับมาบ้านครูหมาย เล่าให้ทุกคนฟังเรื่องหัวหน้ามอบหมายให้ตนดูแลการขนส่งตั้งแต่นครฯจนถึงหาดใหญ่ บอกว่าไปแต่ละเที่ยวคงต้องใช้เวลาหลายวัน พิมเป็นห่วงว่าเส้นทางนั้นมีพวกโจรเยอะ เพชรบอกว่าตนเจอมาแล้ว แต่ตนจะระวังตัวให้มาก ย่ากับพิมไม่ต้องห่วง

ครูหมายถามเรื่องรถว่าต้องจ่ายเงินให้เขายังไง มีหนังสือทำสัญญาอะไรไว้หรือเปล่า เพชรบอกว่าหัวหน้าร่างสัญญาไว้เรียบร้อยแล้ว ชมว่า

“หัวหน้าเขาเขียนไว้ยุติธรรมดีครับ เขาให้เพชรจ่ายเป็นงวดๆด้วยการหักออกจากค่าจ้าง แต่เพชรต้องวิ่งให้ได้เที่ยวมากขึ้นกว่าเดิมอีกประมาณ 5 เที่ยวถึงจะมีเงินเหลือมาให้ย่าใกล้เคียงกับยอดเดิม...”

ย่าบอกให้เพชรวิ่งตามปกตินั่นแหละ ทำเท่าที่ทำได้ก็พอไม่ต้องฝืน หักโหมมากร่างกายจะพังเอา

“จ้ะย่า เพชรไม่ยอมป่วยไม่ยอมตาย จะต้องอยู่หาเงินให้หนูพิมเรียนจบและอยู่ดีกินดีซะก่อน ถูกไหมจ๊ะหนูพิม”

เพชรหยอกน้องสาวอย่างเอ็นดู ไกรสรมองลูกชายลูกสาวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

ooooooo

เสี่ยทรงชัยเร่งให้ณรงค์หาผู้หญิงเข้ามา บอกว่าเรื่องนี้ตนอยากทำมานานแล้วแต่ติดอยู่ที่เอ ด่าเอว่า

“ไอ้เลวนั่นมันมือดี ใจถึง พวกตัวใหญ่ๆแล้วก็ที่เยาวราชชอบใจมันทั้งนั้นก็เลยยอมละเว้นละแวกนี้ให้ตามที่มันขอ แต่ครั้งนี้ฉันจะลองดูซิว่ามันซื้อง่ายขายคล่อง ทั้งยา ทั้งผู้หญิง นายใหญ่กับพวกนั้นมันจะกล้าอะไรฉันหรือเปล่า...ไอ้สลัมนั่นมันเสวยสุขข้ามหัวฉันมานานแล้ว ถึงเวลาเขี่ยไอ้คางคกนั่นลงจากวอทองสักที”

วันต่อมาเอคุยโทรศัพท์กับปลายสายที่เขาเรียกว่า “เฮีย” อย่างเคร่งเครียดว่าตนไม่มีวันยอม เฮียปล่อยให้พวกมันทำอย่างนี้ไม่ได้ ตนขอไว้แล้ว ย้ำเสียงเครียดว่า

“เขตนี้เป็นของผม ไอ้เสี่ยบ้ากามมันไม่มีสิทธิ์” เอหยุดฟังปลายสาย แต่ยังพูดเสียงเครียด “ขอบคุณที่เฮียเป็นห่วงผมแต่ผมมาไกลเกินกว่าจะลงให้เสี่ยทรงชัยที่กำลังโดนไอ้สารเลวณรงค์มันจูงจมูกอยู่” เอหยุดฟังปลายสายแล้วรับปาก “ครับเฮีย...” แต่พอวางสายแล้วพูดกับป๋องที่ฟังอยู่ว่า

“ไอ้รงค์มันกัดไม่ปล่อย” บอกป๋องให้ตามไปดูณรงค์กับพวกมันไว้ “ตอนนี้ข้ายังทำอะไรมันไม่ได้ แต่ข้าจะไม่ยอมอยู่เฉยๆโดยไม่รู้อะไรเลยสักอย่างแน่ๆ”

ณรงค์ให้วุธไปกว้านหญิงสาวกร้านโลกมาไว้ที่บ้านเช่าเก่าของเพชร วุธหัวเราะพูดอย่างย่ามใจว่า

“พี่รงค์นี่ร้ายจริงๆ เอาบ้านของศัตรูมาทำเป็นซ่อง... ถ้ามึงรู้ มึงจะเป็นยังไงวะไอ้เพชร”

รินทร์ยังคงช่วยครอบครัวของเพชรหาตลาดขายขนมและยังช่วยส่งอีกด้วย เอะใจว่าไกรสรหายไปไหน พิมบอกไปทำงาน ทำที่ไหนพ่อไม่บอกออกไปแต่เช้าและกลับดึกทุกวัน ย่าบอกว่ากลับมาเสื้อผ้ามีแต่ฝุ่นแต่ไม่มีกลิ่นเหล้า ทุกคนฟังแล้วโล่งใจที่ไกรสรไม่กลับไปติดเหล้าอีก