ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "เพชร"
ตอนที่ 6
เอเตือนให้เพชรระวังตัวเพราะณรงค์จะไม่ปล่อยเขาไว้แน่ เพชรบอกว่าตนพอจะเดาได้เหมือนกันเพราะพี่รงค์กับอาจิตเกลียดตนมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว
เอถามว่าแล้วเพชรจะทำยังไงต่อไป ถามว่าจะปล่อยมันไปง่ายๆแบบนี้เลยหรือ มันเล่นงานเอ็งแรงขึ้นทุกวันเลยนะ
“แรงแค่ไหนผมก็ต้องทนให้ได้” เพชรหน้าสลด
“เออ...เอ็งทนได้ก็ทนไปเถอะ แต่เอ็งเชื่อพี่เหอะว่าอาอ่องของเอ็งน่ะต้องเสียใจแน่ๆที่เอ็งและคนในครอบครัวเอ็งมัวแต่ยอม หงอให้ไอ้รงค์กันแบบนี้ แต่นั่นมันก็เรื่องของเอ็งนะเพชร เอ็งทนได้เพราะอยากแก้ตัวกับความรู้สึกผิดที่เกิดขึ้นก็เรื่องของเอ็ง แต่สำหรับข้าไม่มีทาง”
เพชรหวั่นใจแทนณรงค์ แต่เอบอกว่าไปกังวลแทนมันทำไมหรือเอ็งคิดว่าข้าเป็นคนโหดเหี้ยมไม่มีเหตุผล เพชรนิ่ง ไม่ทันพูดอะไรเด็กขนของในบริษัทก็วิ่งออกมาบอกว่ารถอีแก่ของหัวหน้ารวนอีกแล้วให้เพชรไปช่วยดูหน่อย หัวหน้าต้องเอาไปทำงานคืนนี้ด้วย
เพชรจึงขอตัวกับเอไปดูรถให้หัวหน้าก่อน บอกเอว่า
“แล้วเรื่องพี่รงค์ ถือว่าผมขอได้ไหมพี่”
“เออๆ ข้าจะไม่ยุ่งกับมันก็ได้” เพชรยิ้มขอบคุณจับมือเอเขย่าแรงๆ “เออๆพอแล้ว ไอ้เด็กนี่มันงงใหญ่แล้ว”
เพชรพยักหน้าแล้วรีบเข้าไปในบริษัท เอยืนมองตาม...
ooooooo
เพชรไปซ่อม “อีแก่” ให้หัวหน้าที่ยืนบ่นว่าจะไปรอดไหมเนี่ย งวดนี้หลายเที่ยวด้วย คันอื่นก็ไม่อยากไปสักคน ทั้งขอร้องทั้งบังคับยังไม่มีใครยอมเลย
เด็กรถบอกว่าเพิ่มค่าแรงค่าเที่ยวให้หนักหน่อยรับรองเงินถึงใครๆก็อยากไปทั้งนั้น
“ถ้าไม่มีใครอยากไป เดี๋ยวผมวิ่งให้ก็ได้ครับเอาเส้นที่ไกลที่สุดก่อนก็ได้ ส่วนอีแก่คันนี้ผมว่าจะไปไกลสุดแค่ประจวบก็พอนะครับ แล้วต้องรีบเอากลับมาเข้าอู่อีกที สภาพเต็มทีแล้วเหมือนกัน”
หัวหน้าถามว่าถึงประจวบแน่นะ งั้นก็เอาแค่เที่ยวนี้เที่ยวสุดท้ายของมัน กลับมาก็ต้องปลดระวาง ไม่งั้นก็ต้องพึ่งเพชรทุกที แทนที่เพชรจะได้กลับบ้านไปพักผ่อนแบบคนอื่นเขา เพชรมองรถอย่างครุ่นคิด หัวหน้าสั่งว่า เส้นทางปักษ์ใต้เดี๋ยวให้ไปดูแผนที่โรงงานที่สุราษฎร์ที่ห้องทำงานตนเลย
ooooooo
รินทร์ไปร้องเพลงที่ห้องอาหารเหมือนปกติ เพื่อนนักร้องอีกสองคนยืนรอที่จะร้องเพลงต่อไป ชมว่า
“รินทร์มันเสียงดี๊ดีเนอะ เสียดายนะที่มันบอกว่าจะเลิกร้องเพลงแล้ว”
“ก็เลิกร้องตามร้านเท่านั้นแหละ แต่ตามงานวันเกิดงานแต่งงานรินทร์มันก็ยังรับอยู่นะ ถ้าคิดถึงก็ตามไปฟังได้นี่” แก้วตาบอก
นักร้องอีกคนบ่นว่างานแต่งงานก็ใหญ่ๆทั้งนั้น ใครจะตามเข้าไปได้ นึกได้ถามว่า
“เออ...แล้วที่โรงแรมล่ะ เห็นบอกว่ามันไปคุยกับเขามานี่ ตกลงเขารับมันหรือเปล่า”
